บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 300

บทที่ 300 ไร้เหตุผลก็ตี

สีหน้าของเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูไม่เปลี่ยนไป แต่กลับเป็นหงยิงที่อยู่ด้านหลังก้มหน้างุด นัยน์ตามีแววอำมหิตโหดเหี้ยม ทำไมพวกเขาต้องพูดเรื่องห้าสำนักสิบประเทศ หรือว่าพวกเขาจะรู้อะไร

เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูนั่งอยู่ที่ตำแหน่งของเขา หงยิงยืนอยู่ด้านหลัง นางเงยหน้าขึ้น สายตาร้ายกาจมองไปยังฝาแฝดที่อยู่ด้านหลังเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียว ฝู้หลินจ้านกับฝู้หลินซวง นักจิตชั้นสาม สำนักศึกษาจื่อเซียวมีผู้มีพรสวรรค์ที่มีชื่อ และยังเป็นลูกศิษย์ของเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียว

พวกเขาเห็นหงยิง ต่างก็ขมวดคิ้วเผยสีหน้ารังเกียจ รีบเบี่ยงสายตาหลบไป ไม่อยากมองหงยิงสักนิด

เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูเอ่ยขึ้น แกล้งไม่รู้อะไรทั้งสิ้น “ห้าสำนักสิบประเทศเกิดอะไรขึ้น ”

“ห้าสำนักสิบประเทศขึ้นตรงกับไท่ชูของข้า ไม่นานมานี้ข้าได้ยินข่าวหนึ่ง สันติภาพของห้าสำนักสิบประเทศถูกทำลายลงแล้ว ตอนนี้สำนักเทียนอู่จงเป็นใหญ่ เหลือเพียงสองสำนักสิบประเทศ ”

เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูเปิดปากเอ่ยขึ้น

เจ้าสำนักศึกษาเทียนซู “นี่มันน่าแปลกตรงไหน เทียนอู่จงมีจิตใจทะเยอทะยาน ให้คนไปฆ่าเทียนอู่จงเสียก็สิ้นเรื่อง ยังต้องให้พวกเรามาปรึกษากันที่นี่อีกหรือ ”

ขณะพูด ก็ส่งสายตาให้กับหงยิง หงยิงรีบยืนออกมา “หากว่าเจ้าสำนักศึกษาไท่ชูรู้สึกอึดอัดใจ หงยิงยินดีรับหน้าที่นี้เอง นำคนไปยังห้าสำนักสิบประเทศ ทำลายสำนักเทียนอู่จงที่เป็นภัยนี้เสีย”

“หงยิงเจ้าจะไปหรือ เจ้ามีเป้าหมายอื่นใช่หรือไม่ ข้ากับหลินซวงผ่านห้าสำนักสิบประเทศ ได้ยินว่าเจ้าเคยพาเทียงฉิวไปฆ่าคนที่เทียนอู่จง ทำลายการแข่งขันทั้งห้าสำนัก และยังฆ่าคนไม่น้อย”ฝู้หลินจ้านยิ้มขำ “อ้อ แต่ว่าสุดท้ายเจ้าก็ได้รับบาดเจ็บหนีกลับมา”

“ฝู้หลินจ้าน ”หงยิงเปิดปากจะด่า แต่พอเงยหน้าก็เห็นเจ้าสำนักศึกษาทั้งสามจึงได้แต่หุบปากกลืนคำลงไป

ดวงตานางหมุนไปมา รีบอธิบายว่า “เจ้าอย่าพูดเรื่อยเปื่อย ข้าไปเทียนอู่จง เป็นเพราะผู้อาวุโสสามของข้าเทียงฉิวมาจากเทียนอู่จง เขากลับไปดูศิษย์ของตนเอง ข้าก็แต่แวะไปเท่านั้น บอกว่าข้าทำลายการแข่งขันทั้งห้าสำนัก ไร้สาระสิ้นดี”

“ทั้งๆที่เป็นจูนจิ่วของสำนักเทียนอู่จง โหดเหี้ยมทะเยอทะยาน ร่วมกับพี่น้องเทียนอู่จงต้องการจะผนวกอีกสี่สำนักเข้าด้วยกันจึงได้เปิดฉากฆ่าในการแข่งขันทั้งห้าสำนัก นี่มันเกี่ยวอะไรกับข้า ฝู้หลินจ้านเจ้าอย่าพูดไปเรื่อยเปื่อย ใส่ร้ายข้า”

สีหน้าฝู้หลินจ้านไม่น่าดู พวกเขาได้ยินกับหูตัวเองจากปากคนมากมาย หงยิงยังมีหน้าไม่ยอมรับ ฝู้หลิงซวงเอ่ยขึ้นทำเอาหงยิงหน้าเปลี่ยนสี เขาพูดว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ทำไม่เจ้าไม่บอกกับเจ้าสำนักศึกษาไท่ชูก่อน”

“ข้า ……”หงยิงไม่รู้จะตอบอย่างไร ทำได้เพียงจ้องฝู้หลินซวงอย่างดุดัน

คนอื่นอาจไม่รู้ว่าคนที่ต่อกรด้วยยากที่สุดคมกริบที่สุดก็คือฝู้หลินซวง อย่ามองเขาเย็นชา ที่จริงเจ้าเล่ห์ยากจะต่อกรด้วยที่สุด

“พอแล้ว ห้าสำนักสิบประเทศอยู่ภายใต้การนำของไท่ชู เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง ที่เชิญจื่อเซียวกับเทียนซูมาในวันนี้ ก็เพื่อจะแจ้งให้พวกท่านทราบ ตันจงถูกทำลายแล้ว หลังจากนี้หากต้องการยาเสริมพลังทิพย์ไม่ต้องหาไท่ชูแล้ว ยาไม่มีแล้ว ”

เปลี่ยนหัวข้อสนทนา เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูพูดว่า “แต่ก่อนหน้านี้ได้ยินฝู้หลินจ้านเขาสองคนพูดว่าฝีมือการกลั่นยาของหมอเทวดาจูนจิ่วนั้นเป็นเลิศ รอจับตัวนางมา ข้าจะลองใช้นางก่อนค่อยว่ากัน ”

“แล้วเจ้าสำนักศึกษาไท่ชูจะจัดการกับนางอย่างไร ”เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูหรี่ตาถามเสียงเย็น

“สำนักเทียนอู่จงเป็นผู้นำ ก็จับตัวเจ้าสำนักเทียนอู่จงกับจูนจิ่วมา ส่วนเรื่องลงโทษ ก่อนอื่นคงต้องไตร่ถามให้ได้ความกันก่อน หากเรื่องที่เกิดมีมูล เช่นนั้นก็ลงโทษตามหลัก หากก่อเรื่องเป็นภัยด้วยไร้เหตุผล ทำลายพวกตันจง เทียนอู่จงเองก็เก็บไว้ไม่ได้ ”

เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูพูดแล้วก็ลุกขึ้น กล่าวลาแล้วเดินเข้าไปสู่จุดขนส่งออกจากที่ตรงนี้ จากนั้นเป็นเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียวกับสองพี่น้องฝู้หลินจ้านที่จากไป

หลังจากออกไปแล้ว เจ้าสำนักจื่อเซียวก็เอ่ยขึ้นว่า “เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูเป็นกลางและฉลาด หากว่าที่พวกเจ้าพูดไม่ผิด เป็นพวกตันจงที่กรรมสนองเอง เทียนอู่จงกับจูนจิ่วคนนั้นย่อมไม่เป็นอะไร”

“แต่ทำไม่อาจารย์ถึงไม่บอกเรื่องราชาทิพย์กับเจ้าสำนักศึกษาไท่ชู เตือนเขา”ฝู้หลินจ้านถาม