บทที่ 306 ไอ้หน้าโง่ผู้เร่าร้อน
“ไม่รู้สำนักไท่ชูจะจัดการพวกเขาเช่นไร แต่ข้าได้ยินมาว่าจูนจิ่วแห่งสำนักเทียนอู่จงนั้น แม้เพิ่งอายุสิบห้า แต่รูปโฉมงดงาม ไร้ผู้เปรียบเทียบ!”
“ไร้ผู้เปรียบเทียบ น่าขันนัก ทาสที่มาจากพื้นที่ในห้าสำนักสิบแคว้นอยู่ที่นี่จะกล้าเรียกว่าไร้ผู้เปรียบเทียบได้เช่นไร เทียนซูหงยิง,จื่อเซียวปี้เยว่ อีกอย่างหยุนหนีแห่งไท่ชูของข้ามิใช่งดงามล่มเมือง หนึ่งในแผ่นดินผู้หนึ่งหรือ จูนจิ่วยามเผชิญหน้ากับพวกนาง อย่างมากเป็นสาวใช้รูปโฉมงดงามเท่านั้น”
เสี่ยวอู่เพียงฟัง คำรามพร้อมโค้งตัวขึ้น เจ้านายของมันคือสาวใช้รูปโฉมงดงาม? นี่คงตาบอดแล้วสินะ!
“เสี่ยวอู่” จูนจิ่วเอ่ยเสียงแผ่วเบา ยื่นมือลูบหลังเสี่ยวอู่เบาๆ ทำให้มันสงบลง ก่อนนั่งลงบนโต๊ะฟังคำนินทาต่อไป
แม้คำนินทาเหล่านี้จะดูไร้ประโยชน์ แต่จูนจิ่วก็ยังเข้าใจ
สาวงามที่มีชื่อเสียงดังดอกฝิ่น ขณะเดียวกันมีความสามารถที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน! ไม่ว่าจะเกี่ยวข้องกับนางหรือไม่ ล้วนจำต้องเก็บสลักไว้ในใจและจะได้เตรียมพร้อมไว้เผื่อยามจำเป็น
เอ่ยถึงสาวงาม ทุกคนในห้องโถงใหญ่ต่างถกเถียงกันขึ้นมา พวกเขาเอ่ยว่า “ไม่รู้จะมีวาสนาได้เห็นหยุนหนีหรือไม่ ลือกันว่าหยุนหนีคือคนดุจเทพธิดาบนพระจันทร์ นางคือบุตรหลานของผู้อาวุโสแห่งสำนักไท่ชู สถานะสูงส่งไม่ธรรมดา”
“นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย การแข่งขันของศิษย์ประตูนอกในปีนี้ ศิษย์พี่หยุนหนีเป็นผู้ดำเนินการ หากพวกเจ้าการรับเชิญเข้าชมการแข่งขัน ย่อมสามารถเห็นรูปโฉมที่งดงามของศิษย์พี่หยุนหนีได้!” ศิษย์ประตูนอกของสำนักไท่ชูเอ่ยขึ้น
“การรับเชิญให้เข้าร่วมชมการแข่งขัน นี่ยากที่จะจัดการยิ่งนัก” ทุกคนเกรงใจ
แม้พวกเขาจะเกิดในเมืองไท่ชู ที่มีระยะห่างจากสำนักไท่ชูไม่มาก แต่ตรงกลางขั้นด้วยคูน้ำสายหนึ่ง จึงไม่สามารถเข้าไปได้!
ยิ่งไม่ต้องเอ่ยถึงการชมการแข่งขัน ทุกคนทำได้เพียงถอนหายใจอย่างหงุดหงิด
มีคนแสดงความคิดเห็นขึ้นว่า “ได้รับเชิญให้เข้าชมการแข่งขันมีเพียงศิษย์ของสำนักไท่ชู และเจ้าเมืองไท่ชูสินะ คนธรรมดาอย่าคิดเข้าไปเลย”
เมืองไท่ชูมีเจ้าเมือง และมีขุนนางจำนวนไม่น้อยที่ลงหลักปักฐานอยู่ในเมืองไท่ชู แต่ขุนนางเหล่านี้ไม่คล้ายกับในสิบแคว้นที่มีทั้งอำนาจลาภยศ ที่นี่พวกเขาเป็นเพียงแหล่งกำเนิดศิษย์ของสำนักไท่ชู มีโอกาสมากกว่าคนธรรมดา
การรับศิษย์ของสำนักไท่ชูเคร่งครัดอย่างมาก จำต้องเป็นนักจิตขั้นสาม จึงจะมีคุณสมบัติเข้าสู่ประตูนอก และการทดสอบพรสวรรค์ ขั้นที่สาม สีเหลืองเท่านั้นจึงจะมีคุณสมบัติเข้าสู่ประตูชั้นใน ขั้นที่หนึ่ง สีแดง และขั้นที่สอง สีส้มเพียงแตกต่างจากนักการประตูนอกและลูกศิษย์เท่านั้น
การแข่งขันของลูกศิษย์ประตูนอก คือการให้โอกาสศิษย์ประตูนอกได้เข้าสู่ประตูชั้นใน แต่พรสวรรค์ของพวกเขาติดอยู่ที่ใดกัน ปีปีหนึ่งคนที่โชคดีผ่านการแข่งขันเข้าสู่ประตูชั้นในมีไม่เกินสามคน! จากเรื่องนี้พบว่า ประตูชั้นในของสำนักไท่ชูดุจบนฟ้าและใต้ดิน สำนักที่เหลืออีกสองแห่ง ต่างต้องมีกฎเกณฑ์เช่นนี้
จูนจิ่วเรียบเรียงข้อมูลจากคำพูดของพวกเขา ขณะกำลังฟัง จู่ๆ ภายในห้องโถงใหญ่แปลกไปคล้ายกดปุ่มหยุดไว้ชั่วขณะ เสียงฝีเท้าหนักแน่นดังใกล้เข้ามาจากด้านนอก ยิ่งใกล้เข้ามา ห้องโถงใหญ่ยิ่งเงียบงัน
เถ้าแก่ของภัตตาคารรีบร้อนเดินออกมา “ที่แท้คือคุณชายจูเก่อชิวนี่เอง เรียนเชิญขอรับ ขออภัยที่ออกมาต้อนรับช้าขอรับ เชิญคุณชายจูเก่อชิวที่ห้องพิเศษด้านบนขอรับ อย่าให้ความสกปรกที่ห้องโถงแปดเปื้อนรองเท้าของท่านเลยขอรับ”
“ไสหัวไป!” เสียงหยิ่งยโส ยังแฝงด้วยความตึงเครียด
เสี่ยวอู่แตะกรงเล็บลงบนหลังมือของจูนจิ่ว ก่อนเอ่ยเรียกขึ้น “เจ้านาย มีคนโง่ตรงมาที่ท่านแล้ว!”
จูนจิ่วเงยหน้ามองอย่างเย็นชา เมื่อเห็นชายหนุ่มจูนจิ่วชะงักอย่างแปลกใจ เร่าร้อนเสียจริง! ชายหนุ่มสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร กว้าง...ประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร และยังรูปโฉมราวสุกร ดวงตาเล็ก จมูกใหญ่ ปากบวมดุจไส้กรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...