บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 32

บทที่32งานฉลองครอบครัวสักครั้งเป็นอย่างไร

“คุณหนูหวั่นนี่พวกท่านยังไม่ได้ประหารชีวิตจูนจิ่วกลับเป็นนางสวะชั้นต่ำผู้นั้น！ความสามารถของบ้านรองในครั้งนี้ทำให้ข้ารู้สึกผิดหวังยิ่งนัก”เมื่อได้ทราบจุดประสงค์ของจูนหวั่นเอ๋อร์มาก่อนสีหน้าของจูนเหลยก็แสดงออกถึงความเหน็บแนมอยู่กลายๆ

เขาใช้คำว่าโทษประหารราวกับว่าจูนจิ่วเป็นโจรเลวทรามต่ำช้าที่ชั่วร้ายในสายตาของพวกเขาจูนจิ่วคือความอัปยศของตระกูลจูน！นางสมควรจะต้องได้รับโทษความตาย！

จูนหวั่นเอ๋อร์มีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะอธิบาย“ใต้เท้าจูนเหลยท่านยังไม่ทราบจูนจิ่วผู้นี้นางเสแสร้งกลับกลอกนางไม่ใช่คนโง่！นาง”

“พอแล้ว”จูนเหลยตัดบนสนทนาของจูนหวั่นเอ๋อร์ขึ้นอย่างรำคาญ“ไม่ต้องหาข้อแก้ตัวที่ไร้ประโยชน์ให้กับบ้านรองของเจ้าอีกว่ามาพวกเจ้าต้องการสังหารจูนจิ่วอย่างไร”

จูนเหลยหาได้เชื่อในคำพูดของจูนหวั่นเอ๋อร์ไม่

ไม่ใช่คนโง่？

ฮึจูนจิ่วผู้นั้นเป็นคนอ่อนแอไร้ประโยชน์เมื่อตอนที่อยู่ในบ้านเขาอยากจะจัดการคิดอยากจะตบตีอย่างไรเขาลองมาแล้วทั้งหมดนางไม่ใช่คนโง่ปัญญาอ่อนถ้าอย่างนั้นใครกันล่ะ？เมื่อจูนเหลยได้ฟังดังนั้นก็คิดว่าตระกูลรองแห่งเมืองเฟิงหลัวกำลังแต่งเรื่องไร้สาระให้ตัวเองฟัง

จูนหวั่นเอ๋อร์“ใต้เท้าจูนเหลยท่านจงวางใจครั้งนี้จะต้องให้โทษตายกับจูนจิ่วให้จงได้”

เพื่อต้องการเชื้อเชิญเอาใจจูนเหลยจูนหวั่นเอ๋อร์ต้องกล่าวคำนี้ขึ้น

ดวงตาของนางกลอกไปมาพร้อมกับกล่าวขึ้น“งานฉลองของครอบครัวสักครั้งเป็นอย่างไร？พวกเราส่งข้อความไปบอกเรียกจูนจิ่วให้มาแล้วจากนั้นก็จัดการลงไม้ลงมื้อฆ่านางทิ้งเสียในงาน”

จูนหวั่นเอ๋อร์ทำมือวาดเหมือนมีดพร้อมกับตวัดมีดลงด้วยความโหดเหี้ยมเพื่อสังหาร！เมื่อได้รับฟังถึงแผนการของจูนหวั่นเอ๋อร์แล้วในที่สุดจูนเหลยก็รู้สึกพึงพอใจเขาพยักหน้ารับและแสยะยิ้มอย่างน่าหวาดกลัว“ได้ครั้งนี้ข้าจะเป็นผู้นำสมองของจูนจิ่วกลับไปชุบชีวิต”

“ใช่！ครั้งนี้จะไม่ทำให้ใต้เท้าจูนเหลยต้องผิดหวังเป็นอันขาด”จูนหวั่นเอ๋อร์เงยหน้าขึ้นนัยน์ตาเต็มไปด้วยความอำมหิตอย่างไม่มีอะไรเปรียบได้

จูนจิ่วเป็นก้อนกรวดรองฝ่าเท้าของตระกูลรองของพวกเขานางจะต้องตาย！

หากจะโทษก็โทษว่าเป็นเพราะนางไม่มีทั้งพ่อและแม่นางเป็นเพียงแค่คนไร้ประโยชน์