บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 350

บทที่ 350 ท่ามกลางกระแสลมปาก

เม็ดหมากรุกขาวดำบนกระดานหมากรุกเดินไปมา หลังจากเหตุการณ์นองเลือดผ่านไป จูนจิ่วโยนเม็ดหมากรุกสีดำทั้งแล้วพิงอยู่ที่ตั่งด้วยท่าทีผ่อนคลาย “ข้าแพ้แล้ว”

“ความสนใจของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ได้อยู่ที่หมากรุก จะชนะได้อย่างไร”โม่อู๋เยว่มองจูนจิ่วด้วยสายตารักและเอ็นดู เขายื่นมือออกไปเก็บหมากรุกที่ละเม็ดวางกลับไปยังกระดานหมากรุก จูนจิ่วได้ยินก็ยักไหล่ นางอยากจะพูดว่าแม้ว่านางจะใช้กำลังทั้งหมดที่มีทุ่มลงไปก็ไม่แน่ว่าจะชนะโม่อู๋เยว่ได้

แต่พอพูดออกไป กลับพูดถึงหยุนหนี จูนจิ่ว“หยุนหนีกับผู้อาวุโสใหญ่เจ้าเล่ห์มาก สามารถบอกได้ว่าเป็นคู่ปรับที่น่าสนใจที่สุดที่ข้าได้เจอในตอนนี้ เป้าหมายของพวกเขาไม่ได้จะฆ่าข้า แต่ว่าคิดอยากจะได้ของบนตัวข้า ”

“กุญแจเวลา”

“ไม่ใช่”จูนจิ่วส่ายหน้า “ถ้าหากเป็นกุญแจเวลา พวกเขาสามารถทำเหมือนกับหงยิงได้คือแย่งกันซึ่งหน้า แต่ที่พวกเขาต้องการ เป็นสิ่งที่พวกเขาแย่งชิงไม่ได้ต้องให้ข้าบอกพวกเขา จะเป็นอะไรนะ”

โม่อู๋เยว่ไม่ตอบกลับ เขาเอามือยันคางหรี่ตามองไปยังจูนจิ่ว เขามองออกว่าจูนจิ่วมีความสนใจในตัวผู้อาวุโสใหญ่กับหยุนหนีเป็นพิเศษ

ขณะนี้เองมีเสียงฝีเท้าดังมาจากนอกเรือน เสี่ยวอู่ยืนอยู่บนหน้าต่างส่ายหางแล้วพูดว่า “เหมียว ชิงหยู่กลับมาแล้ว ”

เสี่ยวอู่พูดจบ ชิงหยู่ก็ผลักประตูเดินดุ่มเข้ามาด้วยทีท่าโมโหสีหน้าเคร่งขรึม เขาชกไปที่เสาบ้าน สีหน้าดำคล้ำมองไปยังจูนจิ่วกับโม่อู๋เยว่ “มีอย่างที่ไหนกัน น่าโมโหนัก”

“ศิษย์พี่ได้ยินอะไรมา ดื่มชาให้สงบลงก่อน”จูนจิ่วรินน้ำชาให้ชิงหยู่ เขารับไปดื่มรวดเดียวจนหมดแล้วหอบหายใจแรงก่อนจะสงบลงได้

เงยหน้าขึ้นมองจูนจิ่วกับโม่อู๋เยว่ ชิงหยู่เปิดปากพูดว่า

หลังจากที่หยุนหนียื่นมือมาช่วย ไม่มีใครกล้าหาเรื่องพวกเขาอีก แม้ว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้เห็นว่าสำคัญอะไร มาคนหนึ่งก็ตีคนหนึ่ง

หลังจากพวกเขาจากมา หลานจูก็ถูกคนหามกลับไปรักษาบาดแผล เรื่องนี้แพร่ออกไป ลูกศิษย์ของสำนักไท่ชูกลับไม่แบ่งขาวดำ โยนความผิดให้พวกเขา ไม่เพียงเท่านี้ ยังพูดให้ร้ายจูนจิ่วไปทั่ว บอกว่าจูนจิ่ววางยาเสน่ห์ให้กับพวกผู้อาวุโส

บอกว่าพรสวรรค์ของจูนจิ่วนั้นเป็นของปลอม คำพูดให้ร้ายมากมายและคิดไม่ถึงถูกพูดออกมา ชิงอยู่เดินไปมาหนึ่งรอบกัดฟันอดทนเอาไว้ จึงไม่ได้ใจร้อนพุ่งเข้าไปทำร้ายผู้อื่น

ชิงหยู่พูดอย่างโมโห “น่าโมโหที่สุดเลย”

“นี่ก็คือความอิจฉา”จูนจิ่วน้ำเสียงสงบ ใบหน้าสวยงามไม่แสดงออกว่าดีใจหรือโมโห

โมอู๋เยว่ใช้น้ำเสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์เอ่ยออกไป เขาพูดขึ้นทำให้จูนจิ่วกับชิงหยู่อึ้งไปพร้อมๆกัน โม่อู๋เยว่พูดว่า “เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่ชอบก็ให้พวกเขาหุบปากดีหรือไม่ หลังจากคืนนี้ให้พวกเขาพูดไม่ได้อีก ไม่สามารถดูถูกเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ได้อีก”

จูนจิ่ว ……

ชิงหยู่……