บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 38

บทที่38เม็ดลูกกลอนย่อยศพที่น่าสยดสยอง

จูนจิ่วมองไปทางใบหน้าหนึ่งที่ตอนนี้ตกใจเสียสิ้นสติของจูนไห่เทียนที่พยายามจะขยับตัวอย่างยิ่งยวดพลางยิ้มอย่างเลือดเย็นและกล่าวขึ้น“บิดาของเจ้าเป็นผู้เอ่ยปากออกคำสั่งให้สังหารข้านี่นับว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วยหรือไม่”

“พวกข้าจะชดใช้ให้เจ้า！”จูนหวั่นเอ๋อร์รีบตอบอย่างรวดเร็ว“เงินสองก้อนนั่นพวกข้าจะชดใช้คืนให้กับเจ้า！เจ้าอยากได้อะไรพวกข้ายินดีจะชดใช้คืนให้จูนเชียนเชียนทำร้ายเจ้านั่นมันเป็นเรื่องของนาง！เจ้าสังหารนางได้ถือเป็นการแก้แค้นนี่มันเป็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับพวกข้า”

“หวั่นเอ๋อร์！”จูนไห่เทียนตะลึงงัน

เขามองไปที่ดวงใจของเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อในสายตาเขายอมสละเลือดเนื้อและความหวังอันยิ่งใหญ่ฝากไว้กับบุตรสาวคนโตเขารับไม่ได้นึกไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดที่เหี้ยมโหดไร้หัวจิตหัวใจเช่นนี้ออกมาจากปากของจูนหวั่นเอ๋อร์

จูนไห่เทียนร้องตะโกนก้อง“นั่นเป็นน้องสาวของเจ้า！”

น้องสาว？ก็แค่คนพิการไร้ประโยชน์จูนหวั่นเอ๋อร์เบะปาดอย่างเหยียดหยามในใจนางจะไม่ยอมแลกอนาคตของตัวเองกับคนพิการไร้ประโยชน์แบบนั้นแน่

จิ้งจกยังรู้จักเปลี่ยนสีเพื่อเอาตัวรอดนับประสาอะไรกับนางที่เป็นคนมีจิตใจเจ้าเล่ห์เหมือนจิ้งจอกมาตั้งแต่อายุยังน้อยหากโดนจูนจิ่วสังหารทิ้งกับความรู้สึกอับอายเพียงชั่วประเดี๋ยวประด๋าวแต่ยังมีลมหายใจอยู่ต่อแค่นี้ตอนจบก็ต่างกันราวกับคนละเรื่อง

นางแกล้งทำทีให้ดูน่าสงสารต่อหน้าจูนจิ่วดวงตาคู่นั้นมีแววเร้นลึกในใจกำลังคิดหาทางหากนางรอดพ้นไปได้จะแก้แค้นเอาคืนจูนจิ่วได้อย่างไร！จูนจิ่วมองนางอย่างดูแคลนแค่เห็นหน้าก็รู้เท่าทันความคิดชั่วร้ายของนางอย่างหมดไส้หมดพุงตั้งแต่แรก

ผลักดันเอาน้องตัวเอามาเป็นโล่กำบังโดนไม่ได้ฉุกคิดลังเลใจสมควรแล้วที่จูนหวั่นเอ๋อร์จะเป็นเหมือนนังงูพิษที่เต็มไปด้วยพิษสงรอบด้าน

จูนจิ่วยิ้มบางๆอย่างดูถูก“จูนหวั่นเอ๋อร์เจ้าคิดว่าข้าจะเชื่ออย่างนั้นหรือ”

จูนหวั่นเอ๋อร์สำลักพูดอะไรไม่ออก

จูนจิ่วกวาดสายตามองนางทีหนึ่งก้าวเท้าเดินตรงไปที่เบื้องหน้าของจูนเหลยนางจับที่คางง้างปากจูนเหลยนิ้วหยิบยาที่ปั้นเป็นก้อนกลมยัดลงไปในปาก