บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 429

“จูนจิ่ว ซิงโล่เฉินกับหงยิงออกไปเร็วขนาดนั้น คงจะหาซื้อวัตถุดิบในเมืองเทียนซูไม่ได้แน่ แต่เจ้าอย่ากังวลไป พวกเราได้ส่งจดหมายให้อาจารย์แล้ว ให้อาจารย์ช่วยหาในเมืองจื่อเซียว จากนั้นให้ส่งมาโดยเร็วที่สุด”ฝู้หลินจ้านพูด

จี้อีหมิงพยักหน้างึกๆ “พี่สาววางใจได้ ท่านปู่ต้องหาวัตถุดิบได้เยอะแน่ๆ ”

“ข้าก็ได้บอกกับอาจารย์แล้วเหมือนกัน ไท่ชูกับจื่อเซียวรวมกัน น่าจะได้วัตถุดิบที่ต้องการครบ”มู่จิ่งหยวนพูด

ฝู้หลินซวงพยักหน้าให้จูนจิ่ว เขาไม่จำเป็นต้องพูด ท่าทีของเขาได้ตอบแทนไปแล้ว เสี่ยวอู่มองพวกเขา บอกในใจกับจูนจิ่วว่า ‘เจ้านาย พวกเขาสินะที่เรียกว่าเพื่อนที่ดี’

‘อืม ’จูนจิ่วยิ้มบางๆ

นางมองไปทางทุกคน ยิ้มบางๆออกมา “ขอบคุณพวกเจ้าที่ช่วยเหลือข้า แต่ว่าอย่ากังวลไปเลย วัตถุดิบข้ามีหมดแล้ว ไม่เช่นนั้นข้าคงไม่กลับมานอนงีบจนตื่นหรอก”

“เจ้ามี ”ทุกคนพูดออกมาอย่างประหลาดใจ ทั้งตื่นตะลึงทั้งดีใจ

แม้คนที่ความสนใจไม่ได้อยู่ที่นี่ เข้าไปในห้องเพื่อจับตาโม่อู๋เยว่ที่ไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหนอย่างชิงหยู่ยังต้องหันหน้ากลับมามอง แต่ไม่ช้าชิงหยู่ก็ได้สติ ใช่แล้ว ศิษย์น้องมีช่องว่างอยู่นี่นา สมุนไพร หินทิพย์นางเก็บไว้ในนั้น ต้องไม่ขาดเหลือแน่นอน

แต่อย่างไรเสียชิงหยู่ก็ต้องถาม “ศิษย์น้องเจ้าแน่ใจนะว่าสมุนไพรที่ต้องใช้ในยาทั้งสิบชนิดที่ต่างกัน ล้วนมีครบ มีเพียงพอ ขาดเหลือนิดเดียวก็ไม่ได้”

“มีครบและเพียงพอ”

“แต่ว่าแล้ววัตถุดิบพวกนั้นอยู่ไหนกันเล่า ทำไมข้าจึงไม่เห็นพี่สาวพกสมุนไพรพวกนั้นติดตัวไว้เลย”จี้อีหมิงถามอย่างสงสัย

แต่เขาเพิ่งจะถามออกไปก็ถูกสายตาของฝู้หลินซวงห้ามเอาไว้ แม้จะเป็นคู่รักกัน แต่ต่างก็ต้องการพื้นที่ส่วนตัว ยิ่งถ้าเป็นเพื่อน ที่ไม่ควรถามก็ไม่ต้องถาม อยากรู้มากเกินไปไม่ใช่เรื่องดี

จูนจิ่วมองไปทางจี้อีหมิง “แน่นอนว่าไม่สามารถเอาสมุนไพรออกมาได้ ไม่เช่นนั้นถ้าหากพวกซิงโล่เฉินรู้ว่าข้าได้เตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว คงต้องมาขโมยหรือไม่ก็เผามันทิ้ง”

“เช่นนั้นก็อย่าพูดเด็ดขาด ข้าไม่อยากรู้แล้ว ”จี้อีหมิงส่ายหน้าติดต่อกันหลายครั้ง

เจ้าอ้วนดูซื่อบื้อน่าแกล้งจริงๆ จูนจิ่วมุมปากโค้งขึ้น นางพูดต่อว่า “พวกเจ้าเพียงแค่นั่งรอข้ากลั่นยาออกมา หนึ่งเดือน ไม่ต้องใช้เวลานานขนาดนั้น ”

ทุกคน ……

ต่างก็เงียบไป ไร้คำพูดใดๆ

พวกเขาไม่สงสัยในความมั่นใจของจูนจิ่ว เพียงแต่คิดว่าจูนจิ่วยิ่งอยู่ก็ยิ่งวิปริตเข้าไปกันใหญ่ ยาสิบเม็ดนี้ แม้แต่ปรมาจารย์กลั่นยายังกลั่นออกมาได้ไม่หมด แม้จะสามารถทำได้ ก็คงต้องใช้เวลาหนึ่งถึงสองปีจึงถือว่าเป็นเรื่องปกติ แต่จูนจิ่ว นางกลับพูดว่าไม่จำเป็นต้องใช้เวลายาวนานนับเดือนขนาดนั้น

ปีศาจ วิปริต นางไม่ใช่คน

แล้วทุกคนต่างก็หวนคิดถึงตนเองที่เป็นถึงอัจฉริยะที่มีชื่อของสำนักศึกษาทั้งสาม ต่อหน้าจูนจิ่วกลับถูกทุบจนแตกสลายเป็นผุยผงนับครั้งไม่ถ้วน เจ็บที่ใจจริงๆ

พริบตาเดียวสามวันผ่านไปแล้ว ป้าฟางมารับจูนจิ่วด้วยตนเอง และที่มาด้วยยังมีซิงโล่เฉินกับหงยิง พวกเขามาดูเรื่องสนุก ดูความตื่นตระหนกตกใจทำอะไรไม่ถูกของจูนจิ่วที่หาวัตถุดิบไม่ได้ อาจจะร้อนใจกระทั่งร้องไห้ออกมา

แต่ปรากฏว่าพอมาถึง กลับเห็นกล่องยาสมุนไพรห้ากล่องที่วางเรียงกันด้านหลังจูนจิ่ว

“เจ้าหาสมุนไพรครบแล้วหรือ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร ”ซิงโล่เฉินสีหน้าเขียวคล้ำ หันไปจ้องหงยิง

หงยิงรีบส่ายหน้าส่งสายตาทันที นางสาบานได้ว่านางเฝ้าสังเกตยาทั้งหมดในเมืองเทียนซูไว้แล้ว ไม่สามารถจะถูกขโมยมาอยู่ในมือจูนจิ่วได้ แม้แต่วัตถุดิบที่จื่อเซียวและไท่ชูส่งมา นางยังคิดหนทางขัดขวางกระทั่งจุดไฟเผาก็มี นางไม่ได้ละเลยต่อหน้าที่เลย

แต่สมุนไพรของจูนจิ่วมาได้อย่างไร หงยิงก็ตอบไม่ได้