บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 441
สรุปบท บทที่ 441 ไม่สบายใจก็กิน ปฏิเสธความรักที่ให้มา: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
สรุปเนื้อหา บทที่ 441 ไม่สบายใจก็กิน ปฏิเสธความรักที่ให้มา – บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ โดย ต้าวเมียวเมียว
บท บทที่ 441 ไม่สบายใจก็กิน ปฏิเสธความรักที่ให้มา ของ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
แควก
ฟู่ เลือดสดพุ่งทะลัก ย้อมกรงเล็บของเสี่ยวอู่จนเป็นสีแดง จากนั้นเสี่ยวอู่ก็กัดเข้าไปที่คอของอินทรีหัวเสือดาวสามตาอย่างแรงอีกครั้ง ค่อยถอยห่างออกมา กรงเล็บเมื่อครู่ เสี่ยวอู่ข่วนจนดวงตาของอินทรีหัวเสือดาวสามตาบาดเจ็บเสียหาย
แต่เสียดายที่ข่วนจนเสียหายไปนั้นเป็นแค่ดวงตาธรรมดาสองข้างนั้น ดวงตาที่มีพลังพิเศษรีบปิดลงและหลบกรงเล็บไปได้
เจ็บปวดจนเกิดอาการคลั่ง อินทรีหัวเสือดาวสามตาเอาแต่ร้องคำรามไม่หยุด มันเกิดอาการบ้าคลั่งขึ้นจนไม่ได้สนใจพวกจูนจิ่ว เอาแต่ไล่ฆ่าเสี่ยวอู่อย่างเอาเป็นเอาตาย
ชิงหยู่ที่อยู่ด้านล่างยังไม่ทันได้ใช้มีดฟันกรงเล็บของอินทรีหัวเสือดาวสามตา เห็นอินทรีหัวเสือดาวสามตาคลั่งขึ้นมา ก็รีบหมอบลงกับพื้นเพื่อหลบมัน
ปีคู่นั้นของมันได้รับบาดเจ็บหนัก อินทรีหัวเสือดาวสามตาบินไม่ได้ กรงเล็บข้างหนึ่งก็มีบาดแผล วิ่งกะเผลกชนซ้ายชนขวาอยู่ในป่า ไม่สนใจทะเลเพลิง และสิ่งกีดขวางใดๆ อินทรีหัวเสือดาวสามตาจ้องเขม็งแต่เสี่ยวอู่
เสี่ยวอู่นั้นเร็วกว่าอินทรีหัวเสือดาวสามตาอยู่มาก มันแกล้งวิ่งแล้วหยุดเป็นระยะด้วยเจตนาชั่วร้าย กวักกรงเล็บเพื่อท้าทายอินทรีหัวเสือดาวสามตา หรือบางทีก็คาบกิ่งไม้หักทุบไปที่ตัวมัน ทำเอาอินทรีหัวเสือดาวสามตาโกรธจนร้องคำรามอย่างบ้างคลั่ง พลังโจมตีที่ดวงตาระหว่างคิ้วยิ่งดุร้ายขึ้น
ชิงหยู่พูดว่า “เสี่ยวอู่จะไม่เป็นไรใช่หรือไม่”
จูนจิ่วยิ้มเย็น พูดว่า “อินทรีหัวเสือดาวสามตาตามเสี่ยวอู่ไม่ทัน พวกเราบุกเข้าไปกันเถอะ เห็นรอยแผลที่คอของอินทรีหัวเสือดาวสามตาหรือยัง ทุกคนโจมตีตรงจุดนั้น ถ้าคิดว่าเป้าหมายตรงนั้นมันเล็กไป ก็ให้มุ่งไปที่การตัดคอมันให้ขาด แต่ก็ต้องระวังตัวไว้ด้วย อย่าให้ดวงตาที่สามของมันทำร้ายเอาได้”
“ได้”
“ไม่มีปัญหา”
“ฆ่าอินทรีหัวเสือดาวสามตา นี่มันเรื่องที่น่าภูมิใจที่สุด พวกเราลุย”
ไหวตัว พวกเราใช้ความเร็วพุ่งเข้าหาอินทรีหัวเสือดาวสามตาอีกครั้ง
มีเสี่ยวอู่ที่ปราดเปรียว และเป็นเป้าความแค้นที่ทั้งตรงและแน่วแน่ อินทรีหัวเสือดาวสามตาไม่สนใจพวกจูนจิ่วแม้แต่น้อย ฉะนั้นตอนที่อินทรีหัวเสือดาวสามตารับรู้ได้ถึงอันตรายนั้น ก็สายไปเสียแล้ว
ฟู่
เลือดสดพุ่งออกมาดุจน้ำพุ ทุกคนต่างโจมตีพร้อมกัน ตัดฉับไปที่คอของอินทรีหัวเสือดาวสามตาจนขาดสะบั้นลง หัวกับตัวขาดจากกัน ดวงตาที่สามระหว่างคิ้วของอินทรีหัวเสือดาวสามตายังทำการโจมตีครั้งสุดท้าย ลำแสงถูไปกับพื้นไกลหลายร้อยเมตร เหลือไว้เพียงร่องลึกที่ถูกเผาไหม้จนเกรียม
ปัง
ร่างใหญ่มหึมาของมันกระแทกลงกับพื้น ทำให้เกิดความสั่นไหวไปทั่ว ร่างของอินทรีหัวเสือดาวสามตาชักกระตุกอยู่เป็นเวลาเกือบหนึ่งก้านธูปจึงสงบนิ่งลง
หิมะโปรยปรายลงบนกองเลือดขนาดใหญ่ แค่พริบตาเดียวก็หายวับไป
แผละ ชิงหยู่เดินเหยียบกองเลือดเข้ามา “ฟู่ ไม่คิดว่าจะสามารถฆ่าอินทรีหัวเสือดาวสามตาได้ง่ายดายเช่นนี้ นี่มันง่ายกว่าที่ข้าคิดไว้มากเลย”
“เหมียว นี่มันความดีความชอบข้าทั้งนั้น ”เสี่ยวอู่ชูคอเชิดอกอย่างภูมิใจ
“ใช่ เสี่ยวอู่ทำได้ดีมาก สมควรได้รับการชื่นชม ป้าบๆๆ”ฝู้หลินจ้านปรบมืออย่างแรง สัตว์ทิพย์อย่างเสี่ยวอู่ เขาเองก็อยากจะได้สักตัว
ฝู้หลินซวงพยักหน้า ชื่นชมผลงานของเสี่ยวอู่เช่นกัน มู่จิ่งหยวนพูดว่า “ลำบากเสี่ยวอู่แล้ว กลับไปจะมอบปลาแห้งให้เจ้าดีหรือไม่”
เมื่อก่อนเสี่ยวอู่นั้นไม่รับปลาแห้งของคนแปลกหน้า รวมถึงมู่จิ่งหยวนด้วย แต่ตอนนี้คุ้นเคยกันแล้ว เสี่ยวอู่รีบพยักหน้ารับอย่างดีใจ เห็นท่าทีของมันแล้ว เหมือนกำลังจะบอกว่า ‘ความคิดนี่ดี ข้าจะรับน้ำใจเอาไว้ก็แล้วกัน’ทำให้ทุกคนอดไม่ได้ที่จะขำ
เสี่ยวอู่เดินเข้ามา ค่อยๆหดตัวลงจนมีขนาดเท่ากับปกติ สุดท้ายก็เดินไปร้องอ้อนเหมียวๆอยู่ที่ขาของจูนจิ่ว
หากไม่ได้เห็นเองกับตา ทุกคนก็คงไม่เชื่อ แมวที่แสนจะน่ารักตัวนี้ จะเป็นนักล่าที่ไล่ฆ่าไปทั่ว เป็นแมวตัวใหญ่น่าเกรงขามที่ใช้กลอุบายหลอกล่ออินทรีหัวเสือดาวสามตาจนหัวปั่น ช่างแตกต่างกันลิบลับ แต่ว่าก็ยังคงน่ารักอยู่ดี
จูนจิ่วเอาน้ำให้เสี่ยวอู่หนึ่งกา ให้มันไปล้างกรงเล็บที่เปื้อนเลือดให้สะอาด
สองมือกอดอก จูนจิ่วพิจารณาศพของอินทรีหัวเสือดาวสามตาอย่างเย็นชาเงียบขรึม นางพูดขึ้นอย่างกะทันหันว่า “พวกเจ้าหิวหรือยัง”
“ไม่รู้”ฝู้หลินซวงก็ประหลาดใจ
ชิงหยู่ได้ยินก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป แต่ขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินเสี่ยวหยิ่งส่งสัญญาณเสียงออกมาอย่างลับๆ จึงได้เอ่ยอธิบายว่า “นี่เป็นของล้ำค่าชิ้นหนึ่งที่ศิษย์น้องได้มาจากสุสานของอ๋องเซ่หยิ่ง สามารถจัดเก็บสิ่งของได้ แต่ก็เล็กไปหน่อย เก็บได้แค่พวกอาการกับยาเท่านั้น”
พวกเขาเข้าใจขึ้นมาในทันใด ต่างพยักหน้าเข้าใจ
แต่หลังจากนั้นต่างก็จ้องมองไปยังชิงหยู่เขม็ง เพราะมีเซ่หยิ่งที่เขากำลังขัดถูอยู่ เข้าในความสงสัยของทุกคน ชิงหยู่อธิบายเองว่า “ศิษย์น้องใช้ดาบไม่ใช้มีด ฉะนั้นนางเลยมอบมีดเซ่หยิ่งให้ข้า”
เฮือก
ทั้งสามคนต่างสูดลมหายใจเข้า มองชิงหยู่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอิจฉาและริษยา ศิษย์น้องที่ดีขนาดนี้ ทำไมพวกเขาถึงไม่เคยเจอมาก่อนเลย เมื่อเปรียบเทียบกันแล้วก็อยากจะร้องไห้จริงๆ
ชิงหยู่พูดต่อว่า “ศิษย์น้องรู้ว่าเทียงฉิวคอยจับจ้องนางอยู่ จึงไม่ได้บอกกับใคร ทำเช่นนี้ถือว่าออมมือไว้ เพื่อเป็นอาวุธที่ใช้ยามฉุกเฉินในการฆ่าเทียงฉิว ”
“เข้าใจแล้ว วางใจเถอะ พวกเราจะไม่แพร่งพรายออกไป”มู่จิ่งหยวนพูดยิ้มๆ
“อืม ”ชิงหยู่ตอบรับ ขณะที่จูนจิ่วเอาของออกมาจากช่องว่างของกำไลข้อมือต่อหน้าพวกเขา ก็แสดงว่าจูนจิ่วไว้ใจพวกเขาแล้ว ฉะนั้นชิงหยู่จึงค่อยๆบอกความลับออกมาทีละนิด เพื่อแสดงความเชื่อใจของเขา
“ทำเสร็จแล้ว”จูนจิ่วเพิ่งพูดจบ พวกชิงหยู่ก็ใช้ความเร็วดุจกำลังเอาชีวิตรอดพุ่งเข้าไป
เสี่ยวอู่สะดุ้งตกใจกระโดดยืนขึ้นกางกรงเล็บ“ด้านหลังนี้เป็นของเหมียวทั้งหมด อย่ามาแย่งกับเหมียว”
จูนจิ่ว “รอก่อน ก่อนกินอาหารพวกเราต้องรอคนอีกสองคน”
“ใคร ”ทุกคนถามขึ้นอย่างประหลาดใจ มีเพียงชิงหยู่ที่พอจะเดาออกว่าเป็นใคร รีบก้มหน้าเลือกของที่ตัวเองอยากกิน เทียบกับความรักที่จะได้มา เขาเลือกอาหารเลิศรสดีกว่า ไม่สบายใจก็กิน ปฏิเสธความรักที่เขาให้มา
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...