บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 444

“จูนจิ่ว ข้าตามหาเจ้าให้ควั่ก คิดไม่ถึงว่าเจ้าจะมารนหาที่ตายถึงที่ ฮ่าๆๆ”ซิงโล่เฉินชักดาบโค้งออกมาชี้ไปทางจูนจิ่ว“ส่งของล้ำค่ามา ข้าจะส่งเจ้าไปปรโลกตามที่เจ้าปรารถนา ”

“ศิษย์พี่ซิงท่านลืมไปแล้วหรือ ท่านตกลงกับข้าไว้ ถ้าจับตัวจูนจิ่วได้จะทรมานนานให้นางร้องขอชีวิตก็ไม่ได้จะตายก็ไม่ได้เช่นกัน ข้ายังมีวิธีทรมานอีกหลายร้อยวิธียังไม่ได้ทดสอบกับนางเลย ”หงยิงได้ยิน ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างดุร้าย พูดอย่างไม่พอใจ

ใครจะรู้ว่าพอซิงโล่เฉินจ้องนางแวบหนึ่ง หงยิงก็ตัวสั่นแล้วก็หุบปากไปอย่างไม่พอใจ

ซิงโล่เฉินหันไปจ้องมองจูนจิ่วเขม็ง “จูนจิ่ว รีบส่งของล้ำค่ามา”

“ของล้ำค่า ฮึ”จูนจิ่วพิงต้นไม้อย่างเกียจคร้าน เหลือบมองพวกซิงโล่เฉินจากด้านบน นางยิ้มมุมปาก หัวเราะเสียงเย็นอย่างอวดดี“ของล้ำค่าที่อยากได้นั้นไม่มี แต่ข้ามีของขวัญชิ้นใหญ่จะมามอบให้พวกเจ้า”

“อะไร จูนจิ่วเจ้าอย่ามาลูกไม้นะ”ซิงโล่เฉินตะคอก

เขายกมือขึ้น วงล้อมกระชับขึ้น หน่วยกล้าตายของเทียงฉิวที่อยู่ด้านหน้าสุดใช้มีดาบแทนขวานเริ่มฟันต้นไม้ต้นนั้น มีบางส่วนที่กระจายตัวปีนขึ้นไปบนต้นไม้รอบๆนั้น สามร้อยหกสิบองศาไร้แน่นหนาไร้จุดบอดที่จูนจิ่วจะหนีไปได้

มองทุกอย่างที่เกิดขึ้นด้วยสายตาเย็นเยียบ จูนจิ่วจัดระเบียบกระโปรงและลุกขึ้น ในมือนางถือขวดเขย่าไปมา ตลอดทางที่มาไม่เพียงแต่ใช้พลังทิพย์เร่งการเจริญเติบโตของดอกไม้จิตอสูร จูนจิ่วยังให้พวกชิงหยู่โรยเครื่องหอมดึงดูดสัตว์ทิพย์เป็นเส้นตรงมาตลอดทาง

น่าจะได้เวลาแล้ว จูนจิ่วนั้นประสาทรับรู้ไวมาก รับรู้ได้ถึงการสั่นไหวเบาๆของแผ่นดิน การสั่นไหวนี้บางเบามาก ถูกเสียงตัดไม้กลบไปจนหมด พวกซิงโล่เฉินไม่ได้รับรู้ถึงปัญหาที่กำลังจะเกิดขึ้นแม้แต่น้อย

มุมปากยิ้มเย็น จูนจิ่วก้มลงมองซิงโล่เฉิน “ซิงโล่เฉิน เจ้าก็ลองเอาไปเปิดดูก็จะรู้ว่าเป็นอะไร”

ยังไม่ทันพูดจบ ขวดในมือก็ปลิวไปทางซิงโล่เฉินแล้ว ซิงโล่เฉินหลบโดยสัญชาตญาณ หงยิงรีบขยับตัวดึงแส้ยาวออกมาฟาดจนขวดแตก เครื่องหอมดึงดูดสัตว์ทิพย์แบบเหลว กับดอกไม้จิตอสูรที่เพิ่งงอกปลิวออกมา สาดไปบนร่างของซิงโล่เฉินกับหงยิง

หงยิงร้องเสียงแหลม “นี่มันของบ้าอะไรกัน”

“จูนจิ่วเจ้า……”ซิงโล่เฉินเอามือที่ใช้บังหน้าออก พอเงยหน้าขึ้นมองต้นไม้ที่กำลังเอียงกำลังจะล้มลงไร้เงาของจูนจิ่วแล้ว มองไปรอบๆ ก็ไม่เห็นร่องรอย

ซินโล่เฉินโมโหจัด “คนเล่า เจ้าพวกไร้ประโยชน์ ให้พวกเจ้าล้อมจูนจิ่วแต่พวกเจ้ากลับปล่อยนางหนีไปได้ พวกเจ้าตาบอดหรืออย่างไร ตาม รีบตามไป ”

หน่วยกล้าตายของเทียงฉิวรีบกระจายตัว ตามหาจูนจิ่วทั่วทั้งสี่ทิศ ความสนใจของพวกเขาถูกขวดที่จูนจิ่วโยนออกไปดึงดูดเอาไว้ ชั่วพริบตานั้น ไม่มีใครเห็นเลยว่าจูนจิ่วไปทางไหน นางหนีได้รวดเร็วเหลือเกิน

“น่าตายนัก นี่มันอะไรกัน ”หงยิงสะบัดแขนเสื้อ แล้วก็ตบหยดน้ำที่กระจายอยู่บนร่าง ของเหลวได้ซึมเข้าไปในเสื้อผ้าแล้ว หงยิงได้แต่ใช้พลังทิพย์ทำให้มันแห้ง แต่ก็ยังมีกลิ่นติดอยู่

ซิงโล่เฉินนั่งลงหยิบเอาพืชที่หักเป็นสองท่อนจากแรงฟาดของแส้ขึ้นมาดู ไม่รู้ว่าทำไม หัวใจของซิงโล่เฉินก็เต้นรัวขึ้นมาอย่างกะทันหัน รู้สึกชักไม่ค่อยดี

ไม่ได้การ

จูนจิ่วไม่มีทางทำอะไรที่ไม่เกิดประโยชน์ นางต้องมีแผนร้ายแน่

ตอนนี้เอง หงยิงก็ขมวดคิ้วแน่นขึ้น มองไปรอบๆอย่างสงสัย “ศิษย์พี่ซิง ท่านรู้สึกหรือไม่ว่าแผ่นดินกำลังไหว”

“ชู่”ซิงโล่เฉินรีบยกนิ้วขึ้นตรงปากทำท่าให้หงยิงเงียบ และให้หน่วยกล้าตายของเทียงฉิวยืนนิ่งอย่าขยับ ครู่เดียว แผ่นดินไหวรุนแรงขึ้น จากนั้นภูเขาที่ไกลออกไปก็เริ่มสั่นไหวขึ้นมา มีหน่วยกล้าตายของเทียงฉิววิ่งอย่างร้อนรนเข้ามา “แย่แล้ว”

“แย่แล้ว มีสัตว์ทิพย์กำลังวิ่งมาทางนี้”

ซิงโล่เฉินรีบก้มลงมือพืชที่มีรากงอกในมือของตน หัวใจกระตุก ซิงโล่เฉินรีบโยนมันทิ้ง “สมควรตาย”

พอเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เขาก็มองเห็นสัตว์ทิพย์ร่างใหญ่มหึมาตัวหนึ่งกำลังวิ่งมาทางพวกเขาอย่างบ้าคลั่งเต็มไปด้วยไอพิฆาต