บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 448

ทุกคนได้ยินต่างก็ยิ่งอึ้งไป จูนจิ่วพูดต่อไปว่า “ข้าไม่จำเป็นต้องไปศึกษา แค่ดัดแปลงนิดหน่อย เปลี่ยนให้หน่วยกล้าตายของเทียงฉิวหันมาฟังคำสั่งข้า ก็พอแล้ว”

ทุกคนยังคงนิ่งอึ้งไม่พูดจา แต่ทุกคนต่างก็ยกนิ้วโป้งให้กับจูนจิ่วอยู่ในใจเงียบๆ ร้ายกาจมาก วิธีการนี้เยี่ยมยอดมาก

แต่ว่าพูดแล้วฟังดูง่าย หากทำจริงจะทำได้หรือ

จูนจิ่วเปิดกล่องออกพิจารณายาอยู่ชั่วครู่ เสี่ยวอู่หมอบอยู่ที่ไหล่ของนาง จ้องมองยาเม็ดอย่างพินิจพิเคราะห์ ผ่านไปชั่วครู่ จูนจิ่วพูดว่า “ให้เวลาข้าสามวัน ข้าจะแก้ปัญหานี้ให้อยู่หมัด”

“และในสามวันนี้ พวกท่านต้องเร่งการเคลื่อนไหว ยิ่งเข้าไปในสำนักศึกษาเทียนซูได้ลึกเท่าไหร่ก็ยิ่งดี อีกทั้งเริ่มทำการคัดเลือกคน เขียนรายชื่อส่งให้ศิษย์พี่รับผิดชอบต่อไป”จูนจิ่วมองไปทางชิงหยู่ ชิงหยู่ตอบรับทันที

เคยบอกแล้วว่าจะทำลายสำนักศึกษาเทียนซู นี่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น

ไม่ว่าใครก็ตามที่เกี่ยวโยงกับเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู ต้องถอนรากถอนโคนให้หมด จูนจิ่วรู้ตัวเองดีว่าแต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ได้เป็นคนที่มีจิตใจดี นางจะไม่ยอมเอาความปลอดภัยพวกชิงหยู่ และสำนักเทียนอู่จงมาเสี่ยงเด็ดขาด ถ้าจะลงมือ ต้องสำเร็จเท่านั้น

ตอนนี้ โอกาสกำลังเหมาะเจาะพอดิบพอดี จูนจิ่วเองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะรอต่อไปแล้ว จากนั้น ก็แบ่งงานพวกเหอซ่าน “นี่เป็นควันพิษที่ทำจากดอกโล๋ แบ่งเป็นสองขั้นตอน ขั้นที่หนึ่งคือหยดของเหลวในขวดนี้ ลงในน้ำหนึ่งหยด”

“ฤทธิ์ของยาจะคงสภาพอยู่ในน้ำนิ่งได้สามวัน ถ้าเป็นน้ำที่ไหลจะอยู่ได้ครึ่งวัน แต่สามารถหยดเพิ่มได้ สุดท้ายหากต้องการให้เกิดควันพิษ ก็ให้โรยผงยาลงไป ควันพิษก็จะก่อตัวขึ้นราวกับหมอกหนาในป่า ถ้าสูดดมเข้าไป แขนขาจะชาร่างจะไร้เรี่ยวแรง และใช้พลังทิพย์ไม่ได้ ”

นี่เป็นกลุ่มยาที่ทำจากดอกโล๋ที่จูนจิ่วเพิ่มคุณภาพของมันให้แข็งแกร่งขึ้น นางยังให้ยาถอนพิษพวกเขาไปด้วย เพื่อรับประกันว่าพวกเขาจะไม่ได้รับผลกระทบจากพิษของดอกโล๋

นี่เป็นการเตรียมการอย่างรอบคอบรัดกุม เพราะหน่วยกล้าตายของเทียงฉิวไม่ได้เหมารวมถึงลูกศิษย์ทั้งหมดในสำนักศึกษาเทียนซูด้วย

เมื่อถึงเวลาลงมือ ต้องรับรองได้ว่าลูกศิษย์ของสำนักศึกษาเทียนซูจะไร้กำลังในการตอบโต้

เมื่อจัดการวางแผนทั้งหมดนี้แล้ว จูนจิ่วก็มองไปทางทุกคน ยิ้มบางๆ “ต้องลำบากทุกท่านแล้ว จะสามารถขจัดปัญหาเรื่องสำนักศึกษาเทียนซูได้หรือไม่ ก็ต้องพึ่งทุกคนแล้ว แยกย้ายกันเถอะ รอสัญญาณข้าอีกที”

“ได้”หยูนเฉียวพยักหน้า มองจูนจิ่วด้วยสายตาวิบวับและพูดว่า “แม่นางจูนเจ้าวางใจได้ ข้าจะไม่ทำให้เจ้าต้องผิดหวังเด็ดขาด”

“เสี่ยวจิ่ววางใจเถอะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่เสด็จปู่จะทำให้ดีที่สุด”เฟิ่งเซียวพูดพลางตบไปที่หน้าอกตนเองเพื่อยืนยัน สถานะที่เขาแฝงตัวแปลงโฉมเข้าไปนั้นถือว่าอยู่สูงสุด อำนาจก็มากที่สุด และหน้าที่ความรับผิดของเฟิ่งเซียวก็ไม่เบาเช่นเดียวกัน

เหอซ่านกับโจวเตี๋ยก็ยืนยันเช่นกัน จากนั้นพวกเขาก็สลายตัวไป กลับไปยังตำแหน่งที่ตนได้แฝงตัวอยู่

ชิงหยู่ “ไปเถอะ ศิษย์น้องพวกเรากลับกัน ”

จูนจิ่วพยักหน้า นางปิดกล่องลง เก็บเอาไว้ในช่องว่างของกำไล แผนการได้ถูกแบ่งงานกันไปทำแล้ว ตอนนี้ที่จูนจิ่วต้องทำก็คือตั้งใจแก้พิษกู่ เพื่อควบคุมหน่วยกล้าตายของเทียงฉิว นางกับชิงหยู่เดินกลับไป ปรากฏว่าไปถึงครึ่งทางก็พบกับคนดักกลางทาง

เป็นซิงโล่เฉิน

เขาถูกหามอยู่บนเก้าอี้ เก้าอี้ที่มีขนาดใหญ่คล้ายเตียง ซิงโล่เฉินกึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนนั้น กำลังสั่งการให้ลูกศิษย์พาเขาไปที่ไหนสักแห่ง พวกเขาเจอกันระหว่างทาง ปรากฏตัวขึ้นคนละฝากของถนน

“จูนจิ่ว”ซิงโล่เฉินมองไม่เห็นชิงหยู่ ดวงตาของเขาจดจ้องอยู่แต่จูนจิ่ว จ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย กัดฟันด้วยความแค้นเคือง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้

จูนจิ่วไม่มีปฏิกิริยาใดๆ ไม่มองคนที่เข้าใกล้เข้ามารอบตัว นางมองไปทางชิงหยู่ ชิงหยู่สามารถชนะได้ แต่ก็ต้องเสียเวลาไปบ้าง และตอนนี้ จูนจิ่วนั้นไม่อยากจะเสียเวลาตนเองเลยสักนิด นางยังมีเรื่องสำคัญอย่างการศึกษาพิษกู่จะต้องไปทำ

มองไปทางซิงโล่เฉินอีกครั้ง ใบหน้าโหดเหี้ยมบิดเบี้ยวนั้นแทบจะมองเค้าลางความเป็นคนไม่ออกแล้ว มีเพียงไออำมหิตแค้นเคืองที่แยกเขี้ยวกางกรงเล็บวนเวียนอยู่รอบตัว

จูนจิ่วสั่นกระดิ่งที่ข้อมือ พูดเบาๆว่า “อู๋เยว่ช่วยที～～”

คนอื่นเล่นโกงต้องอาศัยจังหวะและโชคชะตา แต่นางเล่นโกง โม่อู๋เยว่นั่นแหละที่เป็นกลโกงที่ใหญ่ที่สุดบนโลก

ปังปังปัง

เริ่มตั้งแต่คนที่พุ่งเข้าหาจูนจิ่ว แต่ละคนระเบิดแตกกระจายเป็นหมอกเลือดในพริบตา ตามติดมาด้วยลมที่ถูกเกิดจากการแหวกอากาศอย่างรวดเร็วไม่ทิ้งร่องรอยแม้แต่น้อย จากนั้นก็กระจายออก ไปที่ชิงหยู่ ไปที่ข้างกายซิงโล่เฉิน นอกจากซิงโล่เฉิน คนของเขาต่างหายวับไปกลางอากาศ

ชิงหยู่นิ่งอึ้ง หันไปมองเห็นโม่อู๋เยว่ยืนอยู่ข้างหลังจูนจิ่ว ยื่นมือมาลูบเสี่ยวอู่ แม้จะเป็นการลูบเสี่ยวอู่ แต่มองดูแล้วเห็นได้ชัดว่ากำลังโอบกอดจูนจิ่ว ชิงหยู่กระตุกมุมปาก

ลาก่อนซิงโล่เฉิน ยืนบื้อไปแล้ว สีหน้าตกตะลึง ยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่เคลื่อนไหวใดๆ

จูนจิ่วเห็นโม่อู๋เยว่ลูบหัวเสี่ยวอู่ ก็ยัดเสี่ยวอู่ไปที่อ้อมอกของเขา “ รบกวนช่วยข้าสะกดซิงโล่เฉินที ข้าจะรีบสู้รีบจบ เสี่ยวอู่มอบให้ท่าน ค่อยๆลูบถือว่าเป็นของขวัญแทนคำขอบคุณแล้วกัน”

เสี่ยวอู่ เหมียว ไม่เอา

เป้าหมายของโม่อู๋เยว่ไม่ได้อยู่ที่แมว ก้มลงมองเสี่ยวอู่ที่ดิ้นรนอยู่ในอกแล้วก็ถอนหายใจ เขายกมือขึ้นใช้นิ้วจุดหนึ่งที ช่วยจูนจิ่วสะกดการเคลื่อนไหวของซิงโล่เฉิน