บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 450

จูนจิ่วหายตัวไปแล้ว

ตอนที่พบเจอเหตุการณ์นี้ เป็นวันที่สองที่ฝู้หลินจ้านกับฝู้หลินซวงไปหาจูนจิ่ว ไม่ว่าจะหาอย่างไรก็หาตัวจูนจิ่วไม่พบ สุดท้ายก็ไปหาชิงหยู่ แต่ก็ไม่พบเช่นกัน อีกทั้งเปิดประตูเข้าไป สิ่งของในห้องของทั้งสองก็ไม่ได้มีการเคลื่อนย้าย กาน้ำชายังคงว่างเปล่า นี่แสดงว่าพวกจูนจิ่วยังไม่เคยกลับมาเลยด้วยซ้ำ

พวกเขารีบออกไปสอบถามจากคนรอบข้างทันที สุดท้ายก็ได้รู้ว่าก่อนที่จูนจิ่วกับชิงหยู่จะกลับมา เคยไปพบกับจี้อีหมิงและเจ้าสำนักศึกษาจื่อเซียว จากนั้นก็บอกว่าจะกลับไปพักผ่อน ปรากฏว่าพอไปก็ไม่หายวับ

ป้าฟางยังคงซ่อนตัวอยู่ในที่ลับเพื่อรอจูนจิ่ว นางยังคงรออยู่อย่างนั้น และได้ยินได้เห็นที่พวกฝู้หลินจ้านตามหาคนอย่างร้อนรน ขณะเดียวกันก็หัวใจกระตุกวูบ ป้าฟางกังวลใจ จูนจิ่วจะถูกเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูจับตัวไปหรือไม่

ป้าฟางไม่สนใจเรื่องการซ่อนตัวอีกต่อไป นางรีบเดินออกไปขวางพวกฝู้หลินจ้านเอาไว้ “พวกเจ้าไม่ได้พบกับจูนจิ่วจริงหรือ”

“ป้าฟาง”มู่จิ่งหยวนขมวดคิ้ว

ฝู้หลินจ้านถามเสียงดุออกไปว่า “ป้าฟางถามพวกข้าหรือ พวกข้ายังต้องขอถามป้าฟางท่าน ที่จูนจิ่วกับชิงหยู่หายตัวไปเกี่ยวข้องกับท่านหรือไม่ เพราะว่าท่านเอาแต่หาเรื่องจูนจิ่ว น่าสงสัยพอๆกันกับเทียงฉิว”

ยากมากที่ฝู้หลินซวงจะไม่ยับยิ้งคำพูดที่รุนแรงของฝู้หลินจ้าน ความเย็นชาบนใบหน้าเขา ยิ่งทวีความเคร่งขรึมขึ้น

พวกเขาทั้งหมดกำลังสงสัยป้าฟาง

พอป้าฟางได้ยินดังนั้น ก็รีบอธิบายว่า “ไม่ ข้าไม่เกี่ยวข้อง”นางคิดว่าจะจับตัวจูนจิ่วจริงๆ แต่นางไม่ได้เจอจูนจิ่วนางจะจับจูนจิ่วได้อย่างไร

ป้าฟางขมวดคิ้วแน่น พูดต่อว่า “จูนจิ่วหายตัวไป ที่ลงมือกับนางได้ก็คงจะมีแต่เจ้าสำนักศึกษาเทียนซู ข้าจะไปหาเจ้านักศึกษาเทียนซูเดี๋ยวนี้ เพื่อถามให้ชัดเจน”

“พวกเราจะไปกับท่านด้วย”ฝู้หลินจ้านพูด

พวกเขาไม่เชื่อป้าฟาง ไปพบเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูด้วยกัน ถึงตอนนั้นก็จะรู้เองว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ แต่พวกฝู้หลินจ้านคิดผิด ไปพบกับเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูแล้ว พวกเขาก็ยังคงไม่ได้รับคำตอบอยู่ดี

ด้วยการนำของป้าฟาง พวกเขาเข้าพบเจ้าสำนักศึกเทียนซูได้อย่างฉลุยไร้สิ่งกีดขวาง

ขณะเดียวกัน เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูก็กำลังปวดหัวสีหน้าเคร่งขรึม พอป้าฟางเข้ามาถึงก็ถามออกไปตรงๆ เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูนิ่งอึ้งก่อนจะพูดอย่างไม่แน่ใจว่า “จูนจิ่วก็หายตัวไปหรือ”

“ก็หายตัวไป”

“ซิงโล่เฉินก็ไม่เจอตัว เดิมทีเขาจะต้องมาพักฟื้นที่ตาน้ำวิเศษหลังที่พักข้า แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เห็นเขา แล้วยังมีคนอารักขาที่ส่งเขามา ก็ไม่เห็นเช่นกัน ตอนนี้ได้ตามหาจนทั่วสำนักศึกษาเทียนซูแล้ว ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาพวกเขา”เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูพูด

พวกฝู้หลินจ้านต่างมองตากัน ถึงว่าตอนที่พวกเขามา ก็เห็นลูกศิษย์ของสำนักศึกษาเทียนซูกับหน่วยกล้าตายของเทียงฉิวเดินไปมาราวกับกำลังตามหาอะไรอยู่ ที่แท้ซิงโล่เฉินหายตัวไปนี่เอง

เดี๋ยวก่อน

ทุกคนต่างรู้สึกตกใจจนตัวแข็ง เบิกตากว้าง

สถานการณ์ไม่ดีซะแล้ว จูนจิ่วกับชิงหยู่หายตัวไป ซิงโล่เฉินก็เช่นกัน นึกถึงความแค้นระหว่างซิงโล่เฉินกับพวกจูนจิ่วแล้ว ฝู้หลินจ้านก็หลุดปากออกไปว่า “เป็นไปได้หรือไม่ว่าซิงโล่เฉินจะจับตัวจูนจิ่วกับชิงหยู่ไป”

“ก็เป็นไปได้”มู่จิ่งหยวนพูดด้วยสีหน้าดำคล้ำ เขามองไปทางเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู “เห็นทีข้าต้องรายงานอาจารย์แล้ว ต้องหาตัวจูนจิ่วให้พบ”

ฟังความหมายของเขาออก ล้วนกำลังสงสัยว่าซิงโล่เฉินจับตัวจูนจิ่วกับชิงหยู่ไป

สีหน้าของเจ้าสำนักศึกษาเทียนซูไม่น่าดูเอาซะเลย แต่พอเขาจะตอบโต้ ในใจตัวเองก็ยังรู้สึกผิดมีพิรุธ จะใช่ซิงโล่เฉินจับตัวจูนจิ่วกับชิงหยู่ไปจริงหรือไม่

พอคิดว่าซิงโล่เฉินนั้นรู้ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่เขารู้ทั้งหมด แล้วยังเป็นคนของตำหนักไท่หวง เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูอดคิดไม่ได้ว่า คงไม่ใช่เพราะซิงโล่เฉินต้องการเก็บของล้ำค่าไว้เอง จึงได้จับตัวจูนจิ่วไปซ่อนไว้เพื่อแอบลงโทษสอบสวนกระมัง

อะไรนะ ศพของซิงโล่เฉิน

เจ้าสำนักศึกษาไท่ชูกับจื่อเซียวต่างก็ตกใจจนนิ่งอึ้ง รีบถามพวกเขาว่าเกิดเรื่องอะไรกันแน่

มู่จิ่งหยวนเล่าต่ออย่างละเอียดว่า “เมื่อครู่ตอนที่พวกเราตามหาจูนจิ่วกับชิงหยู่ ได้ยินเสียงของลูกศิษย์สำนักศึกษาเทียนซูที่วิ่งล้มลุกคลุกคลานเข้าไปทางเจ้าสำนักศึกษาเทียนซู พลางวิ่งพลางตะโกน ว่าเห็นศพของซิงโล่เฉินที่ตำหนักด้านข้างทางทิศเหนือ”

“ความจริงเป็นอย่างไรนั้นพวกเราไม่รู้ ไม่สู้ไปดูให้เห็นกับตาตัวเองดีกว่า ”ฝู้หลินจ้านพูด

แน่นอนว่าต้องไปดู

จูนจิ่วกับชิงหยู่ และซิงโล่เฉินถือได้ว่าหายตัวไปเกือบจะพร้อมกัน ทุกคนต่างมั่นใจว่าพวกเขาต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกัน กระทั่งคิดว่าซิงโล่เฉินจับตัวพวกเขาไป แต่ตอนนี้กลับมีข่าวแพร่ออกมาว่าซิงโล่เฉินตายแล้ว ใครได้ยินก็ต้องตกใจจนตัวสั่น

พวกเขารีบออกไปทันที

ตอนที่พวกเขาไปถึง ตำหนักข้างนี้ได้ถูกหน่วยกล้าตายของเทียวฉิวล้อมไว้หมดแล้ว เจ้าสำนักศึกษาเทียนซูก็เพิ่งจะมาถึง ข้างหลังยังมีหงยิงที่ต้องให้คนช่วยพยุงยืนอยู่ พวกเขาต่างยืนนิ่งอยู่หน้าประตูตำหนักข้าง มองไปข้างหน้าอย่างเหม่อลอย

พวกฝู้หลินจ้านเงยหน้าขึ้นดู ต่างก็สูดลมหายใจเฮือก

เห็นเพียงหัวของซิงโล่เฉินที่เหลือแค่ซีกซ้ายซีกเดียว เห็นได้ชัดว่าเป็นซิงโล่เฉินไม่ผิด

ซิงโล่เฉินถูกมีดสั้นหลายเล่มตรึงเอาไว้กับกรอบประตู มือขวายังแบออกทำท่าเหมือนเชื้อเชิญ ราวกับกำลังเชิญให้พวกเขาเข้าไปในตำหนักข้าง

ช่างลึกล้ำช่างแปลกประหลาดช่างน่ากลัวเกินไปแล้ว ใครฆ่าซิงโล่เฉิน ทั้งยังให้เขาทำท่านี้อีก