บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 53

บทที่ 53 ขโมยหน้าด้าน

ไม่นานหยูนเฉียวเอาสมุนไพร เตาหลอมมา และตัวเองก็มาด้วย จูนจิ่วแนะนำหยูนเฉียวปรุงยาต่อหน้าผู้คน “ หั่นเป็นชิ้นสามส่วน บนเป็นผงเจ็ดส่วน ”

“ ครับ ”

“ น้ำเย็นและยา ใช้ไฟอ่อนทำความร้อน ”

“ ครับ ”

จูนจิ่วสั่งอย่างไร หยูนเฉียวก็ทำตามอย่างนั้น หยูนจ้งจิ่นเห็นหยูนเฉียวเชื่อฟังจูนจิ่วดังนี้ มีสายตาค่อนข้างประหลาดใจ ครุ่นคิดเล็กน้อย ท่าทีที่เฉียวเฉียวมีต่อจูนจิ่วแปลกมาก

ทุกคนดูอยู่อย่างเงียบๆ พวกเขาเดาออกว่าจูนจิ่วต้องการจะทำยาปรุงจิต แต่นางจะทำออกมาได้จริงๆไหม

“ เมี๊ยว ” นอกจากเสียงของจุนจิ่วกับหยูนเฉียวแล้ว ก็มีแค่เสียงน่ารักอ่อนนุ่มของแมว

หางเสี่ยวอู่พันขาจูนจิ่ว มันเงยหน้าตากลมวิ๊งๆ “ เมี๊ยว ทำไมนายท่านถึงไม่ลงมือกลั่นยาปรุงจิตด้วยตัวเอง ”

“ เสียหน้าเปล่าๆ แค่จ้าวเห้อ ข้าไม่จำเป็นต้องลงมือกลั่นยาให้เขาดู ”

จ้าวเห้อทำให้จูนจิ่วรังเกลียดคลื่นไส้

คราวที่แล้วเขาอยู่ข้างๆ ลักครูขโมยยาของนาง คนผ่านทางไม่รู้จักพอ คิดไม่ถึงว่าจะเล่นละครหน้าไม่อายได้แบบนี้

ท่ามกลายสายตาฝูงชน เวลาค่อยๆผ่านไป หยูนเฉียวดับไฟยกเตาหลอม ยาปรุงจิตสำเร็จแล้ว

“ เสร็จแล้ว ” หยูนเฉียวทำเพื่อพิสูจน์ว่าที่จูนจิ่วสั่งไม่มีปัญหา เขาหยิบยากินเข้าไปเม็ดหนึ่งทันที เห็นดังนี้ ทุกคนต่างตะลึงตาโตขึ้นมา

กินแล้วหรอ

หรือว่านี่จะเป็นยาปรุงจิตจริงๆ

หยูนเฉียวถือยาปรุงจิตไว้ ริมฝีปากแย้มมองจูนจิ่ว ดวงตาเขาเป็นประกายมองข้ามหยูนจ้งจิ่นที่ข้างจูนจิ่วไป มองเห็นแค่จูนจิ่วไม่ทันไร อะไรที่หลังเป็นขนๆหนาวอย่างนี้นะ

โม่อู๋เยว่ : เหอะๆ

จูนจิ่วยักคิ้ว ส่งสัญญาณให้หยูนเฉียวเอายาปรุงจิตที่เพิ่งออกจากเตาใหม่ให้ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อ “ ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อใช่ไหม กรุณาตรวจสอบด้วย นี่ใช่ยาปรุงจิตไหม ”

“ ได้ ได้ ” ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อตะลึงงัน

จากการที่จูนจิ่วแนะนำหยูนเฉียวกลั่นยา เขาก็ดูออกว่าจูนจิ่วต้องเป็นมืออาชีพ อีกอย่างการกลั่นยายังรุ้ลึกซึ้งกว่าเขาอีก ทั้งตกใจทั้งดีใจ ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อกำลังคิดว่าจะพูดอย่างไรกับจูนจิ่ว

เวลานี้ ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อตรวจสอบยาต่อหน้าฝูงชนอย่างไม่ลังเล

ขณะที่จ้าวเห้อกำลังเหงื่อตก ผู้อาวุโสสำนักตันเก๋อยืนยันผลออกมาอย่างรวดเร็ว เขาเอ่ยขึ้น “ นี่เป็นยาปรุงจิตไม่มีผิด ยาคุณภาพสูง สำเร็จดีกว่าที่จ้าวเห้อนำออกมาเสียอีก ”

ตูม！

สำนักตันเก๋อระเบิดวุ่นวายอีกครั้ง แม้แต่หลังคาก็พังเปิดออกแล้ว

นี่มันตื่นตาตื่นใจเกินไปหรือเปล่า

จูนจิ่วยิ้ม ชำเหลืองมองจ้าวเห้อ “ คนหลอกลวง เจ้ามีอะไรจะพูดไหม ”

“ นี่เจ้าขโมยวิชา เจ้าใส่ร้าย องค์รัชทายาท ท่านช่วยตัดสินให้ข้าด้วย ” จ้าวเห้อรู้ว่าไม่มีทางให้ไปต่อแล้ว รีบขอความช่วยเหลือจากเฟิงเทียนฉีทันที

ไฟรนมาถึงตัว เฟิงเทียนฉีมองจูนจิ่วด้วยความสงสัย ท่าทางที่จูนจิ่วสั่งหยูนเฉียวกลั่นยา สงบมาก นิ่งสบายๆ ทำให้เฟิงเทียนฉีแปลกใจ เขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยจ้าวเห้อเป็นคนหลอกลวงหรือไม่

ไม่ทันรอให้เขาเอ่ยปาก จูนหยูนเสวี่ยที่อยู่ข้างๆเอ่ยขึ้นก่อน

นางจ้องจูนจิ่วด้วยสายตาไม่เป็นมิตร “ อาศัยแค่เจ้าสามารถกลั่นยาปรุงจิตที่ดีกว่าออกมา นี่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ที่เจ้าบอกว่าอาจารย์จ้าวเห้อหลอกลวงเป็นเรื่องจริง ยังไงสำนักตันเก๋อก็ยืนยันก่อน สูตรยานี้ก็เป็นเขาที่เอาออกมาก่อน ส่วนเจ้าอาจจะขโมยวิชามา ตอนนี้มาทำเป็นผู้ร้ายฟ้องศาลก่อน ”