บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 65
สรุปบท บทที่65โดนใส่ร้าย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
ตอน บทที่65โดนใส่ร้าย จาก บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่65โดนใส่ร้าย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ ที่เขียนโดย ต้าวเมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่65โดนใส่ร้าย
หยูนเสวี่ยทำท่าจะเอ่ยปากนางโกรธจนหน้าดำหน้าแดงแต่กลับพูดไม่ออกสักนิด!นางจะพูดอะไรได้หรือ？เฟิ่งเทียนฉี่และจูนจิ่วยังหมั้นกันอยู่ที่นางพูดแต่ละอย่างราวกับตบเข้าที่หน้าของนาง!
เมื่อมองสายตาที่คนรอบข้างมองนางอย่างครุ่นคิดจูนหยูนเสวี่ยทั้งอายทั้งแค้นรักษาภาพลักษณ์อันบริสุทธิ์สูงส่งไม่ได้แล้วนางเกือบจะเป็นลมล้มพับไป
“เสว่เอ๋อร์!”ซั่งกวนอี่หรงเรียกสติกลับมาในที่สุดนางกุลีกุจอรีบพยุงจูนหยูนเสวี่ยจูนจิ่วต่อกรกับพวกเขาอย่างต่อเนื่องดุเดือดราวสายฟ้าฟาดพวกเขาแทบไม่มีโอกาสพูดอะไรเลยบรรยากาศภายในห้องโถงตอนนี้นิ่งเงียบน่าอึดอัดซั่งกวนอี่หรงรีบครุ่นคิดวางแผน
นางคิดออกแล้ว!
ซั่งกวนอี่หรงจ้องจูนจิ่วด้วยความโกรธเกรี้ยว“งานหมั้นอะไร？เจ้าพูดจาเหลวไหลเจ้ามันนางเพศยาหน้าไม่อายช่างกล้ามาใส่ร้ายเสว่เอ๋อร์”
“ใช่แล้วนี่เจ้ากำลังใส่ร้ายข้าอย่างนั้นรึ？จูนจิ่วจิตใจเจ้ามันโหดร้ายนัก!”จูนหยูนเสวี่ยได้รับความช่วยเหลือจากซั่งกวนอี่หรงคิดหาวิธีต่อกรได้
หากแต่เมื่อเรื่องงานหมั้นของจูนจิ่วกับเฟิ่งเทียนฉี่ถูกเปิดเผยพวกนางก็ผิดแล้ว
เพราะอย่างนั้นซั่งกวนอี่หรงกลอกตาไปมาอย่างใช้ความคิดรีบตวาดออกไป“นี่มันคือแผนการไร้ยางอายคิดจะทำลายชื่อเสียงเสว่เอ๋อร์ของข้า!จูนจิ่วเจ้าร้ายกาจเกินไปแล้วทุกท่านอย่าได้หลงเชื่อคำพูดของนางจูนจิ่วนางเป็นใครพวกท่านไม่รู้อยางนั้นหรือ？”
หยูนเฉียวลุกยืนขึ้นกล่าวพลางแย้มยิ้ม“หมอเทวดาจูนจิ่วผู้คนต่างแย่งชิงเม็ดยาของนางชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วแคว้นท่านมีปัญหาอะไรหรือ？”
ซั่งกวนอี่หรงถูกหยูนเฉียวดักคอไว้อัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออกผู้คนต่างพยักหน้าเห็นด้วยพาให้นางโกรธจนหน้าเขียว
เรื่องราวเป็นอย่างนี้ไปได้อย่างไร？
ไม่ใช่ควรว่าจูนจิ่วนางแพศยาหรอกหรือช่างไม่มียางอายทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลผู้คนควรจะสาปแช่งนางสิ!นางหญิงชั่วคนนี้ก็เพียงแค่ปรุงยาได้เท่านั้นทำราวกับนางเป็นพระเจ้ายังนั้นหรือ？ข่าวลือต่างๆนานาใช้ไม่ได้เลยหรือ？
ในตอนนี้นางรับใช้ชิววี่ก็พุ่งเข้ามาชี้ไปทางจูนจิ่วแล้วกล่าวเสียงดัง“นางคือโจรขโมย!นางขโมยของขวัญงานวันเกิดที่แขกเหรื่อมอบให้กับท่านเจ้าตระกูลทหาร!รีบจับนางขโมยไว้เร็ว!”
“ใช่!นางเป็นขโมย!จับนางไว้”จูนหยูนเสวี่ยรีบตะโกนเสียงดัง
จูนจิ่วหรี่ตามองยิ้มเยาะพลางมองไปยังพวกจูนหยูนเสวี่ยแม้นางจะถูกล้อมไว้แต่หาได้ยอมตามไม่นางกลับเชิดหน้าขึ้นยิ้มเยาะอย่างไม่แยแสทำราวกับพวกจูนหยูนเสวี่ยเป็นเพียงแค่ฝูงลิงเท่านั้น
เฟิ่งเทียนฉี่หลบอยู่ที่มุมหนึ่งมองไปทางจูนจิ่วอย่างไร้สติสายตาเหม่อลอย
จูนสงเทียนเรียกสติกลับมาสายตามุ่งร้าย“จูนจิ่วเจ้ากล้าใส่ร้ายองค์รัชทายาทและทำลายชื่อเสียงบุตรสาวสุดที่รักของข้าและยังขโมยของขวัญไปอีกโทษหนักให้อภัยไม่ได้!ทหารจับนางไปขังไว้ที่โรงไม้!
จูนสงเทียนกล่าวไปพลางสบตากับผู้ดูแลบ้านเพียงแค่จับจูนจิ่วไว้พานางออกไปที่ลับตาคนแล้วกำจัดนางทิ้ง!
“รอก่อน”จูนจิ่วเอ่ยปากอย่างเกียจคร้าน
“รีบไปจับนาง!”ซั่งกวนอี่หรงตวาดเสียงดังนางไม่อยากให้จูนจิ่วเอ่ยปากอะไรทั้งสิ้นเกรงว่าจูนจิ่วจะพูดอะไรที่ไม่ควรพูดออกมา
ทหารกรูกันเข้ามาผู้คนโดยรอบต่างหลีกทางให้มีเพียงหยูนเฉียวรีบก้าวเข้ามาแต่หยูนจ้งจิ่นขวางเขาไว้“เจ้าร่างกายอ่อนแอข้าเอง!”
“ท่านพี่ท่านรีบไป!อย่าให้พวกมันกลั่นแกล้งแม่นางจูน!”
หยูนจ้งจิ่น“...”
เจ้าน้องชายคนนี้ถูกเก็บมาเลี้ยงหรือเปล่า!ควรจะเป็นห่วงพี่ชายตัวเองมากกว่ามิใช่รึ？ในสายตามีเพียงจูนจิ่วช่างน่าสงสารพี่ชายคนนี้เสียจริงไม่ได้อยู่ในสายตาเจ้าเลย
หยูนจ้งจิ่นลอบถอนหายใจมือขยับอย่างคล่องแคล่วเขากำลังจะลงมือแต่เสียงกรี้ดร้องหยุดเขาไว้เมื่อเงยหน้าขึ้นเขาก็ชะงักงันในทันที
เสี่ยวอู่ฮึ่มฮั่มเอ่ยขึ้นเมื่อครู่บอกว่ามองผิดไปในตอนนี้กลับบอกว่าเห็นด้วยตาตัวเองรึ？กล้าใส่ร้ายนายท่านก็ควรจะโดนควักลูกตาออกมาเฮอะ！
สองตาของชิววี่พร่าเลือนไปด้วยเลือดสดนางล้มลงกับพื้นยื่นมือขอความช่วยเหลือไปทางซั่งกวนอี่หรง“นางหญิงช่วยข้าด้วย!ช่วยข้าด้วย!”
ภายในห้องโถงใหญ่นอกจากเสียงกรีดร้องแล้วก็เหลือเพียงเสียงสูดลมหายใจด้วยความกลัว
เมื่อซั่งกวนอี่หรงได้สติคืนมาความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมานางจ้องมองไปยังจูนจิ่วด้วยสายตาเคียดแค้นพลางเอ่ยขึ้น“ทุกท่านเห็นแล้วใช่หรือไม่!นางคนโฉดผู้นี้ใช้วิธีโหดเหี้ยมอำมหิตพวกท่านอย่าเชื่อคำพูดนาง!ทหารไปเรียกจูนไห่เทียนสองพ่อลูกเข้ามา”
ซั่งกวนอี่หรงเชิดหน้าอย่างเย่อหยิ่งยิ้มเยาะอย่างพอใจ“จูนจิ่วเจ้าคิดไม่ถึงใช่ไหมว่าจูนไห่เทียนสองพ่อลูกอยู่ที่นี่？วันนี้ข้าจะฉีกหน้ากากของเจ้าให้ได้ข้าจะฆ่าคนโฉดเช่นเจ้าให้ได้!”
เสี่ยวอู่เมื่อได้ยินเข้ามองไปทางจูนจิ่วนายหญิงพวกมันกำลังพาจูนไห่เทียนและจูนเชียนเชียนเข้ามาแล้ว!
จูนจิ่วแย้มยิ้นขึ้นข้าคาดไว้แต่แรกแล้วไม่ต้องกังวล
นางมองไปยังซั่งกวนอี่หรงที่คาดว่าตนได้ชัยชนะแล้วพลางหยิบเข็มเงินออกมาปาออกไปอย่างเงียบเชียบหลีกหนีจากการสังเกตของฝูงชนปักลงไปยังร่างของซั่งกวนอี่หรงซั่งกวนอี่หรงเพียงรู้สึกเจ็บแปลบในร่างเหมือนมีของเหลวเย็นเยียบไหลเวียนอยู่แต่ผ่านไปชั่วครู่กลับไม่รู้สึกอะไรแล้ว
ซั่งกวนอี่หรงขจัดความรู้สึกแปลกประหลาดในใจออกไปนางจดจ้องด้วยความอาฆาตไปยังจูนจิ่วในตอนนี้ต้องเหยียบจูนจิ่วในจมดิน!ให้นางกลับตัวไม่ได้มีเพียงจัดการจูนจิ่วให้พ้นทางเสว่เอ๋อร์ของนางจึงจะก้าวขึ้นบนตำแหน่งของจูนจิ่วได้!
เพียงชั่วครู่จูนไห่เทียนและจูนเชียนเชียนก็ถูกพาตัวเข้ามาทุกคนมองไปยังจูนไห่เทียนที่เสียสติและยังจูนเชียนเชียนที่เป็นอัมพาตต่างพากันขมวดคิ้วสงสัยว่าซั่งกวนอี่หรงคิดจะทำอะไร
จูนสงเทียนก็ทำท่าประหลาดใจ“ภรรยาข้าพวกมันไม่ใช่คนเมืองเฟิงหลัวหรือ？ทำไมกลายเป็นอย่างนี้แล้ว”
“เรื่องนี้ท่านต้องถามจูนจิ่ว!”ซั่งกวนอี่หรงสีหน้าพอใจยิ่งนักจูนจิ่วเจ้าหมดหนทางแล้ว!นางจ้องแน่วนิ่งไปยังจูนจิ่วพลายเอ่ยขึ้น“ท่านทั้งหลายท่านนี้คือครอบครัวเจ้าตระกูลจูนอีกบ้านหนึ่งและยังมีลูกสาวของเขาต่างมาจากเมืองเฟิงหลัว!พวกเขาแต่ก่อนก็เป็นคนปกติใครจะรู้เมื่อจูนจิ่วเข้าไปอาศัยอยู่กลับไม่รู้กตัญญูกลับวางยาพิษจนบ้านแตกสาแหรกขาด!”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
หนังสือยังไม่จบ ไม่อัปต่อแล้วเรอค่ะ...