บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ นิยาย บท 82

บทที่82นี่คือการเรียกหาโม่อู๋เยว่แล้วหรือ?

เหลิ่งยวน?

เขาคือใครกัน?หยูนเฉียวไม่เคยเห็นเหลิ่งยวนมาก่อนครั้งก่อนที่ไปดื่มซุปพวกเขาก็เห็นแค่ถ้วยเปล่าหนึ่งถ้วยไม่เห็นคนที่ชื่อเหลิ่งยวนแต่อย่างใด

เวลานี้ได้ยินจูนจิ่วขานเรียกหนึ่งครั้งเงาที่ไร้เสียงใดๆปรากฏตัวขึ้นเหลิ่งยวนพยักหน้า“แม่นางจูน”

“เฮ้ย”ผู้ชายที่ปรากฏตัวอย่างกะทันหันทำให้หยูนเฉียวและจูนเสี่ยวเหล่ยระวังตัวถอยหลังขณะที่ถอยหลังหยูนเฉียวก็ไม่ลืมที่จะปกป้องจูนจิ่วหลังจะนั้นเพิ่งนึกได้ว่าเป็นคนที่จูนจิ่วเรียกมาเองนิ่งอึ้งในทันที

“แม่นางจูนมีรับสั่งอันใด?จะให้ข้าไปฆ่าคนอีกสองชุดงั้นหรือ?”เหลิ่งยวนถาม

“เขาอยู่ข้างกายจูนจิ่วตลอดเห็นว่าจูนจิ่วยังไม่ต้องการเขาจึงยังไม่ปรากฏตัวเมื่อมีอันตรายหรือจูนจิ่วเรียกเขาเหลิ่งยวนก็จะแสดงตัวทันที”

จูนจิ่วส่ายหน้าพูดอย่างเรียบเฉย“ไม่ต้องให้เจ้าลงมือหรอกแค่หาพวกเขาให้เจอแล้วบอกตำแหน่งกับข้าก็พอ”

“ขอรับ”

“แล้วก็ลองวิเคราะห์ความสามารถของพวกเขาด้วยข้าจะเอาพวกเขามาให้หยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยลองฝึกซ้อมมือกันหน่อยอึมหากเสี่ยวอู่สนใจก็ร่วมด้วยได้นะ”จูนจิ่วยื่นมือลูบที่หัวของเสี่ยวอู่และเสี่ยวอู่ใช้หางของมันพันที่ข้อมือของจูนจิ่วเพื่อแสดงความดีอกดีใจ

เหลิ่งยวนรับคำสั่งแล้วหายตัวไปทันทีเหมือนตอนที่เขาปรากฏตัวจึงได้ขึ้นชื่อว่าไปมาอย่างไร้ร่องรอย

หยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยล้วนตะลึงไปตามๆกัน

หยูนเฉียวพูด“แม่นางจูนเขาคือ?”

“ทหารคุมกันที่โม่อู๋เยว่ทิ้งไว้ให้”จูนจิ่วเพียงแค่อธิบายสั้นๆแค่นี้เขาจ้องมองไปที่คนทั้งสองเพื่อประเมินการสายตานั้นทำให้หยูนเฉียวและจูนเสี่ยวเหล่ยรู้สึกกลัวๆหน่อยรู้สึกเสียวสันหลังวูบ

จูนจิ่วพูดว่า“เตรียมตัวดีๆอีกสักครู่ต้องพึ่งพวกเจ้าสองคนแล้วนะ”

“หา?”

จูนจิ่วพูดคำไหนคำนั้นเหลิ่งยวนหาคนเจอเร็วมากจูนจิ่วพาพวกหยูนเฉียวไปที่นั่นหลังจากที่ได้พบปะกันจูนจิ่วโยนหยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยไปข้างหน้าอย่างบุ่มบ่ามเป้าหมายคือไม่ให้ใครรอดไปได้

นี่นับว่าเป็นครั้งแรกในการฆ่าคนของหยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นเพียงครู่เดียวพวกเขาใช้เวลาในการปรับตัวเร็วมาก

จูนจิ่วพิงอยู่บนต้นไม้อย่างขี้เกียจอุ้มเสี่ยวอู่ไว้ในอ้อมแขนจูนจิ่วมองไปที่พวกเขาแล้วพูดว่า“พวกเขายังไม่นับว่าเป็นโล้เป็นพาย”

หากพวกเขาลังเลหรือถอยหนีพวกเขาก็จะเป็นได้แค่เพื่อนธรรมดาจะไม่ได้รับความเชื่อใจจากเธอมากไปกว่านี้เธอวางแผนก่อจัดตั้งทีมกำลังหนึ่งชุดซึ่งจะไม่รับคนไร้ประโยชน์ดูจากตอนนี้แล้วหยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยก็นับว่าใช้ได้

กำจัดชุดที่สอง

กำจัดชุดที่สาม

เข้าสู่ยามราตรีหยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยล้มลงไปที่พื้นนี่เพิ่งจะวันแรกเองพวกเขาก็เหนื่อยล้าถึงเพียงนี้แล้วหลังจากนี้ยังมีวันที่สองวันที่สามนัยน์ตาของหยูนเฉียวฉายแววสิ้นหวังฆ่าคนน่ะไม่กลัวแต่ว่ามันเหนื่อยมาก

เวลายังไม่ถึงหนึ่งก้านธูปก็จะเป็นอัมพาตแล้วกลิ่นหอมที่เย้ายวนคนชวนให้หลงใหลหยูนเฉียวกับจูนเสี่ยวเหล่ยรีบลุกขึ้นนั่งทันทีทั้งสองจ้องมองไปที่จูนจิ่ว……ในมือที่ถือเนื้องูปิ้งไว้

หอมจัง

กลืนน้ำลายลงคอน้ำลายย้อยจนห้ามไม่อยู่

จูนจิ่วพูด“เอาไป”

สิ่งที่นางให้ไม่ใช่เนื้องูปิ้งแต่เป็นบัตรเทียนโจ้งหยูนเฉียวและจูนเสี่ยวเหล่ยรีบยื่นมือไปอย่างอดใจรอไม่ไหวแต่ผลปรากฏว่าเป็นบัตรเทียนโจ้งทั้งสองตกตะลึงไปตามๆกันบัตรเทียนโจ้งมีทั้งหมดสองใบหนึ่งใบได้มาจากต้นเถาวัลย์ทิพย์อีกใบได้มาโดยบังเอิญตอนที่ฆ่ากลุ่มคนชุดที่สอง