บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้

ลู่จิ้นยวนยืนพิงกายอยู่ตรงหน้าต่าง มองออกไปข้างนอกอย่างสงบ เหมือนรูปปั้นแกะสลักที่งดงามไร้ที่ติ
"คุณมาได้ไง?" เวินหนิงเอามือทาบอกด้วยความตกใจที่เห็นเขา
เธอนึกว่าที่บ้านมีขโมยขึ้นซะอีก ถึงแม้ว่าของเธอจะไม่มีค่าอะไรเลยถ้าเทียบกับบ้านหลังนี้ก็ตาม
"มาดูว่าเธอไปทำอะไรมา" ลู่จิ้นยวนนึกถึงภาพที่มีชายหนุ่มมาส่งเวินหนิงเมื่อครู่ แล้วยังเป็นชายหนุ่มที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อนด้วย
สำหรับพฤติกรรมติดตามส่อส่องอย่างเปิดเผยของลู่จิ้นยวนแบบนี้ เวินหนิงไม่เข้าใจเอาซะเลย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เธอไม่เข้าใจว่าลู่จิ้นต้องการอะไร ยังไงเธอกับเขาก็เป็นแค่อดีตสามีภรรยาไปแล้ว เขาจะมายุ่งอะไรกับเธอมากมายทำไม?
"นั้นแฟนใหม่เธอเหรอ?" ลู่จิ้นยวนมองดูสีหน้าไม่พอใจของเธอ ก่อนพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตรเท่าไหร่
เวินหนิงจากที่กำลังอารมณ์ดีๆ ก็ถูกเขาทำให้รู้สึกโกรธขึ้นมาทันที "ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันไปกินข้าวบ้านเพื่อนร่วมงาน คนที่บ้านเขาไม่อยากให้ฉันต่อรถกลับเอง จึงให้พี่ชายมาส่ง จะเชื่อไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณ"
เธอสงสัยจริง ในสายตาของลู่จิ้นยวนเธอเป็นผู้หญิงแบบไหนกันแน่ ทำไมแค่เห็นเธออยู่กับผู้ชาย ก็ชอบคิดว่าเธอมีอะไรกับเขา
เธอไม่ใช่ผู้หญิงง่ายๆแบบนั้นซะหน่อย
พอเห็นเวินหนิงพูดทีเดียวยาวเหยียด จนหน้าแดงก่ำด้วยอารมณ์ ลู่จิ้นยวนที่ตึงเครียดก็ผ่อนคลายลง "ฉันยังว่าอยู่ว่า สายตาเธอทำไมถึงได้แย่ขนาดนั้น"
เวินหนิงได้ยินเขาพูดแบบนั้น ก็ทำท่ามองบนนึกในใจลู่จิ้นยวนนี่หมดยารักษาแล้วจริงๆ ก่อนจะเดินไปเอาผลไม้ในตู้เย็นออกมากิน
ลู่จิ้นยวนจึงถามขึ้นช้าๆ "เพื่อนร่วมงานคนไหน?"
เวินหนิงเกือบจะคายสะตอเบอร์รี่ที่เพิ่งกินเข้าไปออกมา "หลิวเมิ่งเซวี่ยไง คนที่อันเฉินรับเข้ามาทำงานเป็นกรณีพิเศษน่ะ"
พอได้ยินชื่อนี้ สีหน้าลู่จิ้นยวนก็ดูเปลี่ยนไปเล็กน้อย
หลิวเมิ่งเซวี่ยคนนี้อยู่ที่ทำงานก็ไม่ตั้งใจทำงาน เอาแต่อู้งาน ถ้าไม่เห็นแก่ที่เธอมีบุญคุณกับเขา แล้วเขายังรับปากเธอไว้อีกละก้อ ลู่จิ้นยวนคงไล่เธอออกไปนานแล้ว
แต่ไม่คิดว่าเธอกับเวินหนิงจะมาสนิทสนมกันได้
"เธอเห็นเขาแล้ว ไม่รู้สึกแปลกๆบ้างเหรอ?"
ครั้งที่แล้ว เวินหนิงก็เห็นเธอวิ่งขึ้นไปปรนนิบัติเขาถึงที่แล้วไม่ใช่เหรอ แบบนี้ยังเป็นเพื่อนกันได้เหรอ ในใจเวินหนิงจะไม่รู้สึกอิฉาบ้างเลย?
" ก็ไม่นะ " เวินหนิงส่ายหน้า สำหรับหลิวเมิ่งเซวี่ยแล้ว เธอมองเขาเป็นเหมือนเด็กน้อยที่ต้องการความช่วยเหลือคนหนึ่งแค่นั้น
ลู่จิ้นยวนรู้สึกได้ว่าในใจเธอไม่เคยให้ความสำคัญอะไรกับเรื่องนี้เลย อยู่ๆเขาก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา
เขามองไปยันเวินหนิงที่กำลังกินผลไม้อย่างสบายใจ โดยไม่มองมาทางเขาซะนิด ก่อนจะเดินออกไปอย่างโมโห "เอาแต่กินอยู่นั้นแหละ"
พูดจบ ก็เดินออกไปทันที
เวินหนิงมองเขาที่เดินจากไปอย่างประหลาดใจ เธอกินของเธออยู่ดีๆทำไมต้องมาว่าเธอด้วย เธอใช้เงินตัวเองซื้อมานะ
หรือว่า เขาไม่อยากให้เธอสนิทกับหลิวเมิ่งเซวี่ย เพราะกลัวว่าเธอจะหลุดปากเรื่องที่พวกเขาเคยแต่งงานกันมาก่อน กลัวจะมีผลต่อความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองเหรอ?
คิดไปคิดมา เวินหนิงก็รู้สึกว่ามันเป็นไปได้สูงมาก เพราะหลิวเมิ่งเซวี่ยเป็นคนที่ลู่จิ้นยวนรับเข้ามาทำงานเป็นกรณีพิเศษ แล้วยังกล้าทำตัวสนิทแนบชิดกับเขาในบริษัทฯอีก ถ้าไม่มีคนให้ท้ายเธอจะกล้าขนาดนั้นได้ไง?
คิดไปเวินหนิงก็รู้สึกหมดอารมณ์จะกิน เธอโยนผลไม้ทิ้งไว้บนโต๊ะ ก่อนจะหันไปฟังดนตรีโมสาร์ทสำหรับลูกในครรภ์
........
หลิวยวนเทากลับถึงบ้าน หลิวเมิ่งเซวี่ยก็เห็นว่าเขาสีหน้าไม่สู้ดีนัก จึงรีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น
พอรู้ว่าเวินหนิงพักอยู่ในโซนชุมชนไฮโซ ในใจของหลิวเมิ่งเซวี่ยยิ่งรู้สึกเจ็บใจ แบบนี้ต้องรีบให้หลิวยวนเทารวบหัวรวบหางซะแล้ว
พี่ดูไม่ออกเหรอเธอคล้ายกับเวินหลานที่เป็นดาราดังน่ะ และใช้นามสกุลเวินเหมือนกัน เธอเป็นลูกสาวของบ้านตระกูลเวิน ถ้าพี่ได้แต่งกับเธอ อนาคตพี่ก็ไม่ต้องเป็นหวงอีกแล้ว"
โดยไม่คิดว่ามันจะเป็นเรื่องจริง และเพื่อช่วยหลิวยวนเทา เธอยอมควักเงินที่ลู่จิ้นยวนให้เธอบางส่วนกับเขา "พี่ จีบผู้หญิงต้องใช้เงินนะ ฉันช่วยพี่เอง ขอแค่จีบให้ติด ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่คุ้มค่า"
...........
วันจันทร์
พอถึงที่ทำงาน ขณะที่เวินหนิงกำลังจะขึ้นบนตึก พนักงานรักษาความปลอดภัยก็ยื่นดอกไม้ช่องใหญ่มาให้เธอ
เวินหนิงรู้สึกงงๆ มองดูช่องดอกไม้โดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่เพื่อนร่วมงานต่างพากันแซวขึ้นมาซะก่อน "โห อะไรกันเนี่ย!"
"ของใครเหรอ? หน้าตาเป็นยังไงหล่อมั้ย? เก็บเงียบเชียวนะ?"
เวินหนิงหน้าแดงระรื่นเล็กน้อย เธอเคยชินกับกันทำงานอยู่ในบริษัทฯเงียบๆ พอมาเป็นจุดสนใจแบบนี้ก็รู้สึกอึดอัดขึ้นมา
เธอถือช่องดอกไม้ขึ้นไปยันชั้นบน เวินหนิงรีบเปิดดูการ์ดที่แนบมาด้วย สภาพเธอตอนนี้ ยังมีลูกที่ไม่รู้ว่าใครคือพ่ออยู่ในท้อง แล้วจะให้มาสานสัมพันธ์กับใครได้ยังไง?
เพราะฉะนั้น ต้องไปบอกให้เขาไม่ต้องมาเสียเงิน เสียเวลากับเธอจะดีกว่า
ลู่จิ้นยวนที่เพิ่งขึ้นมา ก็เห็นเวินหนิงที่ถือกุหลาบช่องใหญ่กำลังก้มหน้าดูการ์ดอยู่
ดอกไม้ช่องใหญ่มาก ทำให้เวินหนิงถูกช่องดอกไม้บังไปกว่าครึ่งตัว บนช่องดอกไม่สีสดมีใบหน้าขาวใสโผล่พ้นขึ้นม ทำให้ดูสดใสสวยงามขึ้นไปอีก ให้ความรู้สึกที่ว่าคนดูสวยสดใสกว่าดอกไม้
แต่ลู่จิ้นยวนกลับไม่มีอารมณ์ชื่นชมภาพตรงหน้า เข้าเดินเข้าไปด้วยสีหน้าเข้มขรึม ปรายตามองช่องดอกไม้แวบหนึ่ง "ไม่สวยเลย นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังให้ของแบบนี้อยู่อีก?"
เวินหนิงเงยหน้าขึ้นมามองสีหน้าเย็นชาของลู่จิ้นยวน "ก็ไม่ได้ให้คุณซะหน่อย"
ยังไงก็เป็นนำ้ใจของคนให้ ถึงจะไม่ชอบ ก็ไม่ควรพูดแบบนี้
"มาวางอยู่บนตึกฉัน ทำไมฉันจะพูดไม่ได้?"
ลู่จิ้นยวนเห็นว่าเวินหนิงกล้าต่อปากต่อคำกับเขา ยิ่งพูดขึ้นอย่างไม่เกรงใจ
เห็นเวินหนิงไม่พูดอะไรอีก ชายหนุ่มจึงทำเสียงขึ้นจมูก ก่อนพูด "เอาไปทิ้งซะ อย่าให้ฉันเห็นมันอีก"
บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้ โดย ชิวเซิง
นวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก ได้อัปเดตเป็น บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้
บ่วงแค้นแสนรัก เป็นซีรีส์ที่ดีที่สุดและน่าสนใจที่สุดของผู้แต่ง ชิวเซิง ใน บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้ นักแสดงนำหญิงดูเหมือนจะตกอยู่ในห้วงแห่งความสิ้นหวังและใจสลายมือเปล่า แต่ไม่คาดคิดเหตุการณ์ใหญ่ก็เกิดขึ้น โปรดอ่าน บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้ และอัปเดตบทต่อไปของซีรีส์นี้ที่ novelones.com
คำค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้:
บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้
บทที่ 100 ต้องจีบเวินหนิงให้ได้ บ่วงแค้นแสนรัก