บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 101

ได้รับช่อดอกไม้ตั้งสองช่อแต่เช้า ก็ทำให้เวินหนิงดังในบริษัท

ช่อแรกเป็นดอกกุหลาบแดงเก้าสิบเก้าดอกยังถือว่าดี แต่ช่อที่สองกลับเป็นลิลลี่จากต่างประเทศเก้าร้อยเก้าสิบเก้าดอก ไม่ใช่คนธรรมดาที่จะทำได้

มีคนไม่น้อยก็กำลังซุบซิบว่ามีคุณชายตระกูลไหนชอบเธอหรือเปล่า กำลังตามจีบ คงจะผันตัวจากพนักงานที่ทุกข์ลำบากแล้วกลายเป็นคุณหญิงที่ร่ำรวย

หลิวเมิ่งเซวี่ยกำลังส่องกระจกในห้องน้ำ สายตาก็เห็นมีดอกกุหลาบหนึ่งดอกวางอยู่บนอ่างล้างมือ กำลังจะเอ่ยชมว่าสมแล้วที่เป็นบริษัทตระกูลลู่ แม้แต่ห้องน้ำก็ยังดูดีขนาดนี้

แต่พอเดินเข้าไปใกล้ สีหน้าก็แปลกไป นี่เป็นดอกไม้ที่เธอเพิ่งเลือกให้หลิวยวนเทาไม่ใช่หรอ แม้แต่โลโก้ก็ยังเหมือนกัน เลยนึกถึงเสียงซุบซิบในบริษัท เธอก็เข้าใจทันที

เวินหนิงสินะ ดอกไม้ที่คนอื่นเอามาให้กลับโยนไว้ในห้องน้ำ แต่ดอกลิลลี่ที่ลู่จิ้นยวนเอามาให้กลับเก็บรักษาไว้อย่างดี ยังจะพูดว่าตัวเองไม่สนใจเขาอีก?

ปลอมมาก

แต่ว่า ลู่จิ้นยวนส่งดอกไม้ให้เธอ ก็แสดงว่า เขารู้สึกชอบเธองั้นหรอ?

ในขณะเดียวกัน หลิวยวนเทาก็โทรมาเป็น "ยังไงบ้าง? เธอได้รับดอกไม้แล้วซึ้งไหม?"

ซึ้งบ้าอะไรล่ะ ของที่เขาส่งมาให้ จะเทียบกับลู่จิ้นยวนได้ยังไง?

"เธอบอกว่าเธอชอบมาก เดี๋ยวเลิกงานแล้วยังจะไปขอบคุณพี่ด้วยตัวเอง พี่มาหาเธอสิ ถ้าถึงเวลาเธอไม่รู้จะทำตัวยังไง พี่ก็ต้องเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน ยังไงผู้หญิงก็เขินอายอยู่แล้ว"

หลิวเมิ่งเซวี่ยคิดไปคิดมา แล้วมีแผนในใจ

……

เวินหนิงมองเห็นช่อดอกลิลลี่ช่อใหญ่ตรงหน้าตัวเอง ก็รู้สึกหงุดหงิดมากกว่าดีใจ

ลู่จิ้นยวนทำแบบนี้คงมีความสุขมาก แต่เธอไม่รู้เลยว่าจะจัดการของพวกนี้ยังไง จะวางไว้ที่นี่ก็เกะกะ แถมยังเด่นตามากด้วย

ถ้าวางไว้ที่นี่ ก็จะดึงดูดสายตาคนอื่น จะหาว่าเธอกำลังอวดอะไรบางอย่าง

แต่ว่าเวินหนิงไม่อยากดังในบริษัทเพราะเรื่องนี้

ลู่จิ้นยวนเดินออกมาจากห้องทำงาน ก็เห็นว่าเธอมองเหม่อไปที่ดอกไม้พวกนั้น สีหน้าไม่ได้มีความสุขมาก "ทำไม ไม่ดีใจ?"

หรือว่า ผู้หญิงจะรับดอกไม้ก็ต้องดูว่าใครเป็นคนส่ง?

ลู่จิ้นยวนไม่เคยให้ของขวัญใครเลย เขารู้สึกมาโดยตลอดว่าเรื่องพวกนี้น่าเบื่อมาก นี่เป็นครั้งแรก

ไม่คิดเลยว่าเวินหนิงจะแสดงปฏิกิริยาแบบนี้

"เปล่า……แค่รู้สึกว่าวางไว้ที่นี่เปลืองพื้นที่"

"พื้นที่กว้างขนาดนี้ จะว่างดอกไม้แค่ช่อเดียวไม่ได้หรอ?" ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้ว "ยังไง เธอก็ต้องรักษาไว้ให้ดี อย่าให้ผมรู้ว่าดอกไม้นี้วางได้ไม่กี่วันแล้วเธอก็เอาไปทิ้ง"

"แล้วสรุปนายให้ดอกไม้ฉัน หรือว่าให้ฉันเป็นคนดูแลกันแน่?"

เวินหนิงรู้สึกเอื้อมระอา ใครที่ไหนกัน ให้ดอกไม้คนอื่นแล้วยังสั่งให้คนอื่นรักษาให้ดี ห้ามทิ้ง

"นี่เป็นน้ำใจ ผมคิดว่า เธอก็คงจะไม่เหยียบย่ำน้ำใจของคนอื่นหรอกมั้ง"

ลู่จิ้นยวนเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง จากนั้นก็กลับเข้าไปในห้องทำงาน