บ่วงแค้นแสนรัก บทที่168 เธอคืออะไร

หลังจากรถวิ่งไปอย่างลมกระโชก ก็ไปจอดอยู่ที่หน้าโรงพยาบาล
ทั้งสองลงจากรถ ไปตามห้องผู้ป่วยที่ไป๋ซินอวี๋เคยให้จนเจอ แล้วทำการเคาะประตู
เสียงที่แผ่วเบาของมู่เยียนหรานดังมาจากในห้อง "ใครคะ"
เฉิงหยางก็ยังประหลาดใจกับอาการสถานการณ์ในตอนนี้ของเธอ "ฉันเอง ยังมี ... จิ้นยวน"
จากนั้นมู่เยียนหรานก็ลุกขึ้นนั่งบนเตียงผู้ป่วย ถึงแม้ว่า อารมณ์แปรปรวนของเธอได้รับการรักษาแล้ว ร่างกายของเธอก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว แต่เธอก็ยังยืนยันที่จะอยู่ที่โรงพยาบาลต่อ
เธอคิด ตามนิสัยของลู่จิ้นยวนแล้ว บวกกับความช่วยเหลือของไป๋ซินอวี๋ เขาจะต้องมาเยี่ยมเธอ ในที่สุดเขาก็มาจนได้
มู่เยียนหรานทำผมที่ปล่อยอยู่ดูยุ่งๆหน่อย เน้อริบฝีปากหน่อยๆเพื่อให้ดูซีด บวกกับผิวที่ขาวอยู่แล้วของเธอ ทำให้เธอดูป่วยและน่าสงสารเล็กน้อย
ก็แค่การแกล้งทำเป็นให้ดูเหมือนน่าสงสาร ทีเวินหนิงยังทำได้ ทำไมเธอจะทำไม่ได้
ลู่จิ้นยวนและเฉิงหยางเข้ามาในห้องผู้ป่วย เห็นเธอนั่งอยู่บนเตียงผู้ป่วยอย่างไม่มีเรี่ยวแรง ซึ่งแตกต่างกับหญิงสาวที่ร่าเริงสดใสไปอย่างสิ้นเชิง ทำให้รู้สึกน่าใจหายอยู่เหมือนกัน
ทั้งสองพึ่งจะนั่งลงได้สักพัก ไป๋ซินอวี๋ก็เข้ามา คิดหาวิธีให้เฉิงหยางออกไป
เพราะเขารู้ว่า มู่เยียนหรานอยากอยู่กับลู่จิ้นยวนสองต่อสอง
มู่เยียนหรานก็เหลือบมองลู่จิ้นยวนที่นั่งอยู่ไม่ไกล “ ไม่เจอกันซะนาน จิ้นยวนฉันคิดว่า
ลู่จิ้นยวนส่ายหัว "ไม่เหรอ จะเป็นไปได้ยังไง"
“ อย่ากังวลไปเลย อาการป่วยของฉันตอนนี้ไม่ได้ร้ายแรงขนาดนั้น
ทำให้รู้สึกห่างเหินกันมาก จนรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเอง ไม่ว่าจะยังไง แต่ก่อนนั้นพวกเขาเคยเป็นยิ่งกว่าเพื่อนรักกัน ต่อให้เลิกกันแล้ว
"ฉันจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง"
ก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกับดวงตาคู่สวยเต็มไปด้วยความอ้อนวอน " นายช่วยอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อย ให้ฉันได้นอนหลับหน่อย
นายดูสิ ฉันนอนไม่ค่อยหลับมาหลายวันแล้ว คุณหมอบอกว่า ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป
มู่เยียนหรานชี้ไปที่รอยคล้ำใต้ดวงตาของเธออย่างน่าสงสาร ลู่จิ้นยวนปฏิเสธเธอไม่ลง นั่งลงไปข้างๆเตียง
แม้ว่าจะไม่ได้ใกล้ชิดกันขนาดนั้น แค่นี้เธอก็รู้สึกพอใจมากแล้ว
...
หลังจากที่ไป๋ซินอวี๋พาเฉิงหยางออกไป เฉิงหยางเห็นใบหน้าเหม็นเขียวของเขาและไม่พูดอะไร ถอนหายใจแล้วพูดว่า " นี่พวกนายอายุเท่าไหร่กันแล้ว รู้จักกันก็ประมาณสิบกว่าปีแล้ว ยังมีเรื่องอะไรที่สามารถทำให้ต้องทะเลาะกันขนาดนี้ เป็นไปได้ไหมที่ต่อไปนี้จะไม่ติดต่อกันอีก"
สีหน้าของไป๋ซินอวี๋เศร้าลง ลูกคุณหนูอย่างพวกเขา อยู่ในแวดวงเช่นนี้มาตั้งแต่เด็กๆจนคุ้นเคยกับการนิ่งและเพิกเฉย เฉิงหยางกับลู่จิ้นยวนเป็นเพื่อนหายากที่สามารถพูดความในใจได้จริงๆ และยังเป็นเพื่อนที่สามารถลุยน้ำลุยไฟกับเขาได้
ก็แค่ว่า เห็นไม่ได้ที่ลู่จิ้นยวนทำร้ายจิตใจของมู่เยียนหรานเพื่อผู้หญิงอย่างเวินหนิง
"อาหยาง เรื่องนี้ถ้าจะให้พูดมันค่อนข้องยาว แต่ว่า ฉันต้องการนายช่วย"
เฉิงหยางเลิกคิ้ว “ ทำไม มีเรื่องอะไรก็พูดมา นายเป็นคนพูดเออๆอาๆแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร ”
นายได้เห็นอาการของเยียนหรานในตอนนี้แล้ว พวกเราเข้าใจเธอ ตั้งแต่เล็กจนโตเธอไม่เคยผ่านความลำบากหรืออุปสรรคใด ๆ กับความรักครั้งนั้น เธอให้ความสำคัญกับมันมาก นายต้องช่วยเธอ ไม่สามารถปล่อยให้เธอกระทบกระเทือนจิตใจเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ ."
เฉิงหยางเงียบไปครู่หนึ่ง“ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยนาย แต่ฉันรู้สึกว่า เรื่องของความรักมันต้องขึ้นอยู่กับความรู้สึกของพวกเขาเอง ไม่อาจบอกว่าเราสนิทกับเยียนหรานมากกว่าก็ให้ลู่จิ้นยวนไปยอมรับคนที่เขาไม่ได้รัก แบบนี้ต่อให้พวกเขาอยู่ด้วยกันไป คิดว่าเยียนหรานจะมีความสุขจริงๆเหรอ "
ในสายตาของเฉิงหยางเวินหนิงก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร ผู้หญิงคนนี้ถือว่ามีประพฤติที่เรียบร้อยและมีสติสัมปชัญญะ เจออุปสรรคอะไรเธอก็ไม่กลัว ถึงแม้ฐานะทางบ้านจะด้อยไปหน่อย แต่สุดท้ายแล้วถ้าลู่จิ้นยวนชอบก็โอเคแล้ว
"ไม่ ไม่ได้ " ไป๋ซินอวี๋อารมณ์ร้อนรนขึ้นมา " เยียนหรานตอนนี้มีโอกาสเป็นโรคซึมเศร้ามาก ในเวลาแบบนี้ฉันยอมให้เธออยู่กับความสุขจอมปลอม ก็ไม่ยอมให้เธอต้องทุกข์ทรมาณใจ อาหยาง พวกเราทุกคนเห็นเธอเติบโตมาด้วยกัน เยียนหรานก็เหมือนน้องสาวของพวกเราคนหนึ่ง ถ้านายไม่เห็นใจเธอ อย่างน้อยอย่ามาขัดขวางในสิ่งที่ฉันจะทำก็พอ ”
สายตาของไป๋ซินอวี๋ดูมันพร้อมที่จะตัดขาดความเป็นเพื่อน ถ้าหากเฉิงหยางไม่เห็นด้วย
เมื่อเห็นท่าทางของเพื่อนรักที่แข็งทึบอย่างกับท่อนไม้ เฉิงหยางรู้ว่าที่เขาอ่อนไหวขนาดนี้ก็เพื่อมู่เยียนหราน ดังนั้นเขาจีงได้แต่พยักหน้า " โอเค ฉันเข้าใจแล้ว "
ฉันไม่สนใจว่า แต่นายทำเรื่องผิดกฎหมายหรือเรื่องอาชญากรรมไม่ได้
" นายวางใจได้
แค่จัดการกับคนตัวเล็กๆอย่างเวินหนิง ไม่จำเป็นต้องใช้วิธีที่ผิดกฎหมายหรอก
...
แม้ว่าจะบอกว่าแค่ให้เขานั่งเป็นเพื่อนในเวลาที่เธอนอนก็พอ แต่หลังจากนั้นไม่นาน มู่เยียนหรานก็อดไม่ได้ที่จะยื่นมือออกมากุมฝ่ามือใหญ่ๆของชายหนุ่มไว้
ฉันจะกลายเป็นคนบ้าไหม ฉันกังวลจังเลย ...
เขาก็ไม่อาจปล่อยมือและทิ้งเธอไว้คนเดียว ในขณะเดียวกันในใจเขาก็รู้สึกผิดเล็กน้อย บางที อาจเป็นเพราะการกระทำของเขาเย็นชาเกินไป
“ ไม่หรอก เธอจะต้องหายแน่นอน”
" ฉันจะหาหมอที่ดีที่สุดกลับมารักษาเธอเอง เธอทำใจให้สบาย
ใจก็รู้สึกสงบลงมาก แต่ก็ยังคงกุมมือของลู่จิ้นยวนไว้
[ร้อน] อ่านนวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก บทที่168 เธอคืออะไร
นวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก ได้รับการเผยแพร่ไปยัง บทที่168 เธอคืออะไร พร้อมรายละเอียดใหม่ที่ไม่คาดคิด อาจกล่าวได้ว่าผู้แต่ง ชิวเซิง ลงทุนใน บ่วงแค้นแสนรัก อย่างจริงใจเกินไป หลังจากอ่าน บทที่168 เธอคืออะไร ฉันก็ทิ้งความเศร้า แต่อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งมาก มาอ่านตอนนี้ บทที่168 เธอคืออะไร และตอนต่อไปของซีรี่ส์ บ่วงแค้นแสนรัก ที่ Good Novel Online ตอนนี้