บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 180 เขียนชื่อคนคนหนึ่งเต็มไปหมด

ดวงตาว่างเปล่าเพราะความเหนื่อยล้าในตอนแรกของลู่จิ้นยวนกลับมาแหลมคมอีกครั้ง “เอกสารตรงนั้น นายไปจัดการ”

อันเฉินพบว่าตำแหน่งที่ลู่จิ้นยวนชี้ไปมันเต็มไปด้วยเอกสารที่เขาจัดการเสร็จแล้ว ความกดดันมหาศาลทันที นี่……ดูเหมือนเมื่อคืนbossจะไม่ได้นอนทั้งคืน มันมากเกินไปแล้ว

อันเฉินไม่กล้ายืดเยื้อ อย่างไรแล้วเจ้านายก็ทำงานหนักขนาดนี้ เขาเป็นลูกน้องจะกล้าขี้เกียจได้อย่างไร กำลังจะหยิบเอกสารเหล่านั้นเดินออกไป สายตาเขาก็พบว่าบนกระดาษแผ่นหนึ่ง เขียนชื่อคนคนหนึ่งเต็มไปหมด

เวินหนิง……?

อันเฉินเข้าใจทันทีถึงเหตุผลที่จู่ๆ ลู่จิ้นยวนก็ทำงานทั้งคืน และไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับทั้งสองคน

……

ลู่จิ้นยวนอยู่ในห้องทำงานสักพักหนึ่ง เนื่องจากเขาทำงานอย่างหนักมาทั้งคืนแล้ว ก็รู้สึกเหนื่อยล้านิดหน่อย

ในตอนนี้ เย่หวานจิ้งก็โทรมา “จิ้นยวน เมื่อคืนทำไมไม่กลับบ้าน วันนี้ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะไปเยี่ยมเยียนหรานที่โรงพยาบาล? ”

ลู่จิ้นยวนลืมเรื่องนี้ไปนานแล้ว ขมวดคิ้ว “ผมจัดการธุระที่บริษัทอยู่ ผมจะไปตอนนี้ เราเจอกันที่โรงพยาบาลนะครับ”

ได้ยินเสียงแหบพร่าของลูกชาย เย่หวานจิ้งก็ส่ายหน้าอย่างอดไม่ได้ เขาต้องการผู้หญิงที่พึ่งพาได้มาดูแลสักหน่อยแล้วจริงๆ ทำงานไม่สนใจร่างกายตัวเอง ทำแบบนี้ได้อย่างไร?

เย่หวานจิ้งลูบมือมู่เยียนหรานเบาๆ พูดอย่างมีความนัย “เธออย่าห่างเหินกับตระกูลลู่เพราะเรื่องเล็กน้อยเลยนะ”

มู่เยียนหรานเป็นคนฉลาด ทำไมจะไม่เข้าใจคำใบ้ของเย่หวานจิ้ง เธอยิ้มหวานสดใสขึ้น จับมือเย่หวานจิ้ง ผู้หญิงสองคนคุยกันอย่างมีความสุขมาก ดูเหมือนลู่จิ้นยวนถูกทิ้งไว้ข้างๆ

ตอนแรกลู่จิ้นยวนอยากพูดอะไรบางอย่าง เขาไม่อยากให้คำพูดคุณแม่ไม่กี่ประโยคนี้ให้ความหวังผิดๆ กับมู่เยียนหราน แต่กำลังจะเอ่ยปาก เย่หวานจิ้งก็จ้องมองมา

เห็นลู่จิ้นยวนและเย่หวานจิ้งมากันหมด ไป๋ซินอวี๋ก็อารมณ์ดี ยิ้มขึ้นมา “คุณป้า แล้วก็จิ้นยวน

เย่หวานจิ้งกังวลว่าไม่มีทางเอาลู่จิ้นยวนออกไปได้ จึงรีบพูดขึ้น “เร็วเข้า ผู้หญิงสองคนจะคุยกันสักหน่อย พวกผู้ชายอย่างลูกๆ ออกไปคุยเรื่องผู้ชายกันเถอะ”

ไป๋ซินอวี๋ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ดึงลู่จิ้นยวนเดินออกไป

ลูบมือมู่เยียนหรานแล้วพูดอย่างจริงจัง “เยียนหราน เธอกับจิ้นยวน ตอนนี้คืบหน้าเป็นยังไงบ้าง?

มู่เยียนหรานลังเลสักพักหนึ่ง ด้วยนิสัยปกติของเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าลู่จิ้นยวนไม่แยแสเธอซึ่งเป็นคำพูดที่ทำร้ายความนับถือตน แต่เมื่อนึกถึงภัยคุกคามอย่างเวินหนิง เกียรติยศก็ไม่สำคัญขนาดนั้น

“จิ้นยวน เขาอาจจะยังโทษที่ฉันจากไปในตอนแรกอยู่มั้งคะ ถึงฉันจะอธิบายแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ยอมให้อภัย

“เธอรู้เรื่องเวินหนิงได้ยังไง? ”