บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 218 อย่านั่งรอฉันแบบนี้อีก

ถ้าเวินหนิงยังอยู่ เขาก็ไม่รู้จะเผชิญหน้ากับเธอยังไง

ลู่จิ้นยวนเปิดประตูเข้าห้องมา รู้สึกว่าในห้องยังมีคนอยู่ เขาย่นคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะเปิดไฟในห้อง พบว่าเวินหนิงนอนอยู่บนโซฟา

เธอยังไม่ไป?

ลู่จิ้นยวนมองเวินหนิงที่ยังนอนอยู่บนโซฟา อาจเพราะท้องเธอค่อนข้างใหญ่ทำให้ท่านอนเธอดูแปลกๆ ท้องนูนๆของเธอพาดอยู่บนเบาะอิง ดูแล้วเธอนอนไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ หัวคิ้วยังย่นเข้ากันอยู่

เธอลืมตาขึ้นมาก็เห็นใบหน้าอันหล่อเหลาของลู่จิ้นยวนตรงหน้า เธองัวเงียอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง ขยี้ตาเล็กน้อยก่อนถามขึ้น "กลับมาแล้วเหรอ?"

เวินหนิงเห็นว่าข้างนอกมืดแล้ว เลยถามขึ้นอย่างไม่รู้ตัว "คุณกินอะไรมาหรือยัง?"

"........." ลู่จิ้นยวนนิ่งเงียบไป สุดท้ายก็ไม่มีอะไรจะพูด

เรื่องพวกนี้ไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่.....มันเป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้จริงๆ

ชายหนุ่มก็หงุดหงิดในใจไม่น้อย เขามองดูเวลาก่อนจะพูดขึ้น "เดี๋ยวฉันให้คนเอาอาหารขึ้นมาให้ เธอกินเสร็จค่อยกลับบ้าน"

เวินหนิงเห็นลู่จิ้นยวนหยิบเมนูขึ้นมาสั่งอาหารที่เธอชอบให้ จากที่ดีใจอยู่ พอได้ยินว่าเขาจะส่งเธอกลับบ้าน ก็ทำให้รู้สึกไม่เข้าใจเขาขึ้นมาอีก "ทำไม่คุณถึงอยากให้ฉันไปให้พ้นๆนัก? ฉันอยู่ที่นี่มันรบกวนการทำงานของคุณมากหรือไง?"

เวินหนิงในตอนนี้ดูจะเดือดๆ ดูเอาเรื่องกว่าตอนที่เพิ่งตื่นมาใหม่ๆ เขาทำสายตาเข้มขึ้น "ใช่