บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 219

ลู่จิ้นยวนให้คนนำอาหารเข้ามา

กลิ่นอาหารหอมฉุยลอยมา ทำให้ท้องของเวินหนิงเริ่มประท้วงหิวขึ้น

เธอหิวข้าวแล้วจริงๆ

"มากินอะไรหน่อย"

ลู่จิ้นยวนเรียกเธอมากินข้าวด้วยสีหน้าเย็นชาเหมือนเดิม

เวินหนิงเดินเข้าไป เธอเห็นว่าอาหารที่เขาสั่งล้วนเป็นของโปรดเธอทั้งสิ้น เขายังสั่งแกงจืดให้ด้วยกลัวว่าเธอจะทานไม่ค่อยได้

ผู้ชายคนนี้ไม่ชอบเธอเหรอจะเป็นไปได้ยังไง?

เวินหนิงเชื่อมาตลอดว่า ความรู้สึกดูได้จากการกระทำ ดังนั้นเธอจึงไม่พูดอะไรอีก

อาจจะเป็นไปได้ว่า ช่วงนี้ลู่จิ้นยวนงานยุ่งมากและเหนื่อยมาก เลยไม่อยากแสดงออกอะไรให้มาก

เวินหนิงค่อยๆนั่งกินอาหารไป ท่าทางการกินของเธอน่ามองจนลู่จิ้นยวนมองเธอกินข้าวด้วยความอิ่มแอมใจ

แม้แต่เขาเองก็ยังไม่รู้ตัวว่ากำลังนั่งมองผู้หญิงคนหนึ่งกินข้าวอย่างเหม่อลอย

จนเวินหนิงที่กินข้าวอยู่รู้สึกถูกเขาจ้องมองอยู่จนเกิดความเก้อเขิน " ทำไมคะ บนหน้าฉันมีอะไรเหรอ?"

ลู่จิ้นยวนถึงรู้ตัวว่าทำอะไรผิดพลาดไป ก่อนจะกระแอมไอแก้เขิล "ใช่ไง เธอกินได้ตลกมาก จนเลอะหน้าไปหมด"

เวินหนิงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย ใบหน้าแดงรื้อขึ้น หรือว่าเธอจะกินตะกละจนเลอะเต็มหน้าจริงๆ?