เวินหนิงพูดจบ รู้สึกใบหน้าตัวเองกำลังจะไหม้ แต่เธอไม่อยากห่างเหินกับลู่จิ้นยวนอย่างอธิบายไม่ได้แบบนี้
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายุ่งมากขนาดนี้ ถ้ามีผู้หญิงอย่างในวันนี้เข้าหาอีก เธอจะไม่อยู่ที่นี่เพื่อดู และจะไม่ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
เวินหนิงยืนกราน ลู่จิ้นยวนมองเธอสองสามวินาที “งั้นเธอก็อยู่”
เวินหนิงพยักหน้า โทรหาอันเฉิน บอกว่าคืนนี้เธอไม่กลับไป
อันเฉินรู้แน่นอนว่าลู่จิ้นยวนมา ก็ไม่ได้ถาม แค่เวินหนิงสงสัยอย่างมาก “อันเฉิน ตอนนี้เขาเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมฉันรู้สึกว่าเขามีบางอย่างแปลกๆ? ”
อันเฉินตกใจสะดุ้ง แต่นึกขึ้นได้ว่าเวินหนิงไม่รู้เรื่องแต่งงาน “ไม่มีอะไรนะครับ มีอะไร คุณก็ถามตรงๆ ไปเลยสิครับ? ”
เขาไม่กล้าพูดมั่วๆ ถ้าเผลอหลุดปาก ก่อให้เกิดปัญหาอะไร เขาไม่สามารถจ่ายผลที่ตามมาได้
“ช่วงนี้อาจจะเพราะbossทำงานเหนื่อยเกินไป ความกดดันสูง คุณก็เห็นใจเขาให้มากหน่อยแล้วกันครับ”
หาเหตุผลมาหลอกเวินหนิง อันเฉินก็วางสายไป
เวินหนิงก็รู้สึกค่อนข้างหมดหนทาง เธอรู้สึกว่าคนพวกนี้มีเรื่องปิดบังเธอ แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร
หรือว่าตระกูลเวินมีปัญหาอีกแล้ว?
ด้วยนิสัยของเวินหลานและจางหยาหลิน ดูเหมือนจะเป็นไปได้
เวินหนิงเกิดความหงุดหงิดแวบเข้ามา ลู่จิ้นยวนเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เธอโทรศัพท์โดยไม่มีความลังเลใจใดๆ
เวินหนิงหัวเราะเยาะ “เธอยังไม่ตาย แล้วฉันจะตายได้ยังไง? ถึงฉันจะตาย ก็ต้องรอดูผลกรรมของเธอก่อนค่อยตาย!”
แต่เวินหนิงไม่อยากพูดคำไม่ดีเหล่านี้ “เธอได้พูดอะไรกับลู่จิ้นยวนหรือเปล่า? ฉันเตือนเธอไว้นะ เธอพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ เธอถูกลิขิตให้ชดใช้ความชั่วของเธอในตอนแรกแล้ว หยุดเล่นกลอุบาย”
เวินหลานหรี่ตา ตอนแรกเธอมีอารมณ์โกรธเคือง เพราะคำพูดเวินหนิงจึงรู้สึกสงบนิ่งลง
ฟังแล้ว ทำไมตอนนี้เหมือนเวินหนิงเกิดปัญหาอะไรบางอย่างกับลู่จิ้นยวน?
ถ้าไม่ใช่อย่างนี้ ทำไมเธอถึงได้โทรมาหาโดยเฉพาะล่ะ?
ทันใดนั้นก็หัวเราะ “ดูแล้ว เธอกับลู่จิ้นยวนก็ไม่ได้แข็งแกร่งมั่นคงอย่างที่ฉันคิดนะ เวินหนิง ฉันแนะนำเธอให้ระวังหน่อยแล้วกัน รีบปล่อยพ่อออกมา เผื่อวันใดวันหนึ่งลู่จิ้นยวนทิ้งเธอ แล้วเธอจะโดนตระกูลเวินจัดการอย่างดุเดือด”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก