บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 222

“ฉันจะรอดู ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับแก!”

เวินหนิงรู้สึกหงุดหงิดใจกับคำพูดเธอ วางสายไป ต้องชื่นชมคุณภาพทางจิตใจของเวินหลาน ถึงแม้ตัวเองกำลังจะเข้าคุก แต่ก็ยังไม่ลืมที่จะทำอะไรน่ารังเกียจกับตน

เวินหนิงไม่อยากให้ตัวเองได้รับผลกระทบจากคำพูดเธอ แต่มันยากที่จะไม่คิดมัน

อย่างไรแล้ว ทุกอย่างของเธอในตอนนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถานพักฟื้นระดับสูงที่แม่อาศัยอยู่ หรือชีวิตเธอที่ปราศจากความกังวลในตอนนี้ ล้วนเป็นสิ่งที่ลู่จิ้นยวนให้

ถึงแม้เธอไม่อยากยอมรับ ก็ต้องยอมรับว่าตอนนี้ลู่จิ้นยวนคือชายที่มอบทุกอย่างให้เธอ

ถ้ามีวันหนึ่ง เขาไม่ต้องการเธอจริงๆ เธอจะเป็นอย่างไร?

เวินหนิงไม่ค่อยกล้าคิดจริงๆ จากนั้นก็ตัดสินใจอีกครั้ง เธอไม่สามารถเป็นแบบนี้ต่อไปได้แล้วจริงๆ ใช้ชีวิตเหมือนแมลงดูดเลือดลู่จิ้นยวน ถ้าวันหนึ่งเธอโดนเขาเบื่อเข้า เมื่อเด็กเกิดมา เธอต้องเริ่มต้นชีวิตใหม่

ขณะที่เวินหนิงกำลังคิดเพ้อเจ้อ ลู่จิ้นยวนก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ความโกรธที่พุ่งขึ้นมาเพราะเวินหนิงเมื่อครู่นี้ หลังจากอาบน้ำเย็นมันก็หายไปเยอะมาก แค่ชายคนนี้เดินออกมา เห็นภาพเวินหนิงนั่งบนเตียง ก็รู้สึกปากแห้งนิดหน่อย

แต่เขาก็เดินไปอย่างรวดเร็ว หยิบไดร์เป่าผมเดินไปอีกฝั่งของเตียง เนื่องจากเขาไม่สามารถต้านทานอิทธิพลของผู้หญิงคนนั้นที่มีต่อเขาได้ ซ่อนก็มักจะซ่อนไม่อยู่

เวินหนิงมองเขาออก ผลก็คือหยิบไดร์เป่าผมไปอีกฝั่งของเตียง รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็เดินไป “ฉันจะช่วยคุณเป่าผม”

งานนี้ เวินหนิงไม่ได้ทำเป็นครั้งแรก ก็ถือว่าคุ้นเคย

ลู่จิ้นยวนปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด “เธอตั้งใจพักผ่อนเถอะ ฉันทำเองดีกว่า”

เวินหนิงกลับยืนยันอย่างมาก “ไม่ใช่ฉันไม่เคยเป่าผมให้คุณสักหน่อย ทำไมเป็นแบบนี้? ”

“บอกว่าไม่ต้องไง” ลู่จิ้นยวนถือไดร์เป่าผมไว้ในมือ “เธอท้องอยู่ ไม่สะดวก รีบพักผ่อนดีกว่า”

เห็นลู่จิ้นยวนยืนกราน เวินหนิงก็ไม่มีทางเลือก เธอรู้สึกได้ว่า ลู่จิ้นยวนเหมือนต้องการแก้ไขชีวิตของทั้งคู่นิดหน่อย

หรือเขาต้องการลบร่องรอยในชีวิตที่เธอทิ้งไว้?

คิดถึงตรงนี้ จู่ๆ เวินหนิงก็รู้สึกหน้าอกเจ็บปวดขึ้นมานิดหน่อย นอนลงบนเตียง ไม่ได้รุกแบบเมื่อครู่นี้

วันนี้เธอรุกทั้งวันแล้ว ไม่มีการตอบสนอง มักได้รับคำตอบที่เย็นชาแบบนี้ ก็เหนื่อยเหมือนกัน

ขณะที่คิด เธอก็ไม่สนใจว่าลู่จิ้นยวนกำลังทำอะไร เธอหลับตาลง เริ่มนอน

ลู่จิ้นยวนเห็นเธอจะหลับ หลังจากหามุมทำผมให้แห้งแล้ว ก็กลับมา

เวินหนิงหลับไปแล้ว อย่างไรเธอก็อยู่ในช่วงใกล้คลอด วันนี้นั่งรถนานมาก ทำอาหารให้ลู่จิ้นยวนทานด้วยตัวเอง ก็เหนื่อยมากแล้ว ดังนั้นถึงแม้ในใจจะมีเรื่องกดดัน ก็ยังหลับได้ลง

ลู่จิ้นยวนยืนมองใบหน้าสงบสุขของเธออยู่ข้างๆ ดวงตามีความไม่เต็มใจและสิ้นหวัง