เวินหนิงพูดจบ รู้สึกใบหน้าตัวเองกำลังจะไหม้ แต่เธอไม่อยากห่างเหินกับลู่จิ้นยวนอย่างอธิบายไม่ได้แบบนี้
ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เขายุ่งมากขนาดนี้ ถ้ามีผู้หญิงอย่างในวันนี้เข้าหาอีก เธอจะไม่อยู่ที่นี่เพื่อดู และจะไม่ร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา
เวินหนิงยืนกราน ลู่จิ้นยวนมองเธอสองสามวินาที “งั้นเธอก็อยู่”
เวินหนิงพยักหน้า โทรหาอันเฉิน บอกว่าคืนนี้เธอไม่กลับไป
อันเฉินรู้แน่นอนว่าลู่จิ้นยวนมา ก็ไม่ได้ถาม แค่เวินหนิงสงสัยอย่างมาก “อันเฉิน ตอนนี้เขาเจอปัญหาอะไรหรือเปล่า ทำไมฉันรู้สึกว่าเขามีบางอย่างแปลกๆ? ”
อันเฉินตกใจสะดุ้ง แต่นึกขึ้นได้ว่าเวินหนิงไม่รู้เรื่องแต่งงาน “ไม่มีอะไรนะครับ มีอะไร คุณก็ถามตรงๆ ไปเลยสิครับ? ”
เขาไม่กล้าพูดมั่วๆ ถ้าเผลอหลุดปาก ก่อให้เกิดปัญหาอะไร เขาไม่สามารถจ่ายผลที่ตามมาได้
“ช่วงนี้อาจจะเพราะbossทำงานเหนื่อยเกินไป ความกดดันสูง คุณก็เห็นใจเขาให้มากหน่อยแล้วกันครับ”
หาเหตุผลมาหลอกเวินหนิง อันเฉินก็วางสายไป
เวินหนิงก็รู้สึกค่อนข้างหมดหนทาง เธอรู้สึกว่าคนพวกนี้มีเรื่องปิดบังเธอ แต่ไม่รู้ว่าคืออะไร
หรือว่าตระกูลเวินมีปัญหาอีกแล้ว?
ด้วยนิสัยของเวินหลานและจางหยาหลิน ดูเหมือนจะเป็นไปได้
เวินหนิงเกิดความหงุดหงิดแวบเข้ามา ลู่จิ้นยวนเข้าไปในห้องน้ำแล้ว เธอโทรศัพท์โดยไม่มีความลังเลใจใดๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก