บ่วงแค้นแสนรัก บทที่267 มีชีวิตที่ลำบาก

ลู่จิ้นยวนโดนตบไปครั้งหนึ่ง แต่ไม่แสดงสีหน้าใดออกมา จ้องเธอ รอยยิ้มที่ริมฝีปากยิ่งข่มขื่นขึ้นเรื่อยๆ "จนถึงตอนนี้ที่คุณคิดถึงก็ยังเป็นตระกูลลู่ อย่าบอกนะว่าแม้แต่เรื่องของเวินหนิง คุณก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิดเหรอครับ?"

อยู่ๆหัวใจของเย่หวานจิ้งรู้สึกเหนื่อยล้า ไปๆมาๆทั้งในและนอกประเทศติดๆกัน แม้แต่ไทม์โซนก็ยังไม่ทันจะได้ปรับ ไหนจะยังมาโดนลูกชายเถียงแบบนี้อีก เธอนั้นรับมือไม่ไหวแล้วจริงๆ

"จิ้นยวน ทุกๆคนล้วนมีสิ่งที่สำคัญที่สุด ในสายตาของแก ชื่อเสียงทุกอย่างของตระกูลลู่ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ว่านั่นคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน"

ตั้งแต่ที่แต่งงานกับตระกูลลู่ ชีวิตของเย่หวานจิ้งก็ไม่ได้รารื่น สามีออกไปทำตัวเสเพลย์ ถึงขนาดที่ว่าจะหย่ากับเธอเพื่อเมียน้อย ทะเลาะกันใหญ่โตจนคนทั้งเมืองรู้

เย่หวานจิ้งคิดว่าสิ่งเดียวที่จะชดเชยให้ตัวเองได้ ก็คือศักด์ศรีของตระกูลลู่

นอกจากสิ่งๆนี้ สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกว่าวัยสาวของเธอไม่ได้เสียเปล่า ก็ไม่มีสิ่งปลอบใจอื่นอีกแล้ว

"อย่างนั้นผมล่ะ?" ลู่จิ้นยวนมองเธอ อยู่ๆก็อยากหัวเราะ "คุณเคยคิดถึงผมบ้างไหม?"

เธอคิดถึงทุกๆสิ่งทุกๆอย่างในตระกูลลู่ มีเพียงสิ่งเดียว ลืมคนที่ืยนหัวโด่อยู่อย่างเขา

"จิ้นยวน......"

ภายในบรรยากาศโดยรอบแทรกซึมไปด้วยความเงียบงันที่ทำให้คนนั้นหายใจไม่สะดวก

"ผมไม่มีทางยอมแพ้ ผมจะตามหาเวินหนิงต่อไป ถ้ายังมีชีวิตอยู่ก็ต้องเจอ ถ้าตายไปแล้วต้องเห็นศพ"

อยู่ๆลู่จิ้นยวนก็เอ่ยขึ้น เขาไม่ได้ต่อปากต่อคำกับเย่หวานจิ้งอีก เขารู้ดี เธอไม่มีทางจะบอกเบาะแสแม้แต่เพียงเล็กน้อยกับเขา เกี่ยวกับเรื่องของเวินหนิง ก็ไม่มีทางที่จะเสียใจหรือว่ารู้สึกผิด อย่างนั้น เขาทำได้แค่ต้องพึ่งกำลังของตัวเองแล้วออกไปตามหา

เวินหนิงก็กลายเป็นคนเชื่อในสิ่งลี้ลับ แค่คิดว่าทารกในฝันนั้นร้องไห้กระจองงอแง ส่วนลู่จิ้นยวนมีท่าทางไม่สนใจ

มู่เยียนหรานก็ไม่ใช่แม่ของเด็ก มีแม้เลี้ยงแบบนี้ เด็กจะมีชีวิตที่ดีได้ยังไง?

เธอไม่สามารถปล่อยให้ลูกเจอกับเรื่องเจ็บปวดแบบนี้ที่ตระกูลลู่ได้

"ใจเย็นก่อน! เวินหนิง!"

เหอจื่ออันก็ปวดหัวขึ้นมาเช่นกัน เขาเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่

ไม่มีทางได้เลย ต่อให้เวินหนิงไป

เด็กไม่เป็นอะไร ตระกูลลู่มีแค่เขาคนเดียวที่เป็นเด็กเล็ก จะไม่ทำดีต่อเขาได้ยังไง คุณใจเย็นๆ

เสียงของเหอจื่ออัน ทำให้เวินหนิงค่อยๆใจเย็นลง

เธอสงบลง รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีความสามารถที่จะไปพาลูกออกมาจากตระกูลลู่ได้ ส่วนเหอจื่ออัน.....ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

ถ้าเกิดไม่ใช่เขา แม้แต่ชีวิตตัวเองก็อาจจะไม่มีแล้ว

เธอจะเอาอะไรเพื่อไปเอาตัวลูกกลับมา?

เวินหนิงเงียบ ไม่ได้โวยวายอีก แค่มองเธอที่เป็นแบบนี้