บ่วงแค้นแสนรัก บทที่268 ชาตินี้ไม่มีวันให้อภัย
เวินหนิงพยักหน้า เหอจื่ออันเห็นว่าเธอดูท่าทางไม่ค่อยดี ก็เลยอยู่เป็นเพื่อนเธออีกพักหนึ่ง หลังจากนั้น ก็มีคนเอาอาหารเย็นมาส่ง
"กินอะไรหน่อยเถอะ" เหอจื่ออันยังตั้งใจสั่งให้คนทำอาหารรสชาติที่เวินหนิงชอบ ตอนนี้ร่างกายของเธอดูผอมกว่าตอนก่อนหน้าเยอะมาก ดูแล้วเหมือบกับกำลังจะเปราะหัก
"ค่ะ......" เวินหนิงมองอาหารที่เคยเป็นของชอบของเธอ แต่กลับไม่รู้สึกอยากอาหารเลย
แต่ว่า เธอนั้นไม่สามารถที่จะทำลายน้ำใจของเหอจื่ออันได้ ดังนั้น ก็เลยฝืนกินเข้าไปประมาณหนึ่ง
เห็นว่าเวินหนิงกินอาหารตามปกติ เหอจื่ออันถึงได้สบายใจ เลยออกไปจากที่นี่
เห็นว่าเขาออกไปแล้ว เวินหนิงถึงได้เอามืออุดปากแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป
อาหารที่กินเข้าไปเมื่อกี้ ล้วนเป็นสิ่งที่เธอฝืนตัวเองให้กินเข้าไป ถึงแม้ว่าจะไม่ได้กินเข้าไปมาก แต่กลับมีความรู้สึกว่าอยากจะอาเจียนออกมา
เหมือนกับเป็นเพราะว่าความฝันเมื่อกี้ ตอนนี้แม้แต่จะกินอาหารเธอก็กินไม่ลง แค่คิดว่าลูกของตัวเองอาจจะกำลังเจอกำเรื่องทรมานอยู่ เธอก็ไม่มีความอยากอาหารเลย
.........
บริษัทตระกูลลู่
ห้องทำงานชั้นบนสุด อันเฉินกำลังยืนอยู่หน้าโต๊ะทำงานของลู่จิ้นยวน มีสีหน้าเคร่งขรึม
สองสามวันมานี้เขามัวแต่สืบเรื่องที่ตั้งของเกาะร้าง แต่ว่า เย่หวานจิ้งกลับทำความสะอาดและทำลายหลักฐานทั้งหมดไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้ แม้แต่ใครที่เคยไปเกาะนั้นบ้างก็ยังไม่รู้
แถม เพื่อที่จะทำลายหลักฐาน เย่หวานจิ้งยังไปโน้มน้าวให้นายท่านลู่ ปิดประกาศขายเกาะร้างนั่น
สถานที่แห่งนั้นถูกขายออกไปแล้วล่ะก็ อยากจะสืบหาเบาะแสต่อ
ใต้ดวงตาของลู่จิ้นยวนมีรอยคล้ำอยู่เล็กน้อย ไม่กี่วันมานี้
อาจเพราะสัญชาตญาณ บางที อาจเพราะความพยายามบางอย่าง
เขาส่งคนของตัวเองออกไปตรวจสอบทุกโณงพยาบาลภายในประเทศแล้วรอบหนึ่ง แต่ว่า
"ไม่มีทาง ผมไม่เชื่อว่าบนโลกใบนี้จะไม่มีเรื่องไหนที่จะไม่ทิ้งร่องรอยไว้เลย ตรวจสอบต่อไป!"
เสียงแหบแห้งของลู่จิ้นยวน สั่งขึ้น
อันเฉินมองเส้นเลือดสีแดงที่ปูดขึ้นมาในตาเขา ก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน เขาไม่เห็นว่าเขานั้นน่าสงสารขนาดนี้มาก่อน
ตั้งแต่ที่รู้เรื่องว่าเกิดเรื่องขึ้นกับเวินหนิง ลู่จิ้นยวนไม่ได้กลับบ้านมาสามวันสามคืนแล้ว นั่งตามหาตำแหน่งของเธอมาไม่ได้พักผ่อน
ประตูก็โดนเคาะ เสียงไพเราะนุ่มนวลดังขึ้น "จิ้นยวน
ลู่จิ้นยวนไม่ได้แค่เพียงปฏิเสธทุกงานที่จะต้องไปออกงานร่วมกันกับมู่เยียนหราน ตอนนี้
ด้านนึงเธอจำเป็นที่จะต้องรักษาหน้างานแต่งทั้งสองตระกูลเอาไว้ อีกด้านก็ต้องถูกทิ้งให้อยู่คนเดียว แม้แต่หน้าของคู่หมั้นก็ไม่ได้เจอ ในที่สุด ก็เลยทนไม่ไหว
"คุณหนูมู่มาแล้ว อย่างนั้น ให้ผมออกไปก่อน?"
ถึงแม้ทั้งสองคนจะหมั้นแล้ว แต่อันเฉินก็ยังไม่เปลี่ยนคำเรียก ในใจของเขา
"ไม่ต้อง นายอยู่ที่นี่แหละ"
ลู๋จิ้นยวนไม่แม้แต่จะเงยหน้า ไม่ได้สนใจเสียงเคาะประตูที่อยู่ด้านนอกเลนด้วยซ้ำ สำหรับมู่เยียนหราน ตอนนี้แม้แต่อารมณ์จะตอบรับเขายังไม่มี
ถ้าเกิดวันนั้นเธอไม่ได้ใช้วิธีสกปรกลบข้อความของอันเฉินทิ้ง บางที ตอนนี้เวินหนิงอาจจะไม่ได้เป็นแบบนี้ก็ได้
ทั้งๆที่มู่เยียนหรานได้ยินว่าภายในห้องทำงานนั้นมีเสียงคนคุยกันอยู่ข้างใน แต่ว่า สุดท้ายลู่จิ้นยวนก็ยังไม่ได้อนุญาตให้เข้าไป รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอหุบลงเรื่อยๆ หลังจากนั้นก็เคาะประตูอีกครั้ง
"จิ้นยวน คุณอยู่หรือเปล่าคะ? ฉันเข้าไปนะคะ"
หัวคิ้วของลู่จิ้นยวนย่นเข้าหากันแสดงถึงความรำคาญ ในตอนที่กำลังจะอ้าปากพูด มู่เยียนหรานก็ผลักประตูเดินเข้ามาแล้ว
"จิ้นยวน เย็นวันนี้ครอบครัวของเรา......"
พูดยังไม่ทันจบ อยู่ๆลู่จิ้นยวนก็ลุกขึ้น "ผมนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ผมมีธุระที่ต้องทำ เรื่องตอนเย็น
พูดจบ ลู่จิ้นยวนไม่ได้มองมู่เยียนหรานที่ยืนอยู่ตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย แล้วก็อออกไปทันที
ใบหน้าของมู่เยียนหรานเปลี่ยนจากแดงไปเป็นขาวซีด ราวกับไม่ได้นึกว่าลู่จิ้นยวนจะหักหน้าเธอต่อหน้าผู้ช่วยแบบนี้
อยากจะพูดอะไร แต่ชายหนุ่มได้ออกไปแล้ว ทิ้งไว้เพียงแค่แผ่นหลังที่เย็นชาของเขา
แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะไปที่ไหนดี สองสามวันนี้ที่ทำงานหนัก
เขาไม่กล้าที่จะหยุดพัก เพียงแค่หยุดการตามหาพวกนี้
ภาพๆนั้น ทำให้เขาตกใจและหวาดกลัว
ลู่จิ้นยวนเหม่อไม่ค่อยบ่อย ในตอนนี้
แม่ของเธอพยุงเธอด้วยความระมัดระวัง "แกดูสิ แกควรจะนั่งพักเฉยๆอยู่ในบ้านถึงจะถูก
"ไม่ใช่ว่าจะขยับไม่ได้สักหน่อยนี่คะ อยู่แต่ในบ้านน่าเบื่อจะตาย......"
ลอยเข้ามาในหูของลู่จิ้นยวน เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึง
อยู่ๆเขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้ ถ้าเกิดว่าเวินหนิงเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆ คิดยังไงไป๋หลินยวี่ก็ต้องรู้เรื่อง
"อันเฉิน จองตั๋วเครื่องบินเดี๋ยวนี้ ฉันจะไปต่างประเทศ"
ลู่จิ้ยวนคิดก็ไม่คิด แล้วเริ่มการเดินทางทันที
จากการช่วยเหลือของหลินซือเฉินแล้วก็การดูแลอย่างดีจากโรงพยาบาล ตอนนี้เธอก็สุขภาพดีพอสมควรแล้ว ถึงแม้ว่าขาและเท้ายังไม่ได้ขยับได้รวดเร็วนัก
ขอแค่สุขภาพดีขึ้นเรื่อยๆ ต่อไปก็คงจะเดินได้แล้ว
[ร้อน] อ่านนวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก บทที่268 ชาตินี้ไม่มีวันให้อภัย
นวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก ได้รับการเผยแพร่ไปยัง บทที่268 ชาตินี้ไม่มีวันให้อภัย พร้อมรายละเอียดใหม่ที่ไม่คาดคิด อาจกล่าวได้ว่าผู้แต่ง ชิวเซิง ลงทุนใน บ่วงแค้นแสนรัก อย่างจริงใจเกินไป หลังจากอ่าน บทที่268 ชาตินี้ไม่มีวันให้อภัย ฉันก็ทิ้งความเศร้า แต่อ่อนโยน แต่ลึกซึ้งมาก มาอ่านตอนนี้ บทที่268 ชาตินี้ไม่มีวันให้อภัย และตอนต่อไปของซีรี่ส์ บ่วงแค้นแสนรัก ที่ Good Novel Online ตอนนี้