บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 35 จี้ใจเวินหลาน

เวินหนิงก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูประหลาด:"เวินหลานคนของเธอน่าจะสมองไม่ค่อยดีนะเนี่ย ฉันลาออกจากงานแล้วก็จริง แต่ฉันลาออกมาทำงานที่บริษัทตระกูลลู่ แบบนี้เขาไม่เรียกว่ากระเด็นออกมานะ เขาเรียกว่าเปลี่ยนงาน

เวินหลานจากที่กำลังสบายอกสบายใจ พอได้ยินเวินหนิงพูดเข้าก็เปลี่ยนเป็นเจ็บใจขึ้นมาทันที

บริษัทตระกูลลู่เหรอ?

บริษัทฯที่เด็กจบใหม่จากสถาบันดังๆแข่งกันเพื่อให้ได้เข้าไปทำงานน่ะเหรอ?

เวินหนิงจบแค่มัธยมปลาย จะเป็นไปได้ไง?

"เหอะๆ นี่พี่ช็อคจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? บริษัทตระกูลลู่จะรับคนอย่างพี่เข้าทำงานได้ยังไงกัน จะโม้อะไรก็ให้มันใกล้ความจริงหน่อยไม่ได้เหรอ?"

"เชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของเธอ" เวินหนิงไม่อยากอธิบายอะไรกับเธอมาก "ฉันยังมีงานต้องทำ ไม่มีเวลามาพูดเรื่องไร้สาระกับเธอ"

พูดเสร็จ เวินหนิงก็วางสายทันที

เวินหลานที่อยู่ปลายสายยังคงสงสัยไม่เลิก เธอเชื่อว่าเวินหนิงต้องกำลังโกหกเธอเพื่อให้เธออยู่ไม่เป็นสุข

แต่เธอก็หยุดความคิดในหัวไม่ได้ โดยเฉพาะเรื่องที่ลู่จิ้นยวนไปประกันตัวเวินหนิงที่สถานีตำรวจด้วยตัวเอง.......

หรือว่า ลู่จิ้นยวนจะเป็นคนจัดการให้เธอเข้าไปทำงานในบริษัทตระกูลลู่ เพื่อจะเก็บเธอไว้ใกล้ๆตัว?

ภาพลักษณ์ของลู่จิ้นยวนที่เวินหลานจำได้เป็นท่านประธานผู้เย็นชากว่าคนทั่วไป ไม่คิดว่าผู้ชายแบบนี้จะมาเกี่ยวข้องกับเวินหนิงได้.......

"ติดต่อไปที่บริษัทตระกูลลู่ให้หน่อย บอกว่าฉันจะขอคุยด้วยหน่อย"

.........

หลังวางสาย เวินหนิงรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกที่เธอสามารถเชิดหน้าพูดกับเวินหลาน ถึงแม้ว่ามันจะพูดได้อย่างไม่เต็มปากก็ตาม แต่ในใจกลับรู้สึกซะใจไม่น้อย

เพราะเหตุนี้ เธอถึงไม่ได้ต่อต้านงานนี้มากนัก อย่างน้อยการอยู่ที่นี่ก็สามารถทำให้เวินหลานเจ็บใจจนอยู่ไม่สุขได้

นึกถึงจุดนี้ เวินหนิงก็มีกำลังขึ้นมาทันที เธอตักน้ำมาหนึ่งถัง และเริ่มเช็คกระจกอย่างตั้งใจ

ทำๆไปเวินหนิงก็นึกขึ้นมาได้ว่า ครั้งก่อนที่เธอเข้าใจผิดเรื่องที่ว่าลู่จิ้นยวนปล่อยข่าวลือในบริษัทฯ เธอยังไม่ได้พูดกับเขาให้ชัดเจนเลย

เธอมองห้องทำงานของท่านประธานที่ไม่มีใครอยู่ ก่อนจะลังเลเล็กน้อยว่าจะเข้าไปขอโทษเขาดีมั้ย?

พอนึกถึงความร้ายกาจที่เขาทำต่อเธอช่วงนี้ เวินหนิงก็นึกอยากถอยหนี แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกของคนที่ถูกเข้าใจผิดได้เป็นอย่างดี ดังนั้นหลังจากที่เช็คกระจกเสร็จ เธอก็นั่งลงเขียนจดหมายขอโทษขึ้นมาฉบับหนึ่ง

แค่มีโอกาสให้ลู่จิ้นยวนได้อ่านก็พอละ แบบนี้เธอจะได้รู้สึกสบายใจขึ้นมาบ้าง ส่วนผู้ชายคนนั้นจะรับหรือไม่รับก็เรื่องของเขา

........

หลายวันหลังจากนั้น เวินหนิงก็ทำงานใช้แรงทั่วไปอยู่ด้านนอก

ลู่จิ้นยวนที่มีความระวังตัวสูงมาก ก็ไม่อยากเห็นหน้าเธอในเวลางาน ดังนั้นเวินหนิงเลยไม่มีโอกาสได้ส่งจดหมายขอโทษเข้าไปให้เขา

ในขณะที่เธอกำลังทำความสะอาดห้องน้ำอยู่ อันเฉินก็เดินเข้ามาหา : "ท่านประธานลู่บอกว่าอยากได้กาแฟซักแก้ว พอดีฉันติดงานด่วน เธอช่วยชงกาแฟเข้าไปให้หน่อยนะ"