บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 36 ผ่านความยากลำบากมามากมาย

sprite

" แค่ไม่กี่นาที ไม่มีผลขนาดนั้นหรอกค่ะ" เวินหนิงอดไม่ได้ที่จะตรอกกลับเขา

กว่าจะได้มามันยากลำบากแค่ไหน ให้เททิ้งแบบนี้มันน่าเสียดายนะ อีกอย่างวัตถุดิบที่ใช้ก็แพงมากด้วย ฟุ่มเฟือยแบบนี้เธอไม่สบายใจเลย

" ฉันเป็นเจ้านาย หรือเธอเป็นเจ้านาย? " ลู่จิ้นยวนย่นคิ้วถาม ก่อนมองเธอแวบหนึ่ง " ถ้าไม่อยากทำก็ออกไป"

เวินหนิงรู้สึกจำใจ ลู่จิ้นยวนชอบใช้ความเป็นเจ้านายมาข่มขู่เธออยู่เรื่อย แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้

"รู้แล้วค่ะ"

ในเมื่อเขาพูดขนาดนี้แล้ว ก็คงต้องตามนั้น

คิดได้ดังนั้น เวินหนิงก็ออกไปเริ่มชงใหม่อีกครั้ง ไม่คิดว่ารอบที่สองนี้ ลู่จิ้นยวนกลับบอกว่าเธอใส่น้ำตาลมากไป มีผลต่อรสชาติ

เวินหนิงยังคงอดทนอดกลั้น กลับไปชงใหม่

"รสชาติของกาแฟแต่ละชั้นไม่ชัดเจน ทำใหม่"

ไปๆกลับๆทำอยู่หลายรอบ ลู่จิ้นยวนยังคงไม่พอใจกาแฟที่เธอชง จนรอบสุดท้ายเวินหนิงจึงลองยกกาแฟที่เขาดื่มแล้วบอกว่าไม่ผ่านขึ้นมาชิมดู รสชาติก็อร่อยแล้วนะ........

ลู่จิ้นยวนกำลังแกล้งเธอชัดๆ

นึกดูดีๆแล้ว ตั้งแต่เธอเดินเข้ามาเขาก็เอาแต่จะไล่เธอออกไป ตอนนี้ก็ยังเอาแต่กลั่นแกล้งเธอไม่หยุด ช่างไร้สาระจริงๆ

พอรู้แบบนี้ เวินหนิงเลยไม่รีบร้อนอะไรอีก ค่อยๆทำไปอย่างเชื่องช้า ให้ลู่จิ้นยวนรอไปแล้วกัน ต่อให้ทำยังไงเขาก็คงไม่พอใจอยู่ดี

ผ่านไปพักใหญ่ อันเฉินก็กลับมาพอดี

ข้างๆเครื่องบดกาแฟมีแก้วกาแฟวางอยู่เรียงรายหลายแก้ว เขาขมวดคิ้วอย่างนึกสงสัย "นี่มันเรื่องอะไรกัน?"

เวินหนิงรีบหลบทางให้เขา "กาแฟที่ฉันชงไม่ถูกใจท่านประธานลู่เลย เธอมาชงเองดีกว่า"

อันเฉินมองดูกาแฟที่เธอกำลังชงอยู่ เนื่องจากเขาถนัดกับงานนี้อยู่แล้ว ดูแวบเดียวก็รู้ว่ากาแฟที่เธอชงไม่ต่างจากที่เขาชงเลย

แต่ในเมื่อบอสไม่ชอบก็คงทำอะไรไม่ได้ คิดได้ดังนั้น เขาจึงรับช่วงทำต่อ แล้วให้เวินหนิงออกไปซื้อของตามที่อยู่ที่เขาให้ เพื่อตัดปัญหาเธอเข้าไปทำให้ลู่จิ้นยวนไม่พอใจอีก

"เหมือนเมล็ดกาแฟจะหมดแล้ว เธอช่วยออกไปซื้อให้ฉันหน่อยนะ"

เวินหนิงพยักหน้าก่อนเดินออกไป ขณะที่เดินอยู่ก็เห็นว่ามือเธอมีรอยบวมพองอยู่หลายจุดไม่รู้ว่าไปโดนตั้งเมื่อไหร่

อาจเกิดจากตอนที่เธอพยายามวัดระดับความร้อนของน้ำที่จะชงกาแฟ และเพราะมัวแต่สนใจไปทีการชงกาแฟเลยยังไม่รู้สึกเจ็บ

มาตอนนี้ว่างแล้ว อยู่ๆก็รู้สึกเจ็บขึ้นมา

เวินหนิงจูบไปที่นิ้วมือ ก่อนจะต่อรถโดยสารไปที่ร้านกาแฟตามที่อันเฉินบอก

............

อันเฉินที่ชงกาแฟเสร็จ กำลังเดินยกแก้วกาแฟเข้าไปในห้องทำงานของลู่จิ้นยวน

พอเห็นว่าเป็นเธอ ลู่จิ้นยวนก็ปรายตามขึ้นมองเล็กน้อย" ผู้หญิงคนนั้นล่ะ?"

อันเฉินไม่รู้ว่าบอสกำลังคิดอะไรอยู่ จึงตอบไปตามจริง"ผมให้เธอออกไปซื้อของครับ"

ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้วเล็กน้อย "ต่อไปอย่าทำอะไรโดยพลการ"

อันเฉินพยักหน้ารับ ในใจก็อดคิดไม่ได้ บอสเป็นอะไรกันแน่ เขาไม่ชอบกาแฟที่เวินหนิงชงให้ แต่พอไล่เธอไปเขาก็ดูจะไม่ได้พอใจเท่าไหร่

แต่ก็นะ ความคิดของลู่จิ้นยวนไม่ใช่สิ่งที่คนทั่วไปจะเข้าใจได้ อันเฉินจึงเลือกที่จะเงียบไม่พูดอะไร

ลู่จิ้นยวนยกถ้วยกาแฟขึ้น ก่อนจะพบว่าใต้ถ้วยมีจดหมายเล็กๆอยู่แผ่นหนึ่ง เขาย่นคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะปรายตาอ่านข้อความในนั้น

"เรื่องที่เกิดขึ้นที่ไนท์คลับครั้งก่อน ต้องโทษด้วยค่ะ ฉันเข้าใจผิดเอง นึกว่าคุณเป็นคนปล่อยข่าวลือในบริษัทฯเก่าที่ฉันเคยทำงานอยู่ เพิ่งมารู้ตอนหลังว่าฉันเข้าใจผิด ต้องขออภัยคุณด้วยนะคะ"

เวินหนิงเขียนสั้นๆไม่กี่ประโยค ลายมือเธอเรียบร้อยสวยงาม มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ต่างจากที่ลู่จิ้นยวนคิดไว้

เขาคิดว่ามาตลอดว่า ผู้หญิงอย่างเวินหนิงน่าจะไม่ตั้งใจเรียนและไม่มีความสามารถอะไร ไม่คิดว่าลายมือเธอยังดูดีไม่น้อย ดูท่าแล้วเธอก็ไม่ได้ดูไร้ความสามารถอย่างที่เขาคิดไว้

อีกอย่าง ข้อความบนนั้นก็ทำให้เขานึกสนใจอยากรู้มากขึ้น

"เธอไปซื้อของที่ไหน?" ลู่จิ้นยวนหยิบกระดาษขึ้นมา ก่อนถามขึ้นทันใดด้วยความรู้สึกอยากตามไปถามเธอให้ชัดเจนกว่านี้ว่านี่มันหมายความว่าอะไร

"ไปร้านกาแฟในเมืองซีครับ" อันเฉินตอบตามจริง

"เธอกลับมาแล้ว ให้เข้ามาหาฉันหน่อย" ลู่จิ้นยวนสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

อันเฉินถอยออกไปอย่างเงียบเชียบ

............

เวินหนิงมาถึงที่ร้าน ไม่คิดว่าเมล็ดกาแฟที่จะซื้อของจะหมดพอดี ถ้าจะเอาก็ต้องรอให้ร้านที่สาขาอื่นส่งมาให้

ในเมื่อเธอกลับไปก็ไม่มีอะไรทำ อีกอย่างกลับไปก็มีแต่จะถูกลู่จิ้นยวนกลั่นแกล้ง ดังนั้นเวินหนิงจึงเลือกที่จะนั่งรอ

ขณะที่กำลังนั่งเบื่อๆอยู่ ก็มีคนเดินเข้ามาตบไหล่เธอเบาๆ

เวินหนิงหันไปมองก็เห็นว่าเป็นเหอจื่ออัน

เห็นเขาแล้ว เธอก็ยิ้มเจื่อนเล็กน้อย

เหอจื่ออันมองหน้าเธอ "ทำไมเธอถึงลาออกกระทันหันล่ะ ที่บริษัทฯมีใครรังแกเธอหรือไง? "

หลังจากวันนั้น เหอจื่ออันยังคิดอยู่ว่าจะไปหาเวินหนิง ไม่คิดว่าจะได้ข่าวว่าเธอลาออกแล้ว

แต่ก็บังเอิญมาก ไม่คิดว่าเขามาดื่มชาที่นี่แล้วจะได้เจอกับเวินหนิง

"ไม่ใช่อย่างนั้น คือ......ฉันเปลี่ยนบริษัทฯน่ะ" เวินหนิงไม่ได้บอกเรื่องที่เธอทำงานอยู่ในบริษัทตระกูลลู่

"เหรอ? แล้วเป็นยังไงบ้าง ปรับตัวได้ยัง? ถ้ามีอะไรบอกฉันได้นะ ถ้าช่วยได้ฉันจะช่วยแน่นอน"

เวินหนิงส่ายหน้า ในใจรู้สึกซาบซึ้งเล็กน้อย "ดีค่ะ ไม่มีอะไร"

ถึงแม้ว่าเหอจื่ออันจะพูดเช่นนั้น แต่เวินหนิงก็ไม่อยากจะรบกวนใคร

เหอจื่ออันมองหน้าเธอแล้ว รู้สึกว่าเธอไม่ได้สบายใจอย่างที่พูด ขณะเดียวกันเขาก็เห็นรอยพุพองบนมือของเวินหนิงเข้า

บนนิ้วมือขาวเรียวยาว มีรอยไหม้แดงๆ ดูแล้วน่าจะเกิดจากน้ำร้อนลวกแล้วไม่ได้ทำแผล

"มือเธอเป็นอะไร? " เหอจื่ออันย่นคิ้ว

[ร้อน] อ่านนวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 36 ผ่านความยากลำบากมามากมาย

นวนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก ได้อัปเดต บทที่ 36 ผ่านความยากลำบากมามากมาย ด้วยเหตุการณ์ใหม่ที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจทำให้ผู้อ่านได้รับประสบการณ์ที่น่าสนใจ ความรักของนักแสดงนำชายและหญิงจะพัฒนาไปอย่างไรที่ บทที่ 36 ผ่านความยากลำบากมามากมาย? ให้อ่าน บทที่ 36 ผ่านความยากลำบากมามากมาย และบทต่อไปของ บ่วงแค้นแสนรัก ทางออนไลน์ที่ novelones.com