บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 37 เหมือนควบคุมดูแลภรรยา
เวินหนิงส่ายหน้าแล้วยิ้มเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไร
ช่วงเวลาที่ยากลำบากแบบนั้น เธอไม่อยากพูดถึงมันอีก อีกอย่าง......
ถ้าเหอจื่ออันรู้ว่าเธอเคยติดคุกมาก่อน ก็อาจจะรังเกียจเธอก็ได้?
เวินหนิงก้มหน้าลง เหอจื่ออันเป็นคนแรกที่ปฏิบัติกับเธออย่างเป็นมิตร เธอไม่อยากให้เขารังเกียจเธอ หรือถ้าจะเป็นแบบนั้นจริง ก็อยากยื้อเวลาให้มันช้ากว่านี้หน่อย
พอเห็นว่าเวินหนิงไม่พูดอะไร เหอจื่ออันก็ไม่ได้ถามอะไรต่อ ขณะเดียวกันพนักงานของร้านกาแฟก็กลับมาพอดี ในมือถือของมาสองกล่องใหญ่
"ช่วงนี้ทางร้านเรากำลังจะปิดปรับปรุง เลยต้องรบกวนคุณรับของที่จะต้องใช้ในช่วงนี้ไปด้วยเลยนะคะ"
เวินหนิงมองดูของที่วางอยู่บนโต๊ะค่อนข้างเยอะ ดูท่าจะเอากลับลำบาก แต่พนักงานก็ได้เดินออกไปแล้ว
"เธอรอฉันอยู่ตรงนี้ก่อนนะฉันไปซื้อยาให้ แล้วจะไปส่งเธอเอง" เหอจื่ออันดูออกว่าเธอกำลังคิดอะไร เลยออกตัวช่วยก่อน
"จะรบกวนคุณมากไปนะคะ ฉันว่า........"
เวินหนิงรู้สึกเกรงใจไม่อยากทำให้เหอจื่ออันต้องมาลำบากด้วย แต่ชายหนุ่มกลับจับให้เธอนั่งลงที่เดิม "ถ้าเธอยังเห็นฉันเป็นเพื่อน ก็ต้องเชื่อฉัน"
คำว่าเพื่อน ทำให้เวินหนิงนิ่งไป เหอจื่ออันเห็นดังนั้นก็รู้สึกพอใจ ก่อนจะเดินออกไปทางร้านยา
เวินหนิงนั่งอยู่ที่เดิม ในใจรู้สึกดีใจและเศร้าใจขึ้นมา เพื่อนเหรอ.......
หลังจากที่เธอติดคุก คนที่เคยบอกว่าจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ต่างก็พากันหนีหาย เธอหมดความศรัทธาในคำว่าเพื่อนไปนานแล้ว
แต่ก็มาเจอเหอจื่ออัน แล้วยังมาบอกว่าเป็นเพื่อนกัน?
เวินหนิงส่ายหน้าเล็กน้อย นี่คงเป็นเพราะว่าเขายังไม่รู้เรื่องราวของเธอ ถ้าเขารู้แล้วคงไม่ปฏิบัติต่อเธอแบบนี้แน่
...........
ลู่จิ้นยวนที่กำลังลงจากรถอยู่ไม่ไกลนัก จากตอนแรกเขากะว่าจะขับรถเล่นซะหน่อย แต่ไม่รู้ทำไมไปๆมาๆถึงขับมาถึงที่นี่ได้
ชายหนุ่มกวาดตามองรอบๆอย่างผ่านๆ ก็เจอเข้ากับเวินหนิงที่ไม่รู้นั่งคิดอะไรอยู่ตรงริมหน้าต่าง
แสงแดดยามบ่ายที่อบอุ่นสาดส่องอยู่บนตัวเวินหนิง ดูแล้วช่างอบอุ่นนุ่มนวลเหมือนตัวเธอชุบไปด้วยทองคำสุกใส
ใบหน้าลู่จิ้นยวนดูผ่อนคลายลง ขณะที่กำลังจะเดินเข้าไป ทันใดนั้นสายตาก็ปะทะเข้ากับคนที่ไม่ได้อยากเจอคนหนึ่ง
เหอจื่ออันถือถุงยาเดินเข้ามาในร้านกาแฟอย่างเร่งรีบ ก่อนจะนั่งลงด้านหน้าของเวินหนิง ทั้งสองเหมือนคู่รักที่มาเดทกัน
ลู่จิ้นยวนกำกุลแจในมือแน่น หรี่ตาเล็กน้อย
เวินหนิงตกใจกับการกระทำของเหอจื่ออัน ไม่รู้ว่าเขาถูกร้านขายยาหลอกมาหรือเปล่า ถึงได้ซื้อยามาเจ็ดถึงแปดหลอดแบบนี้ วางอยู่บนโต๊ะดูแล้วลายตาไปหมด
"ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้จริงๆ........" เวินหนิงรู้สึกเกรงใจ
ครั้งก่อนก็เหอจื่ออันช่วยเธอไว้ ครั้งนี้ยังต้องมาเสียเงินซื้อยาให้เธออีก
"ถือซะว่าฉันรักษาสิ่งสวยงามไว้ไม่ได้เหรอ? มือสวยๆแบบนี้ต้องมาเป็นแผลเป็นมันน่าเสียดายนะ " เหอจื่ออันพูดขึ้นในขณะที่จะยื่นมือไปจับมือเวินหนิง
แต่ยังไม่ทันจะยื่นมือไปถึง ก็มีเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งพูดขึ้น ทำให้เขาต้องชะงักมือลง
"คุณชายเหอ เจอกันอีกแล้ว"
ตอนแรกลู่จิ้นยวนกะจะไม่เข้ามาทัก แต่เห็นทั้งสองกลางวันแสกๆทำเป็นมาจับมือถือแขนแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเข้ามาขัดขึ้น
"คุณชายลู่? คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง? " เหอจื่ออันขมวดคิ้วถาม
เรื่องครั้งก่อน ที่ลู่จิ้นยวนอยู่ๆก็เข้ามาชนรถเขา เขายังจำได้ดี
ถึงแม้ว่าลู่จิ้นยวนจะมีอำนาจบารมีไม่น้อยในเมืองเจียงเฉิน แต่กับนิสัยบ้าบินแบบนี้เขาก็ไม่ได้รู้สึกดีกับมันเท่าไหร่นัก
"บังเอิญน่ะ " ลู่จิ้นยวนตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สายตาเลื่อนไปมองเวินหนิงที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอก้มหน้า ไม่พูดอะไร
แต่ยิ่งเป็นแบบนี้ ยิ่งทำให้ลู่จิ้นยวนรู้สึกโมโห
"บริษัทฯจ้างเธอมา ไม่ใช่จ่ายเงินให้เธอเอาเวลางานมานั่งพลอดรักแบบนี้นะ"
เวินหนิงฟังแล้วรู้สึก อึดอัดไม่น้อย
เธอกับเหอจื่ออันแค่บังเอิญเจอกัน เขาพูดแบบนี้ จะทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้นะ
"ขอโทษค่ะ ฉันจะรีบกลับไป" เวินหนิงรีบลุกขึ้น เตรียมจะไปยกของสองกล่องนั้นขึ้น
ตอนนี้เธอไม่อยากอยู่ท่ามกลางคนสองคนนี้ อยากรีบหลีกหนีออกไปให้เร็วที่สุด
"เดี๋ยวก่อน เวินหนิง เธอทำงานอยู่ที่บริษัทตระกูลลู่เหรอ?" เหอจื่ออันรู้สึกแปลกใจ
มาตรฐานการรับสมัครคนของบริษัทตระกูลลู่สูงมาก เป็นที่รู้กันดีในเมืองเจียงเฉิน แล้วนี่ก็ไม่ใช่ช่วงเปิดรับสมัครงานด้วย แล้วเธอเข้าไปได้ยังไง?
แต่ที่น่าแปลกใจอีกก็คือ ลู่จิ้นยวนที่ปกติจะยุ่งมาก กลับมีเวลามาสั่งสอนพนักงานเล็กๆคนหนึ่งถึงที่นี่
หรือว่า พวกเขาทั้งสองรู้จักกัน?
"เรื่องมันยาวน่ะ ฉันไปก่อนนะ" เวินหนิงผงกหัวให้เล็กน้อย หยิบของแล้วเตรียมเดินจากไป
"คุณชายลู่ ฉันไปส่งพนักงานเล็กๆของคุณ คุณคงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย?
ลู่จิ้นยวนมองทั้งสองด้วยสายตาไม่แยแส
สำรับเหอจื่ออันแล้ว เขาก็พอได้ยินมาบ้างว่าเป็นผู้ชายที่ทำดีไปทั่ว หรือตอนนี้เขากำลังจะใช้วิธีนี้มาตามจีบเวินหนิง?
ลู่จิ้นยวนสีหน้าเข้มขึ้น "ถ้าคุณชายเหอมีความตั้งใจแบบนั้น ผมก็จะไม่ขัด งั้นก็รบกวนคุณส่งของทั้งหมดไปที่บริษัทฯผมด้วยนะครับ ส่วนเธอ....."
[ใหม่] อ่านนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก บทที่ 37 เหมือนควบคุมดูแลภรรยา ออนไลน์
คุณกำลังอ่าน บทที่ 37 เหมือนควบคุมดูแลภรรยา ของนิยาย บ่วงแค้นแสนรัก เยี่ยมชมเว็บไซต์ novelones.com เพื่ออ่านซีรี่ส์ บ่วงแค้นแสนรัก ฉบับเต็มโดยผู้แต่ง ชิวเซิง ทันที คุณสามารถอ่าน บทที่ 37 เหมือนควบคุมดูแลภรรยา ออนไลน์ได้ฟรีหรือดาวน์โหลด PDF ฟรีลงในอุปกรณ์ของคุณ
การค้นหาที่เกี่ยวข้อง บทที่ 37 เหมือนควบคุมดูแลภรรยา: