บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 114

ลู่จิ้นยวนไปส่งมู่เยียนหรานที่โรงแรมแล้ว

“ตอนนี้ยังไม่ดึกมาก อยากออกไปดื่มกาแฟหน่อยไหม? ”

มู่เยียนหรานไม่อยากให้เขาจากไปแบบนี้ ยิ่งกังวลว่าเขาจะไปหาผู้หญิงคนนั้นในโทรศัพท์ ดังนั้นจึงเอ่ยชวนก่อน

ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า “เธอนั่งเครื่องมานานมาก ตั้งใจพักผ่อนเถอะ”

พูดจบก็เดินออกมาจากที่นี่

ในใจมู่เยียนหรานไม่พอใจนิดๆ แต่ไม่ได้แสดงอาการออกไป

หลังจากเฝ้ามองส่งลู่จิ้นยวนออกไปแล้ว ก็มีคนโทรหาเธอ เป็นนายหน้าของการแสดงเธอในต่างประเทศ ชื่อซุนอวี่โหรว

“ดีจังนะ เพิ่งกลับมาลู่จิ้นยวนก็ไปรับเธอ มีข่าวดีใช่หรือเปล่า? ”

ซุนอวี่โหรวเห็นข่าว ก็อดไม่ได้ที่จะโทรมาหาเธอ

“เธอรู้ได้ยังไง? ”

“ข่าวเต็มไปหมด รูปของพวกเธอ ถ่ายได้ทันสมัยกว่าโปสเตอร์หนังอีก”

มู่เยียนหรานได้ยินแล้วก็ยิ้มขึ้นมาบนใบหน้า วางสายไป แล้วเปิดโทรศัพท์ดูข่าวที่เกี่ยวข้อง

รูปภาพของเธอและลู่จิ้นยวนจับมือกันแพร่กระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต อย่างไรแล้วทั้งสองคนก็มีชื่อเสียง และดูเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยกอีก ดังนั้นสื่อจึงฮือฮาอย่างมาก

มู่เยียนหรานยื่นมือออกไปสัมผัสลู่จิ้นยวนใบรูปภาพ แม้จะเป็นภาพถ่ายจากที่ไกลๆ ธรรมดา ชายคนนั้นก็ดูงดงามไม่เหมือนบุคคลธรรมดาเช่นเคย

เธอคิด ก็มีแค่เพียงลู่จิ้นยวนผู้ชายแบบนี้เท่านั้นที่อยู่ในสายตาเธอ

ดังนั้น เธอห้ามทำเขาหลุดไปเด็ดขาด

……

เวินหนิงนอนไม่สงบทั้งคืน เมื่อตื่นมาในวันรุ่งขึ้น จึงรู้สึกเหนื่อยล้าไปทั้งร่าง

เปิดโทรศัพท์ ก็เห็นข่าวที่เกี่ยวข้องลู่จิ้นยวนอย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะช่วงนี้วงการบันเทิงสงบนิ่ง กว่าจะมีประเด็นในตอนนี้ สื่อมวลชนทุกสำนักจึงติดตามกันเป็นจำนวนมาก

เวินหนิงเกิดความหงุดหงิดในใจ ถึงขนาดไม่อยากไปทำงานเจอหน้าลู่จิ้นยวน

เมื่อคืนเธอสืบหาเกี่ยวกับมู่เยียนหรานคนคนนี้ จากนั้นก็รู้ตัวดีว่ายังห่างชั้นกับเธอมาก

มู่เยียนหรานมาจากตระกูลมีชื่อเสียง ถึงแม้ตอนนี้ตระกูลมู่จะไม่ได้เจริญรุ่งเรืองขนาดนั้น แต่อย่างไรแล้วก็อยู่ระดับเดียวกับลู่จิ้นยวน เธอไม่ใช่คุณหนูที่เกเรไร้การศึกษา ไม่เพียงแต่มีรูปลักษณ์ที่โดดเด่น แต่ยังเป็นอัจฉริยะด้านดนตรี เพียงไม่กี่ปี ก็ได้รับรางวัลไม่น้อยในการแข่งขันทั้งในและต่างประเทศ

คนแบบนี้ถึงจะเหมาะสมกับลู่จิ้นยวน แต่เธอ……คนที่เคยติดคุก จะเปรียบเทียบได้อย่างไร

ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด เวินหนิงโทรหาอันเฉิน บอกว่าวันนี้ตัวเองเหนื่อยเกินไป อยากอยู่บ้านพักผ่อน

เธอไม่อยากเผชิญหน้ากับลู่จิ้นยวน และไม่อยากตัวขัดขวางมู่เยียนหรานในสายตาเขา

อันเฉินรีบบอกเรื่องนี้กับลู่จิ้นยวนอย่างรวดเร็ว

ลู่จิ้นยวนขมวดคิ้ว แล้วโทรหาเวินหนิงโดยตรง

เวินหนิงเห็นชื่อลู่จิ้นยวนกะพริบบนโทรศัพท์ ในใจก็รู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย แต่ก็รับสาย “มีอะไรเหรอ? ”

ลู่จิ้นยวนแค่รู้สึกว่าเสียงเธอมีความห่างเหินเล็กน้อย จึงดึงเนกไท “ไม่สบายเหรอ? ”

จู่ๆ เวินหนิงก็รู้สึกว่าลู่จิ้นยวนแปลกมาก ทั้งๆ ที่คนที่เขาชอบจริงๆ กลับมาแล้ว ทำไมตอนนี้ต้องทำท่าเป็นห่วงเธอมากด้วย?