บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 122

เวินหนิงไม่ได้ตอบ คำพูดของเหอจื่ออันทำให้เธอนั้นรู้สึกถึงความไม่ปกติ

เธอถึงจะรู้ตัวว่า แท้จริงแล้วความใจดีที่เหอจื่ออันมีให้เธอนั้นมันเกินกว่าขอบเขตของคำว่าเพื่อนไปแล้ว

หรือว่าเขา......

“จื่ออัน เราเป็นเพื่อนกัน แม้อนาคตนายจะมารบกวนฉัน ฉันเองก็จะมีเรื่องที่จะให้นายช่วยเหมือนกัน”

เวินหนิงปฏิเสธแบบอ้อมๆ กับเหอจื่ออันนั้น เธอรู้สึกขอบคุณอย่างจริงใจ ไม่ใช่ความรักเลย และเธอในตอนนี้ไม่สามารถที่จะรักใครได้หรอก

เหอจื่ออันจะเจอคนที่ดีแน่นอน

คนฉลาดอย่างเหอจื่ออันจะฟังไม่ออกได้ยังไงว่าเวินหนิงกำลังวาดเส้นความสัมพันธ์อย่างชัดเจน ใจของเขานั้นเจ็บแปลบขึ้นมา แต่ก็ยังตอบกลับด้วยรอยยิ้มว่า“แน่นอน ถ้าถึงตอนที่ลูกเธอคลอดออกมาแล้ว ให้ฉันเป็นพ่อบุญธรรมนะ”

เวินหนิงหัวเราะ เหอจื่ออันที่ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆนั้น หัวใจของเขารู้สึกขมขื่นและปลอบโยน“งั้นแค่นี้ละกัน เรื่องแม่ของเธอ ฉันจะหาวิธีแก้ไขโดยเร็วที่สุด”

เวินหนิงและเหอจื่ออันคุยกับอีกไม่กี่ประโยค ถึงจะวางสายไป

......

เวินหนิงเอาสัมภาระส่งกลับบ้าน ถึงจะไปโรงพยาบาลไปตรวจสุขภาพของครรภ์

เวินหนิงเหม่อตลอดทาง เดี๋ยวๆก็จะคิดถึงเรื่องมู่เยียนหรานกับลู่จิ้นยวน

พอถึงโรงพยาบาล เวินหนิงที่กำลังจะเดินเข้าไปนั้นก็มีเสียงเรียกขึ้นจากทางด้านหลังของเธอ“เวินหนิง ใช่เธอหรือเปล่า”

หวี๋เฟยหมิงมองเห็นเธอแต่ไกลแล้ว แม้ตัวของเวินหนิงนั้นจะแต่งกายด้วยชุดธรรมดา เป็นระเบียบเรียบร้อย แต่มันกลับดึงดูดความสนใจของเขา

ในความคิดของเขาแล้ว เวินหนิงควรที่จะเป็นของเขา ก็พวกเขาเคยมั้นกันมาก่อน แต่ก่อนเวินหนิงรักเขาหัวปักหัวปำ มันไม่ปกติเลยที่ตอนนี้เธอเพิกเฉยต่อเขาเช่นนี้

เวินหนิงเห็นหวี๋เฟยหมิงก็ไม่ได้มีสีหน้าที่ดีให้ ตัวตนที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้เธอมองทะลุปรุโปร่งแล้ว ครั้งที่แล้วที่เขามาคุกคามเธอ แล้วโยนความผิดให้เธอทุกอย่าง คนขี้ขลาดแบบนี้ เห็นแล้วก็รู้สึกรำคาญ

“ทำไมถึงจะเป็นฉันไม่ได้? โรงพยาบาลนี้ไม่ใช่ของเธอสักหน่อย”

เวินหนิงไม่ไว้หน้าเลยสักนิด จับใบนัดตรวจกำลังจะไปตรวจร่างกาย

หวี๋เฟยหมิงโดนเธอตอกกลับ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้ และไม่ได้โกรธอะไรมากนัก กลับขยับเข้าไปใกล้อีก“ฉันแค่มาคุยด้วยสักหน่อย ทำไมต้องทำเหมือนถือปืนถือไม้ด้วย ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ฉันแนะนำหมอให้เธอได้นะ ”

เวินหนิงมองเขา ไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกไป หวี๋เฟยหมิงอาจจะลืมไปแล้วว่าครั้งที่แล้วโดนลู่จิ้นยวนไล่ออกจากโรงพยาบาลยังไง สภาพน่าเวทนามาก

“ฉันไม่ต้องการ”เวินหนิงไม่อยากสนใจเขาอีก ทันทีที่เธอกำลังจะเดินหนีนั้น หวี๋เฟยหมิงยื่นมือมาคว้ามือเธอไว้ แล้วแย่งใบตรวจจากมือเธอไป

เวินหนิงตกใจอยากแย่งกลับมานั้นก็ไม่ทันเสียแล้ว หวี๋เฟยหมิงกวาดตามองข้อมูลในกระดาษแผ่นนั้น ตรวจครรภ์หรอ?

หน้าของเขานั้นบิดเบี้ยวไปเล็กน้อย เวินหนิงท้องอย่างงั้นหรอ เด็กเป็นของใครกัน ผู้ชายวันนั้นหรอ?

“เวินหนิง เธอท้องหรอ? ทำไมเธอถึงไม่รักงวนสงวนตัวแบบนี้?”

หวี๋เฟยหมิงรู้สึกเหมือนของๆตัวเองนั้นแปดเปื้อนไปแล้ว เขาเองยังไม่ได้จับต้องเวินหนิงเลย แต่เธอกลับมีอะไรกับผู้ชายคนอื่นไปแล้ว ทั้งยังท้องแล้วด้วย

“มันเกี่ยวอะไรกับนาย นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน ขอความกรุณาให้เกียรติกันด้วย!”