บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 208

มู่เยียนหรานไม่อยากยอมรับความจริงข้อนี้ แต่โทนเสียงที่ลู่จิ้นยวนเรียกชื่อเวินหนิง มันวนเวียนในหัวสมองเธออยู่นาน ไม่หายไป

เสียงเอ้อระเหย เอาอกเอาใจแบบนั้น เมื่อก่อนเธอเคยได้ยินเมื่อนานมาแล้ว ตอนนี้ลู่จิ้นยวนเรียกชื่อเธอมีแต่ความเย็นชา ไม่ต่างจากคนอื่นๆ

ขณะที่มู่เยียนหรานกำหมัด ในใจรู้สึกเจ็บปวด ในห้องก็เกิดการเคลื่อนไหวบางอย่าง เธอรีบทำให้ตัวเองใจเย็นลง แล้วเคาะประตู “จิ้นยวน ท่านปู่เรียกให้คุณลงไปกินข้าว”

ลู่จิ้นยวนได้ยินเสียงมู่เยียนหราน ก็วางสาย เดินออกไป “รู้แล้ว”

มู่เยียนหรานก้มหน้า ไม่ให้เขาเห็นความผิดปกติแม้แต่นิด

ทั้งสองลงไปข้างล่าง กินข้าวกับนายท่าน

นายท่านลู่ตัดสินใจเพิ่มหัวข้อการพูดคุยให้ทั้งสองคน หวนถึงอดีตไม่หยุดหย่อน

ในตอนแรกลู่จิ้นยวนไม่ทำลายความตั้งใจของชายชรา เลยคล้อยตามไปไม่กี่ประโยค สุดท้ายแล้วก็จนปัญญา

“ท่านปู่ นั่นมันเป็นเรื่องที่ผ่านมานานมากแล้ว เราควรมองอนาคตสิครับ”

น้ำเสียงชายหนุ่มมีการหลีกเลี่ยงปัญหา แค่ถ้าคนฟังเข้าใจ ความหมายนั้นชัดเจนเป็นพิเศษ

ตะเกียบมู่เยียนหรานชะงัก ทันใดนั้นอาหารในปากก็ไร้รสชาติ เธอเข้าใจว่าลู่จิ้นยวนกำลังบอกเธอเป็นนัยๆ ว่าระหว่างพวกเขามันแตกต่างจากในอดีต คลื่นในหัวใจเธอพลุ่งพล่าน แต่เธอก็ไม่พูดอะไรเลยตั้งแต่ต้นจนจบ

บรรยากาศเย็นชาอีกครั้ง นายท่านก็หงุดหงิด “ไม่กินแล้ว”

ลู่จิ้นยวนจงใจต่อต้านเขาแท้ๆ

มู่เยียนหรานและลู่จิ้นยวนกินอาหารเย็นเสร็จอย่างเงียบๆ ชายหนุ่มบอกว่าจะขึ้นข้างบน และไม่คิดจะอยู่ต้อนรับมู่เยียนหราน

เธอถูกทิ้งให้อยู่ในห้องรับแขกคนเดียว งุนงงเป็นเวลานานมาก จนกระทั่งพ่อบ้านเดินออกมาจากห้องนายท่าน เห็นมู่เยียนหรานมีท่าทางอ้างว้าง ก็รีบเดินไปหา “คุณมู่ คุณชายเขาแค่……”

พ่อบ้านก็ไม่รู้ว่าควรปลอบมู่เยียนหรานอย่างไร ชายคนหนึ่งถ้าเมินเฉยคุณ นอกจากไม่รักแล้ว มันจะมีเหตุผลอื่นอีกได้อย่างไร?

“ท่านปู่เป็นยังไงบ้าง? กินข้าวหรือยัง? ”

มู่เยียนหรานได้สติ มองพ่อบ้าน ใบหน้าสวยของเธอไม่มีอะไรไม่เหมาะสมเลยแม้แต่นิด

พ่อบ้านตกใจกับความใจกว้างของเธอ จากนั้นก็ยิ้มด้วยความโล่งใจ “ในเมื่อเป็นแบบนี้ เดี๋ยวคุณมู่ไปช่วยกล่อมนายท่านได้ไหมครับ? ผมจะไปสั่งให้ห้องครัวทำบะหมี่น้ำหนึ่งชาม”

มู่เยียนหรานไม่ปฏิเสธแน่นอน ต้องกำจัดเวินหนิง ต้องอาศัยอำนาจของตระกูลลู่

ผ่านไปสักพักหนึ่ง พ่อบ้านยื่นถาดหนึ่งให้มู่เยียนหราน ด้านบนวางบะหมี่น้ำร้อนระอุหนึ่งชาม

หลังจากมู่เยียนหรานขอบคุณอย่างอ่อนโยน ก็เดินไป

ตอนแรกนายท่านไม่อยากคุยกับใคร การกบฏของลู่จิ้นยวน มันทำให้เขาหงุดหงิดอย่างมาก ถึงแม้ตอนนี้เขาจะอายุมากแล้ว แต่อย่างไรก็เคยชินกับการเรียกลมเรียกฝนมาตลอด ตอนนี้ไม่คิดเลยว่าจะควบคุมหลานชายตัวเองไม่ได้

“ท่านปู่ ฉันเองค่ะ”

มู่เยียนหรานเอ่ยปากเบาๆ “ตอนเย็นคุณกินไปแค่นิดเดียว ตอนนอนเดี๋ยวหิวนะคะ มันจะไม่ดีต่อกระเพาะ กินอีกนิดนะคะ”

นายท่านตกตะลึง ทันใดนั้นก็เปิดประตูให้เธอเข้ามา

การเปลี่ยนไปของมู่เยียนหราน เขาเห็นมันในสายตา เธอสามารถเปลี่ยนจากคุณหนูอารมณ์ร้ายเพื่อลู่จิ้นยวนได้จริงๆ และตระหนักได้ถึงสถานการณ์ปัจจุบันได้มากพอ

สิ่งที่ลู่จิ้นยวนต้องการ ก็คือผู้หญิงแบบนี้ คนที่ดูแลครอบครัวได้ดี มีหน้ามีตาให้เขาภายนอกได้ สร้างภาพลักษณ์ที่ดี ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างเวินหนิงที่อ่อนแอ เอาแต่พึ่งผู้ชาย

ทั้งสองนั่งเงียบๆ มู่เยียนหรานไม่รีบร้อนที่จะพูดเรื่องนั้น รับใช้นายท่านอย่างระมัดระวังและพากเพียร รอเขากินหมดแล้ว ก็ไปเก็บทำความสะอาด

“ท่านปู่ บางที เรื่องงานหมั้นพักไว้ก่อนก็ได้นะคะ”