บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 311

หวังเจี้ยนจางเห็นดวงตาทั้งสองข้างของเธอบวมแดง "รีบไปจัดการตัวเองซะ เดี๋ยวอย่าทำให้ลูกค้าของฉันหาย"

เธอทำตัวไม่ถูกก็รีบพยักหน้า "ไว้ใจเถอะค่ะบอสหวัง"

ตอนดึก โม่โยวไม่รู้ว่าจะมาเจอลูกค้าในไนท์คลับแบบนี้ เธอลังเลไปครู่หนึ่ง เจ้านายเร่งเลยจำใจต้องเดินตามไปด้วย

ในห้องวีไอพี มีบอสหลายคนนั่งอยู่บนโซฟา พอเห็นพวกเขาก็รู้สึกขนลุกทันที

"อ้าว คุณหวังมาแล้วเหรอครับ เชิญนั่งครับเชิญนั่ง"

"สาวสวยคนนี้ใครหรอครับ หน้าตาสวยเชียว" หนึ่งในบอสลุกขึ้นมาแล้วอบไหล่ของโม่โยวไว้

เธอตกใจแล้วรีบหลบทันที ทันใดนั้น สถานการณ์ในห้องก็อึดอัด จนบอสคนนั้นสีหน้าก็ตึงทันที

หวังเจี้ยนจางขมวดคิ้วแล้วรีบเปลี่ยนประเด็น จากนั้นก็มองโม่โยวตาขวาง "ทำอะไร? รีบไปรินเหล้าสิ ไปขอโทษคุณจาง"

"ขอโทษนะครับคุณจาง เด็กคนนี้เป็นดีไซน์เนอร์ของบริษัทผม ผมพาเธอออกมาครั้งแรก เธออาจจะรู้สึกเกร็งไปหน่อย"

สีหน้าของคุณจางค่อยดีขึ้นมาหน่อย

โม่โยวกัดฟันแน่นแล้วทำตามคำสั่งของเจ้านายตัวเอง ไปรินเหล้าให้เขา "คุณจางคะ เมื่อกี้ขอโทษนะคะ เหล้าแก้วนี้ก็ถือว่าเป็นการไถ่โทษนะคะ"

เธอแค่ความจำเสื่อม แต่ไม่ได้ โง่เธอมองออก วันนี้บอสเรียกเธอมาก็เพื่อให้เธอมานั่งดื่มด้วย ในใจก็อยากปฏิเสธ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะปฏิเสธยังไง

"เหอะ รู้ว่าผิดก็ดีแล้ว นิสัยของคนสวยผมเข้าใจดี แต่คนเราบางครั้งก็ต้องรู้ฐานะของตัวเอง ต้องรู้ว่าควรจะทำยังไงถึงจะขึ้นไปได้สูงกว่าเดิม"

คุณจางเอาแต่พูดอยู่อย่างนั้น ตอนที่รับแก้วมาจากเธอ ก็ยังลูกมือเธอด้วย พร้อมตบที่นั่งข้างตัวเอง "มานั่งนี่ มาดื่มกับผม"

โม่โยวรีบเอ่ยทันที "ไม่ดีกว่าค่ะคุณจาง พวกคุณคุยงานกันเถอะค่ะ ฉันนั่งอยู่ข้าง……"

ยังพูดไม่จบ ก็มีบอสแก่ๆอีกคนลากเธอไปแล้วให้นั่งข้างคุณจาง "คุณจางให้เธอนั่งเธอก็ต้องนั่ง"

เธอรู้สึกอึดอัดมาก ร่างกายก็แข็งทื่อ วินาทีต่อมา บนขาของตัวเองก็มีมือมาวางจนเธอสะดุ้งตกใจ แล้วรีบถอยหลังไปทันที

ยังไม่ทันได้เริ่มคุยอะไรกัน เธอก็ทำเสียบรรยากาศไปสองครั้ง

แล้วสีหน้าของคุณจางตึงเครียดไปกว่าเดิม หันมองไปทางหวังเจี้ยนจางแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเหน็บแนม "คุณหวัง ผมว่าวันนี้คุณไม่ได้จะมาคุยเรื่องธุรกิจ แต่จะมาทำให้ผมอารมณ์เสียมากกว่า"

"ก็แค่ดีไซเนอร์คนหนึ่ง ยังจะจองหองขนาดนั้น คนของบริษัทคุณสูงส่งขนาดนั้นเลยเหรอ"

หวังเจี้ยนจางรู้สึกเหงื่อตก แล้วรีบลุกขึ้นขอโทษทันที จากนั้นจึงเอ่ยเสียงเบากับโม่โยว "เธอเป็นอะไร? แค่ให้เธอดื่มไม่กี่แก้ว ไม่ให้เธอไปตายซะหน่อย"

"ฉันบอกเธอไว้เลย ออเดอร์ครึ่งปีหลังของบริษัทเราก็ต้องพึ่งพาคุณจาง ฉันพาเธอออกมาเปิดโลก แต่เธอกลับ ดีที่ทำให้เสียเรื่องอีก"

โม่โยวมองต่ำลงไป "บอสหวัง คะขอโทษนะคะ ฉันอาจจะดื่มเป็นด้วยไม่ได้"

หวังเจี้ยนจางมองตาขวาง "เธอพูดอะไรนะ? ท่าทางแบบนี้หมายความว่ายังไง?"

เธอสูดไทยใจเข้าลึกๆ "บอส ฉันอยู่ด้วยไม่ได้จริงๆค่ะ ฉันออกไปก่อนนะคะ" พูดจบ โม่โยวก็หันหลังเดินตรงออกไป แล้วปล่อยให้เจ้านายตัวเองอยู่อย่างนั้น

พอออกจากห้อง โม่โยวก็ถอนหายใจยาว อารมณ์ค่อยดีขึ้นมาหน่อย แต่พอเดินไม่กี่ก้าว ก็โดนคนเมาขวางทางไว้

"สุดสวย มาคนเดียวหรอ มาเล่นกับพี่ไหม" คนเมาจับแขนของเธอไว้

มือคู่นั้นออกแรงหนักมาก เธอเจ็บจนขมวดคิ้ว "คุณคะ รบกวนคุณปล่อยมือด้วยค่ะ"