บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 366

"โม่โยว คุณนั้นยังไม่อยากให้อภัยผมใช่ไหม? หรือว่า คุณคิดว่าผมนั้นไม่จริงใจมากพอ? อย่างนั้นก็ดี ถ้าเกิดว่าผมคุกเข่ายอมรับผิดกับคุณ คุณถึงจะยอมให้โอกาสผมใช่หรือเปล่า"

คำพูดผ่านๆแค่ไม่กี่คำ โม่โยวฟังแล้วเมหือนกับฟังเรื่องที่น่าตกใจมากอย่างนั้น มองเขาอย่างเหลือเชื่อ ต้องบอกเลยว่า เขาทำให้โม่โยวมองเขาใหม่อีกแล้ว

ได้ยินเสียงปีกดังขึ้น โม่เทียนยวี๋คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธอ เธอตกใจจนต้องเบิกตาโต เงียบไปโดยไม่พูดอะไรอยู่ชั่วครู่

ภาพนี้ ทำให้คนภายในคาเฟ่ ไม่ว่าจะเป็นพนักงานหรือว่าลูกค้าตกใจไปตามๆกัน มองมาทางนี้กันไม่หยุด แล้วเริ่มวิจารณ์

"โม่โยว ผมขอคุกเข่ายอมรับผิดต่อหน้าคุณ ผมไม่ขออะไรเลย เพียงแค่หังว่าคุณจะให้โอกาสผมอีกสักครั้ง " ดวงตาของโม่เทียนยวี๋หลุบต่ำลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจท้อแท้

"พระเจ้า ผู้ชายคนนั้นถึงกับคุกเข่าเลย"

"ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนเขาใช่ไหม ทำไมเขาจะต้องคุกเข่าลงด้วย"

"เมื่อกี้ไม่ใช่ว่าเขาบอกแล้วเหรอ เขาคุกเข่ายอมรับว่าผิด ผู้ชายหล่อขนาดนี้คุกเข่าให้ บาปกรรมจริงๆ"

"ผู้หญิงคนนี้จะไม่ใช่แข็งเกินไปหน่อยหรือไง แฟนของเธอทำถึงขนาดนี้แล้ว ยังมีท่าทีไม่แยแสอยู่ได้ ถ้าเกิดเป็นฉันคงให้อภัยไปตั้งนานแล้ว"

"ไม่ว่าหนุ่มหล่อคนนี้จะทำอะไรผิด แต่ว่าการคุกเข่าของผู้ชายนั้นมีค่าเหมือนทองนะ คุกเข่าลงได้ก็ถือว่าจริงใจที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะยังไง ก็ควรจะให้โอกาสเขาอีกสักครั้ง"

แล้วก็ยังมีพวกเด็กสาว ที่เห็นว่าโม่เทียนยวี๋นั้นหล่อเหลา เลยดูเรื่องที่เกิดขึ้นไปแถมยังไม่บ่นเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นด้วย ไม่ได้เพียงแค่พูดสั่งโม่โยวออกมาอย่างเสียงดังว่าให้ให้อภัยโม่เทียนยวี๋

ยิ่งไปกว่านั้นบางคนยังโทษว่าโม่โยวนั้นเลือดเย็น ไร้ความรู้สึก

ถึงขนาดที่ว่า โม่โยวที่ไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ๆก็โดนการกระทำของโม่เทียนยวี๋ ทำให้กลายเป็นหัวข้อในการสนทนาของทุกคน

โม่โยวก็เริ่มร้อนใจขึ้นมาในทันที การถูกมัดด้วยศีลธรรมอันรุนแรงแบบนี้ เป็นสิ่งที่ทำให้คนเรารู้สึกเกลียด

ลู่จิ้นยวนมองหน้าจอที่เกิดการเปลี่ยนขึ้น สีหน้าก็เย็นชาจนน่ากลัว นัยน์ตาเย็นชามองไปที่โฒ่เทียนยวี๋ เหมือนกับกำลังมองคนที่ตายไปแล้ว

เขานั้นไม่ได้กังวลความปลอดภัยของโม่โยวเลย ยังไงเสีย ข้างนอกคาเฟ่ก็คือลูกน้องของเขาที่ส่งไปคอยปกป้องโม่โยว แต่ว่ากับผู้หญิงของเขาที่โดนชี้นิ้วด่าโดยไม่รู้อิโหน่อิเหน่ เขานั้นจะคิดบัญชีแค้นนี้กับโม่เทียนยวี๋

อันเฉินอันที่ยืนอยู่ข้างๆทำท่างุนงง

"บอส คุณไม่คิดว่ามันประหลาดไปหน่อยหรือครับ? ตามที่เรานั้นได้ตรวจสอบโม่เทียนยวี๋มา ต่อให้เขานั้นจะชอบคุณหนูโม่จริง แต่ก็ไม่มีทางทำจนถึงขั้นนี้แน่"

"จากนิสัยของเขา ทำให้เขาถึงกับคุกเข่าเพื่อขอให้โม่โยวกลับไป นี่ผิดปกติมากเลยนะครับ"

ลู่จิ้นยวนไม่พูด เกี่ยวกับจุดนั้น เขานั้นรู้สึกได้อยู่แล้ว แต่ว่าเขานั้นสนใจตัวของโม่โยวมากกว่า

"ถ้ามันมีปัญหา ก็สั่งให้คนตรวจสอบต่อไป" เขาสั่งออกมาอย่างเย็นชา

"ครับบอส"

ภายในร้านคาเฟ่

มองแต่ละคนที่แสดงความคิดเห็นออกมา คิดว่าเธอนั้นควรจะให้อภัยโม่เทียนยวี๋ แล้วก็ให้โอกาสโม่เทียนยวี๋อีกครั้ง คนพวกนี้ หน้าเครียดเป็นอย่างมาก

เธอทนไม่ได้ต้องหันไปมองโม่เทียนยวี๋อีกครั้ง อีกฝ่ายยังคงก้มหน้าแล้วก็คุกเข่าอยู่เหมือนเดิม ราวกับว่าไม่ได้ยินเสียงรอบๆที่มีคนออกมาพูดแทนเขา

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พูด แต่ว่าการกระทำของเขา ก็จัดอยู่ในรูปแบบของการบีบบังคับด้วยความเงียบอยู่แล้ว สีหน้าของโม่โยวนิ่งเฉย

เธอเหลือบตาขึ้น สายตาก็มองไปยังคนที่พวกนั้นที่วิจารณ์เธอ ริมฝีปากขยับเล็กน้อย แต่ว่าในตอนสุดท้ายแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา หมุนตัวจากไปเลยง่ายๆ ก่อนจะเดินออกไปสายตาไม่ได้มองโฒ่เทียนยวี๋เลยสักนิด

โม่เทียนยวี๋ตกใจมาก แล้วรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งตามโม่โยวออกไปทันที