บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 380

ลู่จิ้นยวนหยิบเอกสารมาไว้ในมือ แล้วเปิดมันออกอย่างช้า ๆ ข้อตกลงมีทั้งหมดสิบกว่าหน้า เขาจับมันผ่าน ๆ แล้วปิดเอกสารลง โดยไม่ได้อ่านดูเลย

การกระทำนี้ ทำให้คนของทางด้านตระกูลฮอร์ตันไม่เข้าใจ

มุมปากของเขายกขึ้นเหมือนยิ้มแต่ไม่ใช่ยิ้ม “ข้อตกลงไม่ต้องรีบร้อน คุณไฮสันครับ พวกเราพูดถึงการกระจายตามสัดส่วนก่อนจะดีกว่าไหมครับ?”

ลู่จิ้นยวนไม่มีเวลามาดูเนื้อหาข้อตกลงสิบกว่าหน้านั่น และขี้เกียจจะหาข้อบังคับในการกระจายผลกำไรในนั้น ถามตรง ๆ จะไม่เร็วกว่าเหรอ

ไฮสันตะลึง จากนั้นก็ยิ้ม “แน่นอนครับ สำหรับการกระจายผลกำไรของทั้งสองฝ่าย ความคิดของพวกเราตระกูลฮอร์ตันคือสามต่อเจ็ด”

ลู่จิ้นยวนเลิกคิ้ว เป็นไปตามที่คิดว่าข้อตกลงนี้ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องดู

คนโง่ก็รู้ว่าสามต่อเจ็ดที่ตระกูลฮอร์ตันพูด คือตระกูลฮอร์ตันถือเจ็ดส่วน ตระกูลลู่ถือสามส่วน

อันเฉินที่อยู่ด้านข้างในสายตาของเขาก็แสดงออกถึงความเยาะหยัน หุ้นส่วนบริษัทตระกูลลู่คนอื่น ๆ บางคนก็อดไม่ได้ส่งเสียงแสดงความไม่พอใจออกมา เห็นได้ชัดว่าพวกเขาไม่เห็นด้วยกับการจัดสรรนี้

สีหน้าของลู่จิ้นยวนไม่ได้เปลี่ยน ยังคงยิ้มมุมปาก เพียงแต่ว่า...

“สามต่อเจ็ดเหรอ ไม่เลว พวกคุณสาม พวกผมเจ็ด ไม่เลวมาก ๆ”

ประโยคนี้ทำให้คนของตระกูลฮอร์ตันสีหน้าเปลี่ยนในทันที

ไฮสันกระตุกมุมปากอย่างยากเย็น “ประธานลู่ครับ ความหมายของพวกเราตระกูลฮอร์ตันก็คือ แน่นอนว่าพวกเราเจ็ดส่วน คุณนี่ช่างเล่นจริง ๆ นะครับ”

ลู่จิ้นยวนพยักหน้าอย่างตื่นตัว “ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ พวกคุณถือเจ็ดส่วนเหรอ? เป็นไปอย่างที่คิด คนตระกูลฮอร์ตันก็ชอบล้อเล่นเช่นกัน ดูคำพูดนี้สิครับ น่าตลกเป็นอย่างมาก” ขณะที่พูดก็หยิบหนังสือข้อตกลงตรงหน้าโยนไป เหมือนกับโยนขณะยังไงยังงั้น

รอยยิ้มบนใบหน้าของไฮสันไม่สามารถดำรงอยู่ได้ สีหน้าขอบคนอื่น ๆ ของคนตระกูลฮอร์ตันก็เคร่งขรึมลง

ฟิลก็อยู่ข้างในนั้น ถึงแม้ไฮสันจะสั่งสอนเธอไปหนึ่งชุด แต่เธอก็ยังดูหมิ่นประเทศจีน ในสายตาของเธอ ให้บริษัทตระกูลลู่ถือสามส่วนก็ถือว่าได้เปรียบลับฟ้าแล้ว

บริษัทตระกูลลู่นี้ยังไม่รับปาก แถมยังรู้สึกว่าน้อย ไม่รู้จักแยกแยะผิดถูก เธออยากจะระเบิดความโมโหออกมามาก แต่เมื่อคิดได้ถึงคำเตือนของไฮสัน ก็ข่มอารมณ์เอาไว้

ไฮสันหรี่ตา “ประธานลู่ ความร่วมมือของพวกเราตระกูลฮอร์ตันและบริษัทตระกุลลู่ เพียงแค่ต้องการช่องทางการตลาดที่บริษัทตระกุลลู่เชี่ยวชาญเท่านั้น เมื่อได้รับความร่วมมือแล้ว บริษัทตระกูลลู่ไม่ต้องทำอะไร ก็ได้กำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์ในทุกปี ผมคิดว่านี่เป็นการซื้อขายที่คุ้มค่ามาก ๆ”

“ยอดขายของแบรนด์ฮอร์ตันของพวกเรา ประธานลู่ก็เห็นแล้ว กำไรสามสิบเปอร์เซ็นต์ถือไม่ว่าไม่น้อยนะครับ”

นิ้วมือเรียวยาวของลู่จิ้นยวนเคาะลงบนโต๊ะ เขายิ้มบาง ๆ แล้วส่ายหน้า “คุณไฮสันครับ การทำธุรกิจไม่ได้คำนวณแบบนี้นี้นะครับ”

“ตระกูลฮอร์ตันอยากจะยึดครองตลาดเครื่องแต่งกายของประเทศจีน ต้องการห่วงโซ่ในมือของผม ในทางกลับกัน ถ้าหากไม่มีการแบ่งห่วงโซ่จากผม เกรงว่าพวกคุณจะออกแบบเสื้อผ้าได้ดีขนาดไหน ยอดขายของประเทศ M จะสูงแค่ไหน ก็ยึดคลองตลาดของประเทศจีนไม่ได้”

“และถ้าอยากให้บริษัทตระกูลลู่หยิบห่วงโซ่ออกมาแบ่งปัน ก็ต้องดูข้อต่อรองของตระกูลฮอร์ตันว่าจะพอดึงดูดใจจผมได้ไหม”

“ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ กำไรสามส่วน...” คำพูดด้านหลังยังพูดไม่จบ คนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็รู้ว่าหมายความว่าอะไร

สีหน้าของไฮสันค่อย ๆ จมดิ่งลง เขาไม่ได้พูดอะไร ฟิลที่อยู่ด้านข้างอดไม่ไหวจึงพูดขึ้นอย่างโมโห “ลำพองใจอะไร กำไรสามส่วนมีคนเยอะแยะที่อยากจะได้ คิดจริง ๆ เหรอว่าตระกูลฮอร์ตันของพวกเราอยากจะร่วมมือกับพวกนายเท่านั้น?”

ลู่จิ้นยวนยักไหล่ ทำท่าทางยื่นมือออก “ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ตามสบายครับ”

“หุบปาก” ไฮสันถลึงตาแรง ๆ ใส่ฟิล

ครั้งที่แล้วเขาได้พูดไว้แล้ว ว่าจะร่วมมือกับบริษัทตระกูลลู่เท่านั้น หากมีบริษัทอื่นที่สามารถเลือกได้ ครอบครัวฮอร์ตันผู้สง่างามของเขาก็ไม่ต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำแล้ว