บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 468

เวินหนิงเห็นผู้หญิงตรงหน้าที่สีหน้าเหมือนกับเห็นผี เธอสามารถเข้าใจความรู้สึกนั้นได้เป็นอย่างดี

ไม่ว่ายังไง ... เธอกลายเป็นคนตายไปแล้วในสายตาของคนอื่น ๆ

“ ฉันเป็นลูกสาวของไป๋หลินยวี่ เวินหนิง ก่อนหน้านั้นฉันได้รับอุบัติเหตุบางอย่าง ตอนนี้เพิ่งกลับมาค่ะ ”

โจวหรานมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ปฏิกิริยาของเธอจริงจังมาก อย่างน้อยตัวเองไม่เห็นการเสแสร้งหรือมีเจตนาไม่ดี

หรือจะบอกว่า น่าจะไม่มีใครมาแอบอ้างผู้หญิงที่ธรรมดาคนหนึ่ง

“ ทุกวันนี้ คุณเป็นคนดูแลคุณแม่ของดิฉันมาโดยตลอด ลำบากคุณไม่น้อยเลย ต้องขอบคุณมากค่ะ”

เวินหนิงพูดจากก้นบึ้งของหัวใจ ตลอดเวลาที่ผ่านมาเธอที่เป็นลูกสาวไม่อยู่ข้างๆแม่ของเธอ ซึ่งเป็นคนตรงหน้าคนนี้คอยดูแลคุณแม่ของเธอคนเดียว สำหรับโจวหรานนั้นเธอจึงรู้สึกสนิทสนมและใกล้ชิดเป็นพิเศษ

“ นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำ”

โจวหรานเก็บความตกใจที่แสดงออกอยู่บนหน้าลง กลับสู่สีหน้าที่ปกติ

แม้ว่าต่อหน้าทุกคนเธอนั้นอยู่ในนามแม่บ้านของไป๋หลินยวี่ แต่จริงๆเลย ก่อนหน้านั้นเธอได้รับการฝึกอบรมมาเป็นอย่างดี เมื่อจำเป็นจริงๆ ต่อให้คนอื่นลงมือก่อนก็ตามเธอก็ไม่กลัว

เดิมที เธอได้รับการฝึกอบรมจากเหอจื่ออันเพื่อทำงานที่สำคัญกว่านี้ แต่ต่อมา สุดท้ายก็ถูกจัดให้มาอยู่ดูแลไป๋หลินยวี่ และที่สำคัญหน้าที่ของเธอก็กลายเป็นการปกป้องความปลอดภัยของไป๋หลินยวี่ในตอนนี้

ซึ่งโจวหรานก็ไม่รู้ถึงเหตุผลหรือความหมายอย่างชัดเจนของเหอจื่ออันที่จัดเธอให้มาอยู่น่ะจุดนี้ ตอนแรกยังมีการต่อต้านเล็กน้อย ด้วยความสามารถของเธอมาเป็นแค่แม่บ้านวัยกลางคนเท่านั้น

ซึ่งเป็นกันใช้งานที่ไม่เหมาะสมเอาสักเลย

แต่ได้ยินมาอย่างลับๆว่า เป็นเพราะไป๋หลินยวี่มีลูกสาวคนหนึ่ง ซึ่งเป็นคนที่เหอจื่ออันรักมาก

นี่เป็นเพราะคนคนนั้นได้เสียชีวิตไปแล้ว และการเสียชีวิตของเธอก็เกี่ยวข้องกับเขาอย่างมาก ถึงได้เป็นอย่างที่เห็น

แต่คิดไม่ถึงว่า วันนี้คนที่ทุกคนคิดว่าเธอตายไปแล้ว5ปี กลับมาแล้ว

ณ เวลานี้ เธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเรื่องดีหรือเรืองร้าย

“ ตอนนี้ ..เขา. สบายดีมั้ย”

เวินหนิงมองไปที่สีหน้าสับสนของโจวหราน คิดไปคิดมาเลยถามคำถามนี้ขึ้น

โจวหรานเหลือบมองเธอ “ ตั้งแต่ที่คุณตาย เขาเกือบจะบ้า และยังคิดจะใช้อำนาจที่มีอยู่ในมือไปสู้กับตระกูลลู่ด้วย”

เวินหนิงกลั้นหายใจชั่วขณะ

เธอรู้ดีว่าการตายของเธอ จะทำให้เกิดปฏิกิริยาอย่างลูกโซ่อย่างแน่นอน แต่ถ้าเหอจื่ออันเสียสละเพื่อเธอจนถึงขนาดนี้ เธอจะต้องรู้สึกผิดไปชั่วชีวิตแน่ๆ

“ แต่ยังดี ถูกเจนนี่ห้ามเอาไว้ เพราะด้วยสภาพจิตใจของเขาในเวลานั้นและอำนาจในมือของเขา จะไปสู้กับตระกูลลู่นั้น ก็เสมือนการเอาไข่ไปตีกับหินเท่านั้น ”

“ แล้วตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้าง

เพราะเหตุผลบางอย่างทำให้ฉันสูญเสียความทรงจำไป จึงไม่ได้ติดต่อกับเขาเลย และวิธีการติอต่อของเขาก็เปลี่ยนไปหมดแล้วเช่นกัน ฉันหาวิธีบอกเขาไม่ได้ คุณพอจะเอาเบอร์โทรของเขาให้ฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันอยากบอกเขาว่าฉันไม่เป็นไร เขาไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิด "

" ตอนนี้เขากำลังทำสิ่งที่สำคัญมาก แม้แต่ฉันก็สามารถติดต่อเขาได้แค่เฉพาะบางครั้ง ฉันจะช่วยบอกเขาให้เรื่องที่ว่าคุณยังไม่ตาย"

โจวหรานเห็นความวิตกกังวลบนใบหน้าของเวินหนิง แต่ไม่ได้ให้วิธีการติดต่อของเขากับเธอตรงตามที่เวินหนิงต้องการ

เวินหนิงสะดุ้งเล็กน้อย รู้สึกได้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเธอ ไม่อาจหยั่งรู้ได้

“ ฉันอยากบอกเขาด้วยตัวเอง ไม่ได้เหรอ”

" ฉันกลัวว่า ถ้าเขารู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ มันจะไปรบกวนจิตใจของเขา เพราะสิ่งที่เขากำลังทำอยู่ในตอนนี้มันสำคัญมาก ไม่สามารถถูกรบกวนได้"

โจวหรานพูดอย่างเฉยชา เวินหนิงเห็นว่าต่อให้ตายร้ายดียังไงเธอก็ไม่ยอมพูด จึงต้องยอม " ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณแล้ว "

โจวหรานพยักหน้า

เวินหนิงยังอยากจะพูดบางอย่างต่อ ในขณะนี้พยาบาลก็ได้เปิดประตูเดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยพอดี ดูเหมือนว่าจะฉีดยาให้ไป๋หลินยวี่ เธอจึงส่งสัญญาณแล้วเดินเข้าไปในห้องผู้ป่วยเพื่อช่วยเหลือพยาบาล

โจวหรานมองตามหลังเธอแล้วขมวดคิ้ว

โจวหรานหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา จากนั้นหามุมว่างหนึ่งที่ไม่มีคน แล้วโทรหาหมายเลขที่เหอจื่ออันเคยทิ้งไว้ให้เธอ