คิดสักพัก ผู้หญิงคนนั้นก็เหลือบมองอันเฉิน “คุณจะพิสูจน์ยังไงว่าคุณพูดจริงหรือโกหก? ”
ทุกวันนี้ เธอขายภาพวาดของโรซินานเต้ให้กับตระกูลฮอร์ตันได้เงินไม่น้อย แต่มนุษย์มักโลภมาก ถ้ามีคนเสนอราคาที่สูงกว่า เธอก็ไม่รังเกียจที่จะเปลี่ยนคนร่วมมือ
อันเฉินหยิบเช็กเปล่าออกมาหนึ่งใบ “แค่คุณทำให้เจ้านายผมพอใจ บนนี้คุณจะเขียนยังไงก็ได้”
ผู้หญิงคนนั้นตาเป็นประกาย “แล้วยังรออะไรอยู่ล่ะ ฉันไปเจอเขาได้เลย”
“ไม่ คนที่เจ้านายผมอยากเจอคือเด็กวัยรุ่นคนนั้น ”
ผู้หญิงคนนั้นเหลือบมองโรซินานเต้ที่จ้องกระดาษวาดภาพอย่างเหม่อลอย คิดสักพักก็พยักหน้า
อันเฉินอาศัยความช่วยเหลือจากเจ้าหน้าที่ไม่กี่คน พาสองคนออกมาจากประตูหลัง จากนั้นก็ตรงไปที่บริษัทตระกูลลู่
ระหว่างทาง เขามองสำรวจเด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นครั้งคราว
สาวน้อยสวมชุดโลลิต้าสีดำ บอบบางเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ระหว่างทาง เธอไม่พูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว ไม่ได้มองไปที่ทิวทัศน์นอกหน้าต่าง แค่มองตรงไปข้างหน้าแบบนั้น
ความรู้สึกนี้ มันแปลกมากจริงๆ
อันเฉินเบนสายตาออกมา ตั้งใจขับรถ
ไม่นาน รถก็ขับมาถึงบริษัทตระกูลลู่
อันเฉินพาพวกเขาไปยังชั้นสูงสุด ลู่จิ้นยวนรออยู่ที่นั่นตั้งนานแล้ว
“เจ้านาย เขามาแล้วครับ”
ลู่จิ้นยวนได้ยินก็ขมวดคิ้ว “เข้ามาสิ”
อันเฉินพาสองคนเข้ามาในห้องทำงาน ลู่จิ้นยวนเพิกเฉยหญิงวัยกลางคนที่หน้าเงินโดยตรง มองเด็กผู้หญิงที่เวินหนิงพูดถึง
รูปลักษณ์ภายนอกไร้ที่ติจริงๆ แต่แววตาและท่าทีนั้นประหลาดมาก
เห็นลู่จิ้นยวนมองสำรวจ หญิงวัยกลางคนที่ถูกครอบงำด้วยสถานที่หรูหราแห่งนี้ก็ก้าวไปข้างหน้า “นี่หลานสาวฉัน เห็นเธอมีสภาพนี้ แต่เธอเป็นถึงอัจฉริยะด้านการออกแบบเชียวนะ”
“หืม? ”
สภาพแบบนี้?
เธอเป็นอะไร?
“เด็กคนนี้ไม่มีพ่อไม่มีแม่ตั้งแต่เด็ก มีป้าอย่างฉันคนนี้เลี้ยงดูเธอจนโตอย่างยากลำบาก เธอโตป่านนี้แล้วก็ยังไม่พูด ทุกวันเอาแต่วาดภาพบนกระดาน ไม่นานมานี้ฉันเห็นว่าเธอวาดภาพได้สุดยอดมาก คุณผู้ชาย ถ้าคุณให้โอกาสเราสักครั้ง คุณจะไม่ผิดหวังแน่ๆ ”
ได้ยินเธอพูด โรซินานเต้ก็ยังไม่เอ่ยปาก แค่มีความโกรธฉายแววบนใบหน้า และลู่จิ้นยวนเห็นมัน
ในใจเขาก็เข้าใจอะไรบางอย่างบ้างแล้ว
เกรงว่า สาวน้อยคนนี้จะเป็นโรคออทิสติกตั้งแต่เด็ก แต่เธอมีพรสวรรค์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ เธอพูดไม่ได้ แต่มุ่งเน้นไปที่การออกแบบ ดังนั้นอายุยังน้อยขนาดนี้แต่มีความสามารถที่น่าสะพรึงกลัว
ถ้าอย่างนั้น รูปภาพที่ตี้น่าวาดออกมาพวกนั้น คาดว่ามันถูกขโมยไปจากเธอสินะ
“ตระกูลฮอร์ตันให้คุณเท่าไร? ”
ลู่จิ้นยวนได้ยินสิ่งที่ผู้หญิงคนนั้นพูดจบ ก็กล่าวขึ้นทันที
“ก็……”
ผู้หญิงคนนั้นตอบสนองทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงแค้นแสนรัก