บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 475

เมื่อลู่จิ้นยวนกลับถึงบ้าน ฟ้าก็มืดแล้ว ลู่อันหรานถูกเวินหนิงกล่อมให้ไปอาบน้ำ

เวินหนิงนั่งด้านนอกรอเขาออกมา เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู ก็มองไป

“คุณกลับมาแล้ว”

เวินหนิงก็ไม่รู้ทำไม รู้สึกเครียดนิดหน่อย อยากถามว่าสถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง ก็ไม่รู้ว่าต้องพูดอย่างไร

“ไม่ต้องเป็นห่วง ตามหาตัวคนที่เป็นนักวาดนิรนามเจอแล้ว”

ลู่จิ้นยวนเห็นเธอลังเลที่จะพูด ก็ถอดเสื้อคลุมแล้วเดินไปนั่งข้างเธอทันที “เด็กผู้หญิงที่เธอพูดถึง เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังตี้น่า”

“เธอ……ยอมพูดความจริงเหรอ? ”

เวินหนิงขมวดคิ้ว

ลู่จิ้นยวนส่ายหน้า เวินหนิงเครียดทันที “สถานการณ์เธอพิเศษมาก ให้เธอเอ่ยปากพูดเองคิดว่ายากมาก”

ลู่จิ้นยวนก็ไม่อยากปิดบังเวินหนิง เลยเล่าเรื่องราวในตอนแรกให้ฟังอีกครั้ง

อย่างไรแล้วโรซินานเต้ก็เป็นคนออทิสติก ถึงจะยอมร่วมมือด้วย ก็ไม่อาจเอ่ยปากพูดได้

“ออทิสติก? ”

เวินหนิงได้ยินดังนั้นก็ประหลาดใจเล็กน้อย

ตอนนั้นรู้สึกว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นแปลกมาก ไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้จริงๆ

นึกถึงเด็กผู้หญิงที่เป็นแบบนี้ แถมยังโดนตระกูลฮอร์ตันขโมยงานออกแบบไป เวินหนิงก็รู้สึกเห็นใจนิดหน่อยอย่างเลี่ยงไม่ได้

เธอในอดีต ก็เป็นแบบนี้ โดนคนอื่นชักใย ไม่สามารถปกป้องสิ่งที่ตนหวงแหนได้

“งั้น……ต้องทำยังไง? สภาพนี้ของเธอ ถ้าเราให้เธอไปร่วมงานแถลงข่าว มันจะไม่ทำให้เธอตกใจกลัวเหรอ? ”

ได้ยินคำพูดเวินหนิง ลู่จิ้นยวนก็ยกมุมปากขึ้นอย่างช่วยไม่ได้

ในเวลาแบบนี้ สิ่งแรกที่เธอนึกถึงก็คือจะทำร้ายคนอื่นหรือไม่

บางคน ถึงแม้จะไม่เคยปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดี แต่ก็มักจะปฏิบัติกับคนอื่นดีอยู่เสมอ

ลู่จิ้นยวนยิ้มขณะที่มองเวินหนิง สายตารักใคร่และเร่าร้อน ทำให้เวินหนิงหน้าแดง อดไม่ได้ที่จะถอยหลัง เว้นระยะห่างระหว่างทั้งคู่ แต่ลู่จิ้นยวนจับไหล่เอาไว้

“เธอกลัวอะไร? ”

ลู่จิ้นยวนเห็นหูเวินหนิงแดง ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มตามอำเภอใจขึ้น เอนตัวไปหายใจรดลำคอขาวของเธอ

เวินหนิงสะดุ้ง บริเวณที่ลู่จิ้นยวนสัมผัส มันมีความรู้สึกเสียวซ่าน “คุณยิ้มมุ่งร้ายเกินไปแล้ว……”

“งั้นเหรอ? ”

ลู่จิ้นยวนหรี่ตา แววตาที่เต็มไปด้วยความรักเมื่อครู่นี้ของเขา ผู้หญิงคนนี้ไม่สามารถเข้าใจได้จริงๆ

“ฉันแค่รู้สึกว่า ฉันรักคนไม่ผิด เธอยังเป็นเธอคนเดิม ใจอ่อนและ รู้จักคิดถึงคนอื่นตลอด”

ลู่จิ้นยวนแสดงความคิดเห็นในใจออกมาอย่างตรงไปตรงมา เวินหนิงได้ยินแล้วก็ยิ่งรู้สึกใบหน้าตื่นตระหนกยิ่งขึ้น

เมื่อก่อนเธอไม่ได้สังเกตเลย ลู่จิ้นยวนเป็นคนพูดเรื่องความรักอย่างตรงไปตรงมาเหรอ?

“ฉันรู้แล้ว รู้แล้ว!”

ยื่นมือออกไป อยากผลักชายที่เริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ลู่จิ้นยวนจับแขนเธอไว้ทันที ก้มหน้าจูบปากแดงอันบอบบางของเธอ

เวินหนิงหนีไม่พ้น หลงใหลบรรยากาศที่คลุมเครือในขณะนี้ และไม่ได้ดิ้นรนอย่างจริงจัง เห็นใบหน้าหล่อเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก็หลับตาอย่างอดไม่ได้……

ในขณะนี้ ลู่อันหรานอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันเสร็จแล้วเดินออกมาจากในห้องน้ำ เห็นภาพนี้ ก็กระแอมไอเสียงดังขึ้นมา

“พ่อแม่กำลังทำอะไร? ”

ลู่จิ้นยวนหน้าดำทันที เด็กคนนี้จงใจขัดจังหวะดีๆ ของเขาอย่างเห็นได้ชัด

เวินหนิงกระโดดออกมาจากลู่จิ้นยวนเหมือนถูกไฟฟ้าช็อต หน้าแดงเหมือนมะเขือเทศ ไหม้อย่างรุนแรง “ม-ไม่ได้ทำอะไร อันหราน แม่จะเล่านิทานให้ลูกฟัง”

กลัวว่าลู่อันหรานจะถามอะไรต่อ เวินหนิงรีบดึงมือเขาแล้วพาที่ห้องนอน ถ้าเขาถามต่ออย่างสงสัยอีก เธอจะได้หาข้ออ้างอธิบายถึงจะคลายความโกรธ