บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 67

“ไม่ได้!” เวินหลานที่ได้ยินดังนั้น ลืมการเช็ดน้ำตาไปเลย แล้วตัวก็สั่นขึ้นมา“ห้ามเปิดโปงเรื่องของเวินหนิงเด็ดขาด”

ถ้าเกิดทำให้เคโกรธละก็ เธอต้องจบแน่ๆ

“เปิดโปงไปแล้วตระกูลเราก็จะเสียชื่อไปด้วย ไม่ได้เด็ดขาด”

“คุณดูสิ หลานหลานดีแค่ไหน ถึงเวลานี้แล้วยังคิดถึงตระกูลเวินอยู่เลยแล้วยังช่วยพูดแทนพี่สาวที่ไม่ได้เรื่องคนนั้นด้วย เห้อ~ ตอนนั้นไม่ควรที่จะให้เวินหนิงออกจากคุก น่าจะให้มันตายในนั้นไปเลย เป็นตัวซวยจริงๆ”

จางหยาหลินถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีก เวินฉีโม่ที่เห็นลูกสาวคนเล็กร้องไห้จนตาบวมตาแดงนั้นก็อัดบุหรี่เข้าเต็มปอด“ฉันจะไปหามันเอง ยังไงก็ต้องทำให้หลานหลานได้รับความเสียหายน้อยที่สุด”

พูดจบ เวินฉีโม่ก็ได้เดินออกไป

......

ตระกูลยวี๋

ยวี๋เฟยหมิงคุกเข่าอยู่ในห้องหนังสือ สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความตื่นกลัวและว้าวุ่น

เรื่องครั้งนี้ เขาเชื่อสิ่งที่เวินหลานพูดเลย คิดว่าตัวเองอยู่ภายใต้บริษัทแล้วจะไม่เป็นอะไร ใครจะคิดว่าเรื่องมันจะพลิกผันได้ขนาดนี้

เขาไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่เสียชื่อเสียง บริษัทที่เป็นคู่แข่งกันอยู่ก็ใช้โอกาสเป็นเครื่องมือในการโจมตี ตอนนี้ ตระกูลยวี๋นั้นวุ่นวายไปหมด

“แกรู้หรือไม่ว่าตระกูลลู่ได้ถอนหุ้นไปแล้ว ความพยายามทั้งเดือนนั้นเสียเปล่าเพราะแกกับคู่หมั่นสุดที่รักของแก ไม่ใช่แค่นี้นะ เรื่องนี้แพร่ออกไปปุป หุ้นของตระกูลยวี๋ต้องดิ่งลงแน่นอน ตลาดหุ้นมูลค่าเป็นพันล้านก็เปล่าประโยชน์ไปเลย

ปากของยวี๋เฟยหมิงนั้นขยับเล็กน้อย แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเองก็ไม่ได้คิดว่าผลมันจะร้ายแรงมากขนาดนี้

พ่อของยวี๋เฟยหมิงมองเขาด้วยความเจ็บใจแล้วพูดว่า“เดิมฉันก็คิดว่าแกกับเวินหลานนั้นไปกันไม่รอดหรอก กล้าแย่งแม้กระทั่งคู่หมั่นของพี่สาวตัวเอง ก็ไม่ใช่คนดีอะไรแล้ว......ก็มีแต่แกนั่นแหละที่มองว่านางนั่นเป็นคนดีมีเมตตา”

“วันนี้ที่บริษัทจะประกาศการยกเลิกงานแต่งของเวินหลานกับแก แต่เพราะจะกระทบต่ออาชีพของเธอเลยไม่ได้ประกาศออกข่าว พวกแกสองคนก็จบกันแค่นี้ซะ”

ยวี๋เฟยหมิงที่ได้ยินนั้นก็ไม่ได้มีท่าทีที่จะคัดค้านอะไร ทันทีที่คิดว่าเรื่องนี้เกิดเพราะเวินหลานนั้น บอกเลิกเธอยังไม่สามารถระบายความโกรธของเขาได้เลย อยากจะไปหาเธอทำให้เธออับอายใจจะขาด แต่ตอนนี้ก็ทำได้แค่นี้ก่อน

......

เวินหนิงไปทำงานตามปกติ พอถึงบริษัทเธอไม่ได้รับสายตาที่แปลกๆก็รู้สึกโล่งใจ

เธอเดินตามลู่จิ้นยวนถึงชั้นบนสุดของบริษัท เธอกำลังจะทำความสะอาดเหมือนทุกที แต่ลู่จิ้นยวนก็เรียกเธอไว้ก่อน

“หลังจากนี้ก็ไม่ต้องทำเรื่องพวกนั้นแล้ว”

ตอนนั้นที่ลู่จิ้นยวนให้เธอมาทำความสะอาดที่นี่ หลักๆคือจะให้เธอถอยด้วยตัวเอง และก็ไม่อยากให้เธอนั้นได้ใช้ชีวิตสุขสบายเกินไป

แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว เขาอยากให้เวินหนิงนั้นได้เรียนรู้อะไรได้มากกว่านี้ อย่างน้อยก็สามารถปกป้องตัวเองได้ในยามมีปัญหา

“แล้ว แล้วจะให้ฉันทำอะไรล่ะ?” เวินหนิงรู้สึกใจไม่ดีขึ้นมา รู็สึกว่าการที่ลู่จิ้นยวนพูดแบบนี้ออกมาต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ

“เธอไปเรียนรู้กับอันเฉิงเรื่องวิธีจัดการการทำงาน” ลู่จิ้นยวนคิดแล้วคิดอีก เขาก็ไม่อยากให้เวินหนิงนั้นไปในที่เขาไม่สามารถควบคุมได้ ฉะนั้นเลยจัดการแบบนี้

“จริงหรอ......?”เวินหนิงไม่กล้าเชื่อในสิ่งที่หูของเธอได้ยิน แม้อันเฉินในนามแล้วเป็นแค่ผู้ช่วยของลู่จิ้นยวน แต่ความสามารถในการทำงานของเขานั้นเก่งมากจริงๆ

ถ้าเธอสามารถไปเรียนรู้งานกับเขาได้ ต้องเรียนรู้อะไรได้มากมายแน่ๆ เธอนั้นอยากเรียนรู้วิธีการยืนหยัดในสังคมมาโดยตลอดตั้งแต่ที่เธอออกจากคุก และยากตรงที่เธอนั้นไม่มีโอกาสเลย แต่ตอนนี้ โอกาสก็มาอยู่ตรงหน้าเธอแล้วไม่ใช่หรอ?

“ฉันยังต้องโกหกเธออยู่หรือไง?”ลู่จิ้นยวนเหล่ตามองเธอด้วยความไม่พอใจ เหมือนกำลังบอกว่าเขานั้นไม่พอใจกับท่าทีของเธอมากๆ

“ไม่ ไม่ใช่นะ แค่รู้สึกว่าไม่น่าเชื่อที่คุณพูดแบบนี้ออกมาแค่นั้นเอง”

เวินหนิงที่กลัวว่าถ้าลู่จิ้นยวนอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาจะเปลี่ยนใจ เลยรีบส่ายหัวแล้วรีบพูดขึ้นว่า“งั้น ขอบคุณนะ”