บ่วงแค้นแสนรัก นิยาย บท 78

เวินหนิงอยู่ในห้องไปสักพัก ผ่านไปไม่นานหลิวเมิ่งเซวี่ยก็ส่งชุดมาให้เธอ

เวินหนิงเปลี่ยนชุดที่สะอาดแล้วเอ่ยย้ำกับหลิวเมิ่งเซวี่ย "เรื่องนี้ต้องรักษาเป็นความลับ"

เวินหนิงจำใจทนไว้ เธอไม่มีปัญญาที่จะไปแก้แค้นผู้ชายคนนั้นก็เลยต้องซ่อนเรื่องนี้ไว้ในใจแล้วให้เวลามาลบล้าง

"แน่นอน" หลิวเมิ่งเซวี่ยพยักหน้า เรื่องให้ยืมเสื้อผ้าแบบนี้ จะว่าเป็นเรื่องใหญ่ก็ใหญ่ได้ จะว่าเป็นเรื่องเล็กก็ได้ เธอไม่โง่ขนาดนั้น

เวินหนิงเอ่ยตอบรับ กำลังจะหันหลังเดินไป แต่หลิวเมิ่งเซวี่ยก็เห็นเสื้อเชิ้ตผู้ชายที่อยู่บนพื้น "ตัวนั้น คุณไม่เอาแล้วหรอคะ?"

เวินหนิงส่ายหัว เธอไม่อยากเห็นของที่เกี่ยวกับผู้ชายคนนั้น ค่ำคืนเมื่อคืนกลายเป็นฝันร้ายของเธอ

เธอแค่อยากให้ฝันร้ายนี้รีบตื่นสักที

……

ลู่จิ้นยวนถูกแสงแดดยามเช้าทำให้ตื่น เขาขยับแขนค่อยรู้ว่าข้างกายไม่มีใครอยู่แล้ว

ผู้หญิงเมื่อคืนล่ะ?

ผู้ชายคนนี้กำลังจะเดินไปอาบน้ำในห้องอาบน้ำเพื่อเรียกสติ แต่เวลานี้เขาก็เห็นบัตรพนักงานที่หล่นอยู่บนพื้น

"หลิวเมิ่งเซวี่ย?" ผู้ชายอ่านชื่อนี้เสียงเบาแล้วสายตาก็รู้สึกสนใจ

เมื่อคืน เธอพูดว่าอะไรนะ เขารังแกเธอกำลังทำผิดกฎหมาย?

มองเห็นคราบเลือดที่แห้งไปแล้ว สายตาของผู้ชายคนนี้ก็หม่นหมองลง หรือว่า เขาควรจะไปเจอผู้หญิงคนนี้

คิดไปด้วยลู่จิ้นยวนก็โทรหาอันเฉินไปด้วยให้เขาส่งชุดที่สะอาดให้ แล้วช่วยเช็คผู้หญิงที่ชื่อว่าหลิวเมิ่งเซวี่ยนี้ด้วย

อันเฉินก็มาถึงที่โรงแรมอย่างรวดเร็ว พอเปิดประตู ลู่จิ้นยวนก็กำลังดื่มไวน์อยู่แล้วบนตัวเขาก็มีเสื้อคลุมอาบน้ำคลุมอยู่จนเผยให้เห็นแผ่นอก

อันเฉินรีบหลบสายตา

"ไปสืบผู้หญิงคนนี้" ลู่จิ้นยวนรับเสื้อผ้าที่อันเฉินเอามาให้ แล้วยื่นบัตรพนักงานไปให้เขา "น่าจะเป็นพนักงานของโรงแรมนี้ ก่อนเลิกงานวันนี้ต้องเจอตัวเธอ"

อันเฉินพยักหน้าแล้วรีบออกไปตามหาผู้หญิงคนนี้ทันที

ลู่จิ้นยวนสวมใส่เสื้อผ้าอย่างใจเย็นแล้วยิ้มอย่างเยือกเย็นกับตัวเองในกระจก เมื่อวานเป็นแค่อุบัติเหตุ แต่ว่าคนที่กล้าลงมือกับเขาคงจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วสินะ

คิดไปด้วย ลู่จิ้นยวนก็จัดคอเสื้อไปด้วย สีหน้าที่เยือกเย็นทำให้คนรู้สึกใจหายพร้อมก้าวเดินออกไป

……

บ้านตระกูลลู่

เถ้าแก่กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะอาหารที่กว้างยาว ตรงข้ามก็เป็นคู่สามีภรรยาลู่หมิงฮั่น แล้วก็ลู่ยวนเทาที่เพิ่งกลับมาเมื่อวาน

"คุณลุงคะ เมื่อวานอยู่ๆจิ้นยวนก็ออกไปจากงานเลี้ยง ไม่รู้ว่าตอนนี้ไปไหน หนูรู้สึกเป็นห่วงมาก!"

"ใช่ครับ ทีแรกว่าจะแนะนำคุณหนูให้เขารู้จัก แต่เด็กคนนี้บอกว่าจะไปก็ไปเลย"

ลู่หมิงฮั่นหับโจวไป๋เยว่ก็มาพูดถึงการกระทำของลู่จิ้นยวนต่อหน้าเถ้าแก่

"พอแล้ว พูดให้น้อยหน่อย จิ้นยวนไม่ใช่เด็กแล้ว ยังกลัวว่าจะหายไปหรอ?"

เถ้าแก่ลู่มองไปที่ญาติที่กำลังสร้างความขัดแย้งในตระกูลด้วยสีหน้าไม่ดีมากนัก