บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 1288

“หืม? เสียเลือดขนาดนั้น แต่ก็ยังไม่ตายงั้นเหรอ? ร่างกายคงแข็งแกร่งมากเลยสินะ” ไรอันกล่าวเสียดสี

การหายใจของเมเดลีนเริ่มติดขัด

เจเรมี่เสียเลือดมาก?

เป็นไปได้ยังไง?

“ตอนนี้ฉันลองมาคิดดู เขายังดูสบายดีได้ถึงแม้ว่าจะมียาพิษอยู่ในร่างกายมานานก็ตาม หึ ความอดทนคงเยอะมากเลยสินะ เจเรมี่ วิทแมน” เสียงของไรอันเอ่ยเรียบนิ่งลอยเข้าหูเธอ “แต่ถึงจะแน่วแน่และอดทน จะได้อะไรขึ้นมา? ตราบใดที่เอวลีนอยู่กับฉัน มันจะไม่มีวันได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข”

ไรอัน โจนส์!

เมเดลีนขบกรามแน่นด้วยความเกลียดชังที่ท่วมท้นต่อชายเจ้าเล่ห์น่ากลัวคนนี้

แต่จะว่าไปทำไมเจเรมี่ถึงเสียเลือดมากกันล่ะ?

เมเดลีนรู้สึกกังวล ก่อนจะบังเอิญได้ยินไรอันถามต่อไปว่า “เจเรมี่อยู่โรงพยาบาลไหน? คินเดรด? โอเค”

จากนั้นเมเดลีนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของไรอันก้าวเข้ามาใกล้ประตู

เธอรีบเดินไปที่บันไดในทันที ก่อนจะเห็นฌอน

“พ่อคะ” เมเดลีนจงใจเรียกเสียงดังเพื่อให้ไรอันคิดว่าเธอกำลังลงบันไดไปแล้ว

“ตื่นแล้วเหรอเอวลีน? ทำไมไม่นอนพักอีกหน่อยล่ะ?”

เมเดลีนมองไรอันจากหางตาขณะที่เขาเดินเข้ามา “นอนไปก็อึดอัดค่ะ ฉันอยากออกไปเดินรับอากาศบริสุทธิ์”

“อยากออกจากบ้านเหรอ?” ไรอันเดินเข้ามาหาช้า ๆ

เมเดลีนหันกลับมาด้วยความประหลาดใจ และแสร้งทำเป็นไม่รู้ว่าไรอันอยู่ด้านหลังตรงนั้นด้วย “ค่ะ ฉันอยากออกไปเดินเล่นข้างนอก แต่ไม่รู้ว่าคุณจะให้ฉันไปได้หรือเปล่า”

“ทำไมจะไม่ได้ล่ะ? คุณโจนส์จะห้ามไม่ให้ไปเดินเล่นข้างนอกได้ยังไง? เขาก็แค่เป็นห่วงก็เท่านั้น” ฌอนปกป้องไรอันโดยไม่รู้เลยว่าตัวตนที่แท้จริงของชายหนุ่มเป็นอย่างไร

และนั่นก็คือสิ่งที่เมเดลีนต้องการ