บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 129

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น อาหารในปากของเจเรมี่ถึงกับหยุดเคี้ยว เขาวางช้อนส้อม ลุกขึ้น และเดินไปหามาเดลีน

มาเดลีนรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เธอจึงรีบเดินหนีไป อย่างไรก็ตาม เจเรมี่เร็วกว่าเธอมาก มือทั้งสองข้างของเขา เขาตรึงเธอเข้าไว้กับกำแพง

มาเดลีนไม่กล้ามองไปที่เจเรมี่ แต่เขาจงใจก้มศีรษะ เข้ามาใกล้เธอ ก่อนจะวางใบหน้าที่หล่อเหลาแสนชั่วร้ายไว้ตรงหน้าเธอ

เมื่อรู้สึกถึงลมหายใจของเขาที่เข้ามาใกล้เธอ มาเดลีนรู้สึกกลัวมากเธอเริ่มเกร็งลำคอแบบขยับตัวไม่ได้ เธอเลยรีบมุดตัวลงทันทีและพยายามหลบอยู่ใต้อ้อมแขนของเขา แต่เจเรมี่คาดไว้แล้ว เขาเอามือจับคางของเธอขึ้น

“ปล่อยฉันไป!”

มาเดลีนกลัวมาก เธอพร้อมที่จะวิ่งได้ทุกเมื่อ

เจเรมี่ขมวดคิ้ว “ตอนนี้เธอไม่ต้องการให้ผมสัมผัสเธองั้นเหรอ? มีใครใหม่ในใจหรือเปล่า? อย่าลืมล่ะ มาเดลีน ผมเป็นสามีของเธอ!”

“เมื่อไหร่กันที่คุณเคยปฏิบัติกับฉันเหมือนภรรยาของคุณ? คุณไม่เคย!” มาเดลีนตะโกนใส่ผู้ชายตรงหน้า ด้วยดวงตาของเธอที่เต็มไปด้วยไฟที่ลุกโชน เธอกัดฟันแน่น ไม่ยอมให้น้ำตาร่วงล่นลง

“เจเรมี่ ฉันไม่รักคุณอีกแล้ว ฉันเลิกรักคุณแล้วจริงๆ! ได้โปรดหยุดแตะต้องตัวฉันได้แล้ว ไปสัมผัสเมเรดิธเถอะ คุณรักเธอมาก เก็บสัมผัสเหล่านั้นไว้เพื่อเธอเถอะ หยุดแตะต้องผู้หญิงที่มักมากและน่ารังเกียจอย่างฉันสักที คุณพูดเอง ฉันมันไม่คู่ควร!”

มาเดลีนไม่เหลืออะไรจะพูดอีกแล้ว เธอเห็นเจเรมี่ที่ดูซับซ้อนบนใบหน้าของเขาซึ่งเธอไม่เข้าใจมันเลย

“มาเดลีน” จู่ๆเขาพูดด้วยท่าทางสงบพร้อมกับเอื้อมมือพยายามจะจับมือเธอ กระนั้น มาเดลีน หลีกเลี่ยงมัน และไม่แม้แต่มองหน้าเขา

เมื่อมองไปที่ใบหน้าเธอที่ยังถูกปิดด้วยผ้าพัน และการแสดงออกของเขาค่อยๆอ่อนโยนกว่าเดิม เขากัดริมฝีปาก อยากจะพูดอะไรบางอย่างเมื่อจู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น