บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 137

เธอไม่รู้ว่าเธอกำลังอยู่ที่ไหน แต่เมื่อเธอลืมตาขึ้น กลับเห็นเพียงเมเรดิธที่ยืนสูงอยู่เหนือเธอในขณะที่หล่อนก้มมองลงไปที่เธออย่างดูถูกเหยียดหยาม

“เธอตื่นแล้วเหรอ? ฉันคิดว่าเธอตายไปแล้ว มันจะน่าเบื่อมากหากเธอตายไปจริง ๆ”

เมเรดิธเยาะเย้ยขณะนั่งยองๆ จากนั้นเธอจับใบหน้าของมาเดลีนและบีบมันแน่น

เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่เสียโฉมแต่ยังคงสวย เมเรดิธมีความรู้สึกอิจฉาเริ่มก่อตัวขึ้นจนความอาฆาตพยาบาทเริ่มเติมเต็มในดวงตาของเธอ

“มาเดลีน ฉันประเมินแกต่ำไป แม้อยู่ในสภาพนี้แต่ แกยังสามารถยั่วยวนผู้ชายได้!” เธอกดไปที่แผลของมาเดลีนที่เพิ่งเริ่มหาย “เธอหลอกล่อเจเรมี่ได้อย่างไร? กับสายตาที่น่าสมเพชของเธอเนี่ยนะ?”

ในที่สุดมาเดลีนก็เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอได้ยินสิ่งที่เมเรดิธพูด

เมเรดิธรู้เรื่องที่เขาใช้เวลาทั้งคืนกับเธอ นอกจากนี้ เมเรดิธยังจินตนาการถึงฉากที่พวกเขาพัวพันกันบนเตียง

เธอเย้ยหยันและหัวเราะออกมา เธอหัวเราะอย่างประชดประชันและในขณะเดียวกัน เธอก็หัวเราะในขณะที่รู้สึกยินดีที่หล่อนคิดเช่นนั้น “เป็นบ้าเหรอ? ดูเหมือนว่าเจเรมี่จะไม่ได้รักเธอขนาดนั้น ฮะ? ถ้าเขารักเธอจริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงนอนกับผู้หญิงคนอื่นอีกล่ะ?”

“แก…”

เมเรดิธโกรธมาก เธอจับใบหน้าที่บาดเจ็บของมาเดลีนให้แน่นยิ่งขึ้น เมื่อบาดแผลปริแตกออกอีกครั้งพร้อมกับเลือดที่ไหลออก เธอปล่อยให้คำพูดที่เหลวไหลพวกนั้นออกมาจากปากมาเดลีนอย่างไม่ทันได้ระวัง

มาเดลีนเจ็บปวดมากจนใบหน้าของเธอซีดเซียว อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ส่งเสียงร้องใด ๆ ออกมา

เมเรดิธอยากเห็นมาเดลีนเจ็บปวด แต่เธอปฏิเสธที่จะส่งเสียงหรือร้องไห้

สิ่งนี้ทำให้เมเรดิธร้อนรน เธอยกขาขึ้นเตะมาเดลีนที่ท้อง ในที่สุด เธอก็ได้ยินเสียงครวญครางแสนบางเบา

เมเรดิธเริ่มเตะมาเดลีนที่ไร้ที่พึ่งซ้ำ ๆ ราวกับว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว

“กรี๊ดดดดดดด! มาเดลีนนังแพศยา! แกยังมีหน้ามาหลอกล่อเจเรมี่และปฏิเสธที่จะหย่ากับเขา!”

“ฮ่าฮ่า…ฉันจะไม่มีวันหย่ากับเขา! เมเรดิธ เธอจะเป็นเมียน้อยตลอดไป!” มาเดลีนมองไปที่เมเรดิธด้วยสายตาที่ดื้อรั้นโดยไม่แสดงความอ่อนแอของเธอ