เนื่องจากโดนผลของยากล่อมประสาทเล่นงาน มาเดลีนไม่รู้ว่าเธอหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว
เมเธอฟื้นขึ้นมาในที่สุด แต่เธอกลับรู้สึกชาที่แขน จากนั้นดวงตาของเธอเริ่มแสดงอาการปวดทันที
เธอลืมตาขึ้นช้าๆและเธอรู้สึกว่าการมองเห็นของเธอพร่ามัว มันใกล้จะมืดสนิทแล้วสินะ
นี่เป็นตอนกลางคืนหรือเปล่า?
เมื่อเธอนึกถึงสิ่งสุดท้ายที่เมเรดิธพูดก่อนที่จะหมดสติไป มาเดลีนลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วและไม่สนใจบาดแผลของเธอ มาเดลีนกวาดมือไปตามพื้นอย่างบ้าคลั้งในความมืด
ภาพถ่าย…
รูปลูกของเธอ!
มาเดลีนเริ่มค้นหามันในความมืด กระนั้น เธอไม่เห็นอะไรและไม่รู้สึกถึงอะไรเลย
เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาจากกระเป๋าเสื้อและกดที่หน้าจออย่างเร่งรีบ แต่ทว่า หน้าจอกลับไม่สว่างขึ้น แบตเตอรี่หมดงั้นหรือ?
ในขณะที่เธอครุ่นคิดถึงสิ่งนั้น เธอก็รู้สึกถึงบางอย่างที่ช่างคล้ายคลึงกับไพ่ด้วยปลายนิ้วสัมผัสของเธอ เธอแน่ใจว่านี่เป็นภาพถ่ายที่ถูกเมเรดิธโยนใส่ก่อนที่จะเดินออกไป
มาเดลีนหยิบมันขึ้นมาอย่างมีความสุข เธอยกมันขึ้นมาในระดับสายตาแต่เธอไม่เห็นอะไรเลย
เธอพยุงร่างที่สั่นเทาของเธอขณะที่เธอยืนขึ้น เธอต้องการหาแสงสว่าง แต่ทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอมืดและพร่ามัว นอกจากนี้ดวงตาของเธอยังเจ็บอีกด้วย
เธอพบทางออกโดยใช้การคลำไปตามกำแพง เธอสามารถมองเห็นแสงบางส่วนจากมุมตาของเธออย่างคลุมเครือ
มาเดลีนพยายามลืมตาขึ้นเพื่อมองภาพถ่ายในมือของเธอ แต่เธอรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่ทำให้ร่างกายอ่อนแอลงในทันที
เธอนึกถึงเสียงที่น่ากลัวของเมเรดิธและในเวลาหลังจากนั้นเพียงไม่นานร่างกายของเธอเย็นลง เธอยกมือในขณะที่ตัวสั่นเทาด้วยความไม่เชื่อและเธอสัมผัสดวงตาของเธอทันที
เธอยกมือขึ้นตรงหน้าแต่เห็นเพียงภาพเงาที่พร่ามัว ภาพคมที่ชัดเจนที่เธอเคยมีมันหายไปอย่างสิ้นเชิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ