บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 160

‘ขอบคุณ’

คำที่เธอเปล่งออกมาเบา ๆ ก้องอยู่ในหูของเขา แต่ว่า มันกลับวิ่งเข้าสู่หัวใจของเจเรมี่เป็นอย่างมาก

ทันทีที่เจเรมี่เห็นใบหน้าที่สวยงามตรงหน้าเขา เขารู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นประติมากรรม ในเสี้ยววินาทีนั้น เขาสูญเสียวิญญาณและสติสัไปทั้งหมด

เขารู้สึกด้วยซ้ำว่านี่เขาอาจกำลังฝันอยู่

ใบหน้าสวยตรงหน้าจ้องเขม็ง

มันเจ็บปวดมาก!

‘แมดดี้!’

เขาไม่สามารถควบคุมตัวเองจากการกรีดร้องชื่อของเธอในใจได้

หัวใจของเขาที่เคยตกอยู่ในห้วงนิทราในช่วงสามปีที่ผ่านมากลับตื่นขึ้นอย่างกะทันหัน

มาเดลีนยิ้มเบา ๆ เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเจเรมี่

‘คุณแปลกใจไหม เจเรมี่?

‘อดีตภรรยาที่คุณดูถูกมาตลอดยังไม่ตาย

‘อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ใช่ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด ที่รักคุณมากจนละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเอง ความรักตัวเอง และแม้แต่ตัวเธอเองทั้งหมดไม่ว่าอะไรก็ช่าง’

“ฉันต้องขออภัย คุณวิทแมน ฉันยังมีบางอย่างที่ต้องดูแล ดังนั้นฉันจะต้องขอตัวกลับแล้วตอนนี้”มาเดลีนหดมือและเดินผ่านเจเรมี่อย่างสง่างามคงไว้ซึ้งความใจเย็น

เมื่อสัมผัสที่อบอุ่นถูกดึงออกจากมือของเขา เจเรมี่กระตุกหนึ่งครั้งก่อนกลับสู่ความรู้สึกของเขา

กลิ่นหอมแปลกพิเศษบุกเข้ามาในรูจมูกขณะที่เขาหันตามกลิ่นนั้นไปเห็นมาเดลีนกำลังเดินไปที่ประตูด้านข้าง

เจเรมี่ไม่ลังเลและหันตามเธอไป

ทุกคนที่อยู่ด้านล่างเวทีมองไปตาม ๆ กันหลังจากที่พวกเขาเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา