บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 178

เมเรดิธขึ้นเสียง มันอาจเป็นครั้งแรกที่เธอตีโพยตีพายต่อหน้าเจเรมี่

เธอดึงมาเดลีนที่อยู่ในอ้อมกอดของเจเรมี่ออกมาอย่างดุเดือด และร้องเสียงหลง “วีล่า ควินน์! ฉันรู้ว่าเธอไม่ได้มีเจตนาที่ดีแน่นอน ให้ของขวัญฉันงั้นเหรอ? เธอมาที่นี่เพื่อหลอกล่อเจเรมี่ชัด ๆ !”

มาเดลีนค่อนข้างรำคาญกับเสียงแหลมสูงของเมเรดิธ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอมีแผน เธอคงตบเมเรดิธไปแล้ว

กระนั้น มาเดลีนไม่ได้ทำเช่นนั้นแต่ในทางกลับกันเธอแสดงการจำลองอาการรวิงเวียนศีรษะเยาะเย้ย “คุณครอว์ฟอร์ด คุณกำลังเข้าใจผิดนะคะ”

“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด! เห็นอยู่ตำตา! ยัยผู้หญิงน่ารังเกียจ!” ขณะที่เมเรดิธตะโกน เธอตัดสินใจเอื้อมฝ่ามือตรงไปยังใบหน้าของมาเดลีน

พรึบ!

ฝ่ามือของเมเรดิธพลาดเป้า เพราะมันถูกเจเรมี่คว้าเอาไว้อย่างแน่นหนา

ดวงตาของเจเรมี่มองด้วยความเย็นชาไปที่เมเรดิธที่ดูโวยวาย “ผมแค่ช่วยเธอเท่านั้น นี่ถึงกับต้องตะโกนใส่เธอแบบนั้นเลยเหรอ?”

น้ำเสียงของเขาเย็นชาจนเมเรดิธแทบจะร้องไห้เมื่อได้ยิน

“เจเรมี่ คุณไม่เคยใช้น้ำเสียงคุยกับฉันแบบนี้มาก่อน…” เมเรดิธเริ่มร้องไห้ขณะที่เธอพูดแบบนั้น

เจเรมี่ปล่อยมือของเขาออก ทั้งที่สีหน้าของเขายังคงจริงจัง “ผมเคยพูดแบบนี้มาก่อน เธอไม่จำเป็นต้องใส่ใจมัน แต่ตอนนี้การกระทำของคุณมันล้ำเส้นไปแล้ว ขอโทษคุณวีล่าซะ”

เมเรดิธเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ “อะไร? คุณต้องการให้ฉันขอโทษ?”

เธอกัดฟันแน่นขณะมองไปที่มาเดลีน “ฉันจะไม่ขอโทษเธอ!”

“ไม่เป็นไร ไม่จำเป็นต้องขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันที่ไม่รักษาสมดุลของฉันได้” มาเดลีน พูดเบา ๆ ก่อนจะหันไปหาเมเรดิธที่โกรธควันออกหู “คุณครอว์ฟอร์ด ฉันขอโทษที่ทำให้คุณขุ่นเคืองใจ”