บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 179

แม้ว่าดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่เมเรดิธยังคงสวมหน้ากากที่เป็นเสมือนตัวตนของเธอในขณะที่ยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ฉันขอโทษนะ คุณควินน์ ฉันคงรักคู่หมั้นมากเกินไปและสูญเสียความใจเย็นไปชั่วขณะ ฉันหวังว่าคุณจะไม่ถือสา”

มาเดลีนยิ้มกลับ “ฉันเห็นว่าคุณเอาใจใส่ คุณวิทแมนมากแค่ไหน ฉันสามารถเข้าใจว่าคุณรู้สึกยังไง ฉันเองมักจะหึงเมื่อแฟนของฉันเข้าใกล้ผู้หญิงคนอื่นมากเกินไปเหมือนกัน”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น มาเดลีนก็รู้สึกได้ถึงการเปลี่ยนแปลงที่บางเบาทั้งในสายตาของเจเรมี่และเมเรดิธ

“คุณควินน์ คุณมีแฟนแล้วงั้นหรือ?” เมเรดิธเกือบจะสามารถเรียกรอยยิ้มของเธอคืนได้

มาเดลีนหัวเราะอย่างสง่างาม “ใช่แล้วล่ะ” เธอพยักหน้าเบา ๆ แสร้งทำเป็นบังเอิญสบสายตาของเจเรมี่

เมื่อเห็นว่าสายตาของเจเรมี่ยังคงอยู่ที่มาเดลีน เมเรดิธจึงรีบเปลี่ยนหัวข้อ “คุณควินน์มีแฟนแล้ว ทำไมคุณไม่โทรหาเขาและแนะนำให้เราจะได้รู้จักด้วยล่ะ”

“เขาไม่ได้อยู่ในเกลนเดลชั่วคราว แต่ฉันจะพาเขามาแนะนำกับพวกคุณทุกคนถ้าเรามีโอกาส” มาเดลีนยิ้มอย่างสดใส

เมเรดิธไม่พูดต่อและเช็ดน้ำตาออกขณะที่เธอยิ้มอย่างอบอุ่นอีกครั้ง “เจเรมี่ ไปกันเถอะ เราไม่ควรทำให้ทุกคนรอ”

เจเรมี่ไม่ได้พูดอะไร สิ่งที่เขาทำคือดึงแขนกลับมาที่ตัวเองแล้วเดินออกไปข้างนอก

รอยยิ้มของเมเรดิธจางลงเล็กน้อย แต่เธอไม่สนใจขณะที่ไล่ตามเขาไป “เจเรมี่ คุณจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง ใช่ไหม? คุณสัญญากับฉันว่าคุณจะขอฉันแต่งงานตอนที่เราอยู่ในห้อง!”

มาเดลีนได้ยินเมเรดิธอ้อนวอนเจเรมี่

เธอค่อนข้างอยากรู้ และสงสัยว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นในช่วงสามปีนี้หรือไม่บางสิ่งที่ทำให้เจเรมี่ เลิกชื่นชอบในตัวเมเรดิธไปมาก

แต่มันยังคงเป็นความจริงที่ว่า เขายังคงชอบเธเอ มิฉะนั้น เธอจะไม่สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้นานขนาดนี้

ถึงอย่างนั้น มาเดลีนก็รู้สึกว่าเจเรมี่เริ่มสนใจเธอ แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็ตาม