บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 2

วันต่อมา เมเดลีนตื่นขึ้นจากการนอนหลับของเธอ

ก่อนที่เธอจะทันรู้ตัวดี กล่องยาคุมกำเนิดถูกโยนมาที่เธอ

“กินซะ”

เมเดลีนยกหัวขึ้น และเห็นเจเรมี่แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว เขาดูสุขุมและสง่างาม ต่างจากปีศาจที่แสนโหดร้ายที่เธอเจอเมื่อคืนนี้

เธอมองไปที่กล่องยาคุมกำเนิด หัวใจของเมเดลีนเริ่มสั่นคลอน

เธอท้องเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเธอไม่ควรกินยาคุมกำเนิด มันอาจทำให้เด็กในท้องพิการได้

“ทำไมเธอยังไม่กินอีกล่ะ? หรืออยากให้ฉันป้อนให้งั้นเหรอ?”

ในขณะที่เจเรมี่มองไปที่เมเดลีน เขาก็ดูกระวนกระวายเล็กน้อย

“เมเดลีน ฉันบอกเธอแล้ว ฉันไม่คิดที่จะมีลูก เธอมันก็แค่ผู้หญิงต่ำต้อยไร้ยางอายที่แว้งกัดคนที่เลี้ยงดูเธอมา เธอไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่ของลูกฉัน!”

คำพูดของชายหนุ่มฝังลึกลงในหัวใจของเมเดลีน

นี่ก็เข้าฤดูร้อนแล้ว แต่เธอยังคงรู้สึกถึงลมหนาวที่พัดเข้ามาสู่หัวใจของเธอ

เธอคิดว่าเด็กคนนี้จะช่วยเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจเรมี่ได้ แต่ดูเหมือนเธอจะไร้เดียงสาเกินไป

ในตอนนี้ เธอไม่กล้าแม้แต่จะบอกเขาว่าเธอกำลังท้องลูกของเขาอยู่

ถึงกระนั้น ภายใต้การจ้องมองอันแสนเย็นชาของเจเรมี่ ทำให้เธอไม่มีทางเลือก เธอจึงแกล้งทำเป็นกินยาเข้าไป ทั้งที่ความจริงคือ เธอซ่อนมันไว้ใต้ลิ้นของเธอ

เมเดลีนรู้สึกผิด เธอกลัวว่าเจเรมี่จะดูเธอออก แต่อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

เจเรมี่มองไปที่สายที่โทรเข้ามา และรับทันทีอย่างไม่ลังเล ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วเข้าหากัน

“อะไรนะ? เมเรดิธพยายามจะฆ่าตัวตายเหรอ? ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ?”

เมเดลีนรู้สึกตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน เมอร์พยายามจะฆ่าตัวตายงั้นเหรอ?

เธอไม่สนใจกับอาการไม่สบายที่เกิดขึ้นกับร่างกายของเธอ เธอรีบทำความสะอาดตัวเอง และเลือกเสื้อผ้ามาใส่แบบลวก ๆ ก่อนที่เธอจะรีบวิ่งลงไปชั้นล่าง

เจเรมี่สตาร์ทรถและกำลังจะออกไปแล้ว อย่างไรก็ตาม ประตูฝั่งที่นั่งข้างคนขับก็ได้ถูกเปิดออกอย่างรวดเร็ว

“เอามือสกปรกของเธอออกไป ใครอนุญาตให้เธอนั่งบนรถของฉัน?”

คำพูดที่เย็นชาและไร้หัวใจ ทำให้เมเดลีนรีบดึงมือออกจากรถ เธอช่างต่ำต้อยราวกับผืนดิน ในทุก ๆ ครั้งที่มองไปยังเจเรมี่