บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 209

สายตาที่เพ่งเล็งของเจเรมี่ดูเรียบง่ายและซับซ้อนผิดปกติเป็นพิเศษ เขากำข้อมือเรียวของมาเดลีนไว้แน่น กระชับข้อมือเธอทีละนิ้วเพื่อไม่ให้เธอดิ้นหลุด

เขาไม่สามารถปล่อยมือเธอได้อีกแล้ว เขาไม่สามารถ...

มาเดลีนทำตัวเย็นชาและใจเย็นเมื่อต้องเผชิญกับความสงสัยของเจเรมี่

เธอโค้งงอมุมริมฝีปากของเธอออก เหมือนจะเผยให้เห็นความรำคาญที่แสดงออกมา “ถ้าฉันจำไม่ผิดนะ คุณวิทแมน คุณเองสัญญากับฉันว่าคุณจะไม่สงสัยว่าฉันเป็นอดีตภรรยาของคุณ มาเดลีน ครอว์ฟอร์ดอีกต่อไปไง”

เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ความคาดหวังในดวงตาของเจเรมี่ดูเหมือนจะดับวูบลงทันทีมือที่เขาจับมาเดลีนค่อย ๆ คลายออก

มาเดลีนถอนมือออกแล้วจิบแชมเปญ “พูดตามตรง มันน่ารำคาญมากที่ต้องถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนตายทุกครั้ง ถ้าไม่ใช่เพราะฉันกลัวความเจ็บ ฉันคงคิดจะแปลงโฉมให้ตัวเองจริง ๆ ให้ตาย"

ทันใดนั้นเจเรมี่ปรือตาขึ้น “อย่าทำศัลยกรรม”

“หืม?” มาเดลีนเลิกคิ้วเบา ๆ

เจเรมี่ชะงักเล็กน้อย แล้วอ้าปาก “ขอโทษครั้งนี้จะพูดถึงเป็นครั้งสุดท้าย” เขาเอ่ยสัญญา “คุณไม่จำเป็นต้องทำศัลยกรรม เพราะรูปลักษณ์ที่เป็นธรรมชาติของคุณสวยงามที่สุด”

คำพูดของเขาสร้างขึ้นเพื่อการยกย่องและชื่นชม แต่เป็นเพียงเพราะใบหน้าของเธอเหมือนกับ มาเดลีนทุกประการ

เขาค่อย ๆ หันกลับมาขณะที่เขาพูด ตอนนี้สามารถมองเห็นเมืองที่พลุกพล่านในยามค่ำคืนได้จากมุมนี้

มีการส่องของแสงนีออนกับแสงไฟระยิบระยับ แต่มันดูเหมือนว่าความหนาวเย็นระหว่างคิ้วของเขายังคงไม่สามารถหายไปได้

“คุณวีล่า คุณช่วยดื่มกับผมสักสองสามแก้วหน่อยได้ไหม?” เสียงที่ไร้อารมณ์ของเขาดังขึ้น

มาเดลีนมองไปที่หลังของเขาและเธอพบว่ามันดูเงียบเหงาและหดหู่

เธอเดินไปข้างๆ ของเขาพร้อมกับแก้วไวน์ในมือและมองเขาอย่างกลาง ๆ “แม้ว่าฉันจะค่อนข้างรังเกียจที่มีคนปฏิบัติต่อฉันเหมือนคนตาย แต่ดูเหมือนว่า 'คนตาย' ที่เป็นอดีตภรรยาของคุณ จะทำผิดโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอดูเหมือนจะไม่ใช่ผู้หญิงที่ไร้ยางอายและโหดร้ายอย่างที่มีข่าวฉาวออกมา”

เธอแสดงความคับข้องใจและไร้พลังที่ซ่อนอยู่ในใจในลักษณะแสดงออกมาเป็นเรื่องตลกของชีวิต