บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 213

มาเดลีนจ้องไปที่ดวงตาราวกับมองเห็นน้ำทะเลลึกกับคนตรงหน้ากับความสงสัย “เกินอะไรขึ้นหรอคะ?”

“ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมค้นหาความจริงได้” เจเรมี่พูดคำพูดเบา ๆ ดวงตาที่ลึกล้ำของเขาวิงวอนอย่างคาดหวัง

หลังจากมาเดลีนเงียบฟังสิ่งที่เจเรมี่ต้องการให้เธอช่วย เธอประหลาดใจอยู่พักนึง จากนั้นเธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

“ตกลง ฉันจะช่วยคุณเอง”

“ขอบคุณมาก” เจเรมี่ขอบคุณเธอ

ในขณะนี้ มาเดลีนมองเห็นรอยยิ้มจาง ๆ สะท้อนในดวงตาของเจเรมี่ แต่มันหายวับไปในเวลาเพียงไม่นาน มาเดลีนไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะกลับมาเป็นตัวของตัวเองอีก

เจเรมี่พาเธอไปที่ร้านเสริมสวย มาเดลีนเห็นว่าเจเรมี่เอารูปถ่ายให้กับช่างดู และช่างเองก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ

มาเดลีนไม่รู้ว่ารูปถ่ายที่เจเรมี่ให้ช่างดูเป็นรูปอะไร แต่ในขณะที่เธอเห็นตัวเองในกระจกหนึ่งชั่วโมงต่อมา

ผมยาวสีเข้ม และเรียบลื่นของเธอทำให้ใบหน้าของเธอสะอาดและสง่างาม ทำให้เธอนึกภาพออกไปว่าเธอมาจากโลกที่ห่างไกลออกไป

หลังจากนั้น เจเรมี่พามาเดลีนไปที่คฤหาสน์

หากใช้สายตากวาดไปทั่วคฤหาสน์ที่เคยเป็นเรือนหอของพวกเขา หัวใจของมาเดลีนเต็มไปด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย แต่มีรอยยิ้มที่น่าขันบนริมฝีปากของเธอ

เธอเดินตามเจเรมี่ขึ้นไปชั้นบน

สามปีผ่านไป

เธอคิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะได้ก้าวเข้ามาในบ้านหลังนี้อีกครั้ง และยังเป็นในห้องนอนที่เธอเคยอยู่ร่วมกับเขา

ทันทีที่เธอเข้าไป มาเดลีนได้กลิ่นหอมจาง ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ เธอคุ้นเคยกับกลิ่นหอมของธูปพวกนี้เพราะมันเป็นหนึ่งในผลงานที่เธอทำขึ้นเอง

หลังจากที่เธอ 'เกิดใหม่' เธอค้นพบว่าการรับกลิ่นของเธอนั้นเฉียบคมกว่าคนทั่วไป เมื่อเธอเบื่อกับการออกแบบเครื่องประดับ เธอก็จะหันมาศึกษากลิ่นของเครื่องเทศหรือเครื่องหอมเพื่อเพิ่มพูนความรู้และความคิดสร้างสรรค์ของเธออยู่เสมอ

เธอไม่ต้องการให้ตัวเองเป็นคนโง่ที่ไล่ตามความรักแบบสุ่มสี่สุ่มห้า

เจเรมี่พาเธอไปที่ตู้เสื้อผ้า เขาเปิดตู้เสื้อผ้าและจัดชุดที่เรียบร้อยตรงหน้า ทำให้มาเดลีน ประหลาดใจเล็กน้อย

เธอเดินเข้าไปในห้องนอนในตอนนี้และภายในไม่มีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ เลย ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สิ่งที่คาดไม่ถึงยิ่งกว่าคือเสื้อผ้าของเธอเมื่อสามปีก่อนยังอยู่ที่นี่