เมื่อเอวาได้ยินดังนั้นเธอก็เริ่มกังวล “มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด นี่เธอกำลังพูดเหลวไหลอะไร”
“ฉันพูดจริง” มาเดลีน ยิ้มเบา ๆ เธอทอดสายตามองไปที่มหาสมุทรสีฟ้าตรงหน้าและความทรงจำที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธออีกครั้ง
“นี่คือจุดที่เจเรมี่และฉันให้คำมั่นสัญญาว่าเราจะรักกัน” เธอกล่าวก่อนจะกลับลำเรือตัวเองอย่างรวดเร็ว “มันคือจุดเริ่มต้นของความรักข้างเดียวของฉัน”
เอวาชะงักทันที จากนั้นสมองของเธอก็จดบันทึกเรื่องราวที่เธอได้รับฟัง “ถ้างั้น นี่คือสถานที่ ที่เธอและเขาพบกันครั้งแรก”
มาเดลีน พยักหน้าก่อนจะปิดเปลือกตาลง แสงแดดส่องลงมาที่ใบหน้ากลมมนต์ที่มีแต่กระดูก “ตอนนั้นเขาบอกฉันว่า ‘ลินน์นี่ เมื่อเราโตขึ้นฉันจะพาเธอไปเป็นเจ้าสาวของฉัน’”
มาเดลีนพูดก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไม่นานนักน้ำตาจากดวงตาคู่สวยได้ล่วงหล่นบนแก้ม อย่างเงียบ ๆ
เอวาโกรธมาก “ผู้ชายทุกคนบนโลกนี้เป็นคนโกหก! เจเรมี่ รู้วิธีโกหกเด็กผู้หญิงตั้งแต่อายุยังน้อย เธอตกหลุมพรางของเขาเข้าจัง ๆ!”
“ใช่ ฉันคิดว่าเขาจริงใจ ไม่เพียงแค่คิดแค่นั้น แต่ฉันยังคิดว่าเขาจริงจังด้วย”
“แมดดี้ยอมแพ้เถอะนะ ผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรไม่คุ้มค่ากับความรักของเธอ” เอวาพยายามเบี่ยงเบนเธอ เธอรู้สึกเศร้าใจเมื่อคิดว่า มาเดลีน ลงทุนทุ่มเทความรักให้เขาเท่าไหร่
เช่นเดียวกับทุกครั้ง มาเดลีนยิ้ม “เอวาเป็นเวลา 12 ปีแล้ว ฉันปล่อยเขาไปไม่ได้”
ความรักของเธอที่มีต่อเขานั้นฝังลึกสุดใจ มันอยู่ในเธอทุกลมหายใจ
มันจะง่ายที่จะปล่อยเขาไปงั้นหรอ?
“เธอเต็มใจที่จะยอมสละชีวิตเพื่อผู้ชายคนนั้นสินะ”
ไม่นานนักหลังจากคำพูดของเอวาเกิดลมกระโชกแรงและความหนาวเย็นก็แผ่ซ่านไปทั่วหัวใจของมาเดลีน
“ตราบใดที่ทำให้เขามีความสุข”
เธอสูญเสียความเป็นตัวเองนับตั้งแต่ที่เธอตกหลุมรักเขาเมื่อเธอเห็นเขาครั้งแรก
“แมดดี้ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีโอกาสได้คลอดลูก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ