บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ นิยาย บท 3

เมเดลีนล้มลงบนพื้นหลังจากถูกเตะ เธอเอามือปกป้องท้องของเธอโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่เธอจะได้อธิบายอะไร จอห์นก็ตบหัวเธออีกครั้ง

“นังตัวดี! ทำไมเมเรดิธ ต้องฆ่าตัวตายเพื่อคนอย่างเธอ! เธอคือคนที่สมควรตาย!”

คำพูดของจอห์นกัดฟันพ่นคำพูดนั้นออกมาทีละคำ เขาเหยียดหยามดูถูกเมเดลีนเข้ากระดูก

“พ่อ ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ถูกลิขิตมาให้คู่กับเจเรมี่ ดังนั้นฉันจะไม่โทษแมดดี้เลย” เสียงเมเรดิธเริ่มสะอื้นดังขึ้นช้า ๆ อีกครั้งจากอีกด้านหนึ่งของห้อง

เมเดลีนมีเลือดไหลที่มุมตรงริมฝีปาก ในหัวของเธอได้แต่พึมพำด้วยความเจ็บปวด เธออดกลั้นต่อความปวดร้าวที่มีก่อนที่จะเงยหน้าขึ้น ภาพที่เห็นคือเมเรดิธ พิงซบหน้าอกของเจเรมี่ ด้วยเหตุนี้น้ำตาเธอจึงไหลออกมาจากดวงตาทั้งสอง

เจเรมี่ประคองเมเรดิธที่สะอื้น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ขณะที่เขาปกป้องเธอ

ฉากตรงหน้าดูเหมือนไม่มีอะไรแต่มันทิ่มแทงอยู่ในหัวใจของเมเดลีน

หากไม่มีสิ่งผิดพลาดใด ๆ เกิดขึ้นภรรยาของเจเรมี่คงต้องเป็นเมเรดิธไม่ใช่เด็กที่เลี้ยงไม่เชื่องภายใต้ชายคาบ้านของคนอื่น

ถึงแม้เธอจะไม่ได้เป็นคนที่อยู่เบื้องหลังของเหตุการณ์นี้ แต่ในขณะนี้เธอรู้สึกผิดอย่างมาก

“เมอร์ นี่แกยังเข้าข้างนังตัวดีนี่อีกงั้นเหรอ? ถ้ามันไม่วางกับดักนั้นในตอนนั้น คุณนายเเห่งวิทเเมน คงเป็นใครไม่ได้นอกจากเเก! แกคงไม่เสียใจถึงขนาดอยากฆ่าตัวตายเพราะถูกแยกจากเจเรมี่ เเกใจดีเกินไปที่ยังเข้าข้างมันอยู่!” จอห์นรู้สึกขุ่นเคืองใจแทนลูกสาว

“พ่อคะ อย่าพูดแบบนั้น...” เมเรดิธถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะมองไปยังมาเดลีนด้วยสายตาที่เจ็บปวด “แมดดี้ ถ้าเธอชอบเจเรมี่ก็มาบอกฉันตรง ๆ ก็ได้ ฉันจะไม่ต่อสู้เพื่อที่จะได้เขามา ทำไมเธอถึงต้องลงทุนทำขนาดนี้ เพื่อที่จะแย่งเขาไป? ฉันผิดหวังในตัวเธอมาก”

“เมอร์ ฉันไม่ได้…”

“แกกล้าพูดได้ยังไงว่าไม่ได้ทำ!” จอห์นโมโหมาก “แกยังคงพยายามที่จะดื้อรั้นไม่ยอมรับอีกใช่ไหม? ดีเลยฉันจะได้ฆ่าแก!”

จอห์นยกเก้าอี้ในห้องขึ้นมา หลังจากที่เขาพูดแบบนั้น เมเดลีนรู้สึกกลัวมาก มือของเธอกำลังปกป้องเด็กในท้องของเธอ

“ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่? อยากถูกฆ่าหรือไง” เจเรมี่พูดอย่างเย็นชา

จอห์นยังคงค้างนิ่ง ขณะที่เขายังจับเก้าอี้แน่น